Post#5-346:
เมื่อเช้าผมไปทำ VISA พร้อมกับครอบครัว
ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า...แต่รู้สึกว่า การให้ข้อมูลของเจ้าหน้าที่ เป็นไปในลักษณะของ “นกแก้วนกขุนทอง” เสียมากกว่า
เอาจริงๆ ก็เข้าใจล่ะครับ...ว่างาน routine มันน่าเบื่อ
แต่ “ความน่าเบื่อ” กับ “หัวใจแห่งการบริการ” น่ะ...มันเป็นคนละเรื่องกัน
...
ใครที่ทำงานในสายบริการ...ต้องพึงเตือนตัวเองให้จงดีครับ
อย่าได้ปล่อยให้ความรู้สึกเบื่อของตัวเอง ต้องมาทำให้ศักดิ์ศรีแห่งอาชีพให้บริการ ต้องด่างพร้อย
อย่าได้คิดว่า เราดูแลลูกค้าดีมา 99 คน แล้ว...กะอีแค่แย่สักคนจะเป็นไรไป
เพราะ 1% ของเรา...กลับกลายเป็น 100% ของลูกค้าผู้โชคร้ายท่านนั้น
ถามตัวเองให้ดีครับ...ว่าลูกค้าผิดอะไร ที่ต้องกลายมาเป็นเหยื่อความเบื่อของเรา?
...
วิธีการที่จะทำให้เราเข้าใจความรู้สึกของลูกค้าได้ดีที่สุด...ก็คือการลองเป็นลูกค้า หรือสมมติตัวเองว่าเป็นลูกค้า
เราจะพึงพอใจมั๊ย...หากว่าต้องได้รับการบริการในระดับที่เรามอบให้?
อ้อ!...อย่าโกหกตัวเองเสียล่ะครับ
แล้วก็ที่สำคัญ...เราก็อย่าไปมัวคิดน้อยออกน้อยใจว่า “ก็ทำไมลูกค้าไม่เข้าใจเราบ้าง?”
เพราะคิดแบบนั้นไป ก็เท่านั้น...รังแต่จะทำให้มาตรฐานการบริการของเรา ต่ำเตี้ยอยู่เหมือนเดิม
...มืออาชีพที่แท้จริง จึงต้องทำงานด้วย “ระบบที่ใช้สมองคิด แต่ควบคุมด้วยหัวใจ” นะครับ...
#NoteToSelf:
- รักจะทำอาชีพให้บริการแล้ว...ก็จำต้องทำใจเถิดหนา เพราะทำดีก็แค่เสมอตัว ทำแย่ก็โดนตำหนิ
- ให้บริการดีไปเพื่ออะไร?...ก็เพื่อให้ได้ “ลูกค้าประจำ” อันหมายถึงความยั่งยืน นั่นไง
- ให้บริการต้องมีมาตรฐาน...แต่ต้องไม่ลืมมาตรการดูแลด้วยหัวใจ #robotwithheart
Comments
Post a Comment