Skip to main content

Post#2-175: องค์ประกอบของความโกรธ

Post#2-175:
การที่ไฟจะลุกติดได้นั้น จะต้องประกอบไปด้วยส่วนประกอบสำคัญ 3 ส่วนด้วยกัน คือ

หนึ่ง...เชื้อไฟ, สอง...ความร้อน และสาม...อากาศ

ขาดข้อใดข้อหนึ่งไป ไฟย่อมลุกติดเป็นเปลวขึ้นไม่ได้

อารมณ์ต่างๆ โดยเฉพาะอารมณ์มิจฉาก็เหมือนเปลวไฟ ยกตัวอย่างเช่น อารมณ์โกรธ จะเกิดเป็นรูปเป็นร่างได้ ต้องประกอบด้วย

หนึ่ง...มูลเหตุแห่งความโกรธ, สอง...การขาดสติ และสาม...ตัวเร่ง

เช่นกันว่า ขาดข้อใดข้อหนึ่งไป อารมณ์โกรธก็จะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นไม่ได้

เชื้อไฟที่กองรวมๆ กัน เป็นบ่อเกิดของความร้อน และเมื่อมีอากาศมากระตุ้น เปลวไฟจึงลุกโชนขึ้น...มูลเหตุแห่งความโกรธที่สะสมไว้ จึงเป็นฐานแห่งความเศร้าหมอง ทำให้เราพร้อมที่จะขาดสติได้โดยง่าย และเมื่อมีตัวเร่งที่ยั่วยุ ความโกรธจึงปะทุเกิดเป็นรูปเป็นร่างขึ้น

ความร้อนเป็นจุดเชื่อมของเชื้อไฟกับอากาศ เฉกเช่นเดียวกับการขาดสติเป็นตัวเชื่อมให้มูลเหตุแห่งความโกรธและตัวเร่งทำปฏิกิริยาได้เร็วขึ้น

เมื่อไม่เอาตัวเร่งมาเป็นอารมณ์ มูลเหตุแห่งความโกรธก็แสดงศักดาไม่ได้ สติจึงทำหน้าที่เป็นสลักนิรภัยของเรา ตราบเท่าที่สลักไม่หลุด ยังไงซะความโกรธก็ไม่เกิดเป็นรูปเป็นร่าง

คนที่มายั่วยุให้เราโกรธ...หากเราไม่โกรธตาม เดี๋ยวเค้าก็จะเป็นฝ่ายโกรธเอง ปล่อยให้เค้าอยู่ในสระน้ำเดือดไปเถอะครับ ส่วนเราก็อยู่ในสระน้ำเย็นไป สบายดีออก

ฟังดูเหมือนง่ายครับ แต่ในความเป็นจริง ตัวเร่งนั้นมีความเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ โดยเฉพาะความเร็วต้นอาจจะเร็วจนสติจับไม่ทัน เผลอแว่บเดียว ตัวเร่งก็เข้าไปสิงในความโกรธ และทำให้ความโกรธวิ่งออกจากคอกได้โดยง่าย

แต่แม้ว่าจะจับความโกรธไม่ทันในทีแรก แต่ถ้าฝึกสติบ่อยๆ อย่างน้อยก็ยังไล่กวดไปจับความโกรธเข้าคอกได้อย่างไม่ช้าเกินไปครับ

เตือนตัวเองว่าอย่าโกรธนั้นยากครับ...แต่เตือนตัวเองให้รู้ว่ากำลังโกรธอยู่น่ะง่าย ทันทีที่รู้ตัวว่าโกรธ ก็ต้องพยายามต้อนความโกรธเข้าคอก ก่อนที่จะทำอะไรไม่ดีออกไป

เมื่อสติทำงาน ปัญญาก็เกิด...post นี้ เตือนตัวเองเป็นหลักเลยครับ ^^

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...