Post#2-193:
ปกติแล้ว ผมก็เป็นหนึ่งในผู้ที่มีภูมิต้านทานต่อปัญหาค่อนข้างสูงอยู่เหมือนกัน แต่วันนี้ทั้งวันผมยุ่งอยู่กับการแก้ปัญหาจนเหนื่อยใจ >_<"
เรียกว่าตั้งแต่เดินเข้า office นี่ก็หัวกระไดไม่แห้งเลยครับ ลูกน้องเดินเข้ามาหาแต่ละเรื่องนี่ เป็นปัญหาระดับสติแตกเอาซะจริงๆ
อย่างว่าล่ะครับ วันที่อะไรๆ ก็ไม่เป็นใจนี่ นานๆ มันก็จะมาเยี่ยมเราแบบนี่แหละ...เรียกว่ามาทดสอบใจเราว่าอึดพอมั๊ย? อดทนไหวเปล่า? ประมาณนั้น
...
เวลาลูกน้องมาหาเราพร้อมกับปัญหาที่เค้าพยายามแล้ว แต่ไม่รู้จะแก้ยังไง คนที่เป็นนายต้อง "ยิ้ม" รับครับ อย่าใจเสียจนลูกน้องใจหายตาม
ทั้งๆ ที่ผมเอง ในใจก็กลุ้มไม่แพ้พวกเค้า แต่ก็จำเป็นจะต้องสวมหน้ากาก "แปะยิ้ม" ให้พวกเค้าผ่อนคลายลงบ้าง
ถ้าเราท้อ ลูกน้องถอยแน่ แต่ถ้าเรายังยิ้มสู้ อย่างน้อยพวกเค้าก็ยังรู้สึกว่ามีความหวัง...จากนั้น ผมก็ชวนพวกเค้าคุยหาทางแก้ปัญหา พร้อมทั้งแผนสำรองในกรณีที่แผนแรกล้มเหลว
ในความเห็นของผมแล้ว ไม่มีอะไรเลวร้ายกว่า การที่ลูกน้องเห็นนายยอมแพ้โดยที่ยังไม่ได้ทดลองสู้...บางครั้ง ปัญหาที่หนักหนาก็กลับเบาบางลงได้ ด้วยรอยยิ้มปลุกปลอบใจที่นายมีให้พวกเค้า
ที่เล่ามานี่ ไม่ได้จะยกหางตัวเองหรอกนะครับ...ผมเองก็เรียนรู้มาจากอดีตเจ้านายเก่าหลายๆ ท่าน มาเช่นกัน
ลองดูเถิดครับ...ครั้งไหนที่เจอปัญหาแสนกลุ้ม ลองนึกถึง Role Model ในใจของเราดู แล้วลองสมมติดูว่า ถ้า Role Model ท่านนั้นเป็นเรา ท่านจะแก้ปัญหายังไง?
กราบขอบพระคุณ Role Model ทุกท่าน ไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับผม _/|\_
Comments
Post a Comment