Post#2-203: เมื่อฝนซา...ฟ้าก็เปิด

Post#2-203:

เช้านี้ผมมีนัดไปตีกอล์ฟกับเพื่อนชาวต่างชาติคนหนึ่ง แต่ที่พิเศษมากๆ ก็เพราะมันเป็นการกลับไปตีที่สนามที่คุ้นเคยหลังจากไม่ได้กลับไปเกือบปี

ด้วยความตื่นเต้นที่จะได้ไปตีกอล์ฟกับเพื่อน ทำให้ผมลืมที่จะเช็คสภาพอากาศไปซะสนิท...ผลน่ะหรือครับ ฝนตกหนักมาก -"-

พวกเราก็ได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมาอยู่เกือบชั่วโมงครึ่ง...รอเวลาให้เทวดาท่านเห็นใจ แล้วก็ได้ออกรอบในที่สุด

แม้ว่าสนามจะเฉอะแฉะและเจิ่งนองไปด้วยน้ำ อีกทั้งยังมีสายฝนที่พรำ่พราย แต่พวกผมก็เล่นกอล์ฟกันด้วยอารมณ์ชื่นมื่นสุดๆ ตีไม่ดีก็ขำๆ ตีได้สวยๆ ก็เฮ

ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะสนามแฉะ ป่วยการที่จะไปเคร่งเครียดกับ score เราก็เล่นไปอย่างไม่เร่งร้อน ข้างหน้าไม่มีก๊วนให้ตาม ข้างหลังไม่มีก๊วนมาจี้ เป็นการกลับมาเล่นกอล์ฟครั้งใหม่อย่างไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คาดไว้ตอนนั่งเซ็งรอฝน

ใครที่กำลังเจอช่วงย่ำแย่ จิตตก ก็ขอให้ยิ้มไว้ครับ...ไม่แน่ว่าวันดีๆ อาจเกิดขึ้นหลังเรื่องร้ายๆ ผ่านพ้นไป เฉกเช่นเรื่องกอล์ฟที่ผมพึ่งผ่านมาเมื่อช่วงเช้านี้ก็เป็นได้

ผมเชื่อว่า ขอเพียงเรามีความอดทน ยิ้มสู้กับอุปสรรค แม้เจอฝนสาดพายุซัดเพียงใด หลังมันผ่านพ้นไป เราย่อมเจอฟ้าใสๆ แดดอบอุ่นรออยู่เป็นแน่

ถ้าถามถึง score ของผมวันนี้ ก็ต้องบอกว่าแย่ แต่ถ้าถามถึงภาวะจิตใจตอนนี้...ผมมีแต่ต้องบอกว่า I feel so good จริงๆ ครับ ^^