Post#2-200: uniform เหมาเข่ง

Post#2-200:

เป็นความจริงที่ว่า หลายๆ office ในเมืองหลวงของเรายังคงใช้ uniform ในที่ทำงาน ยิ่งถ้าเป็นโรงงานด้วยแล้ว เรียกได้ว่าไม่มีไม่ได้เอาเลยทีเดียว

หันมองไปตามร้านค้าต่างๆ ในห้างสรรพสินค้า ร้อยละร้อยห้าสิบล้วนให้พนักงานใส่ uniform

ในมุมหนึ่ง ผมเองก็เห็นดีที่มันเกิดความเป็นระเบียบเรียบร้อย แสดงถึงความสมานสามัคคี แสดงถึงภาพลักษณ์ขององค์กร และวันหนึ่งหากองค์กรของผมเติบโตพอ ผมก็ฝันอยากจะมี uniform ให้พนักงานใส่อย่างภาคภูมิใจเช่นกัน

แต่อีกมุมหนึ่ง คนที่ต้องใส่ uniform อาจไม่ได้คิดแบบเดียวกับผู้บริหารหรือเจ้าของกิจการ...

สำหรับผู้บริหารหรือเจ้าของกิจการแล้ว uniform ที่มี logo ก็เปรียบเสมือนหน้าตา เป็นภาพลักษณ์ที่ต้องการสื่อให้สังคมรับรู้และชื่นชม

แต่สำหรับพนักงานไร้ความรับผิดชอบบางคน เค้าแค่มอง uniform เป็นแค่เสื้อตัวหนึ่งหรือชุดๆ หนึ่ง ไม่ได้มีความภาคภูมิใจและหวงแหนชื่อเสียงของ logo ที่อยู่บน uniform นั้น

แม้ว่าบางครั้งหมดเวลางานแล้ว ก็ไปแวะทำธุระปะปังหรือเรื่องส่วนตัวก็ตาม แต่ต้องดูว่า เราอยู่ใน uniform รึเปล่า?

เรื่องส่วนตัวของเราหากเป็นไปในทางที่ไม่น่าชื่นชม  อาจทำให้คนอื่นที่ใช้ uniform ร่วมกับเราเดือดร้อนได้ เช่น จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าสมมติคุณ A เป็นพนักงานขับรถของบริษัท "ชัยคีรีเดินรถ" (ชื่อสมมตินะครับ เผื่อบังเอิญไปตรงของจริงเข้าโดยไม่ตั้งใจ) แล้วไปดื่มเหล้าเมาแล้วขับ โดนจับทั้ง uniform?

หากเป็นข่าวขึ้นมา ถามว่าความเชื่อถือของ "ชัยคีรีเดินรถ" ในสายตาของลูกค้าจะเป็นยังไง?

หรือเราจะรู้สึกยังไงที่เห็นพ่อครัวซูชิร้านที่เรากำลังจะเข้าไปทาน กำลังสูบบุหรี่ทั้งชุดพ่อครัว ต่อให้รู้ว่าเค้ากำลังอยู่ในช่วงพักก็เถอะ?

เวลาคนเค้าจะตำหนิ ก็จะว่า "วันก่อนอ่านข่าวมั๊ย เค้าว่าพนักงานขับรถของชัยคีรีเมาแล้วขับนะเธอ" ไม่เห็นมีใครพูดว่า นาย A เมาแล้วขับสักคน

เวลาเราเดินเข้าร้านซูชิ จะรู้สึกยังไงที่เห็นพ่อครัวคนนั้นกำลังปั้นซูชิให้เราอยู่?

ขณะใส่ uniform จึงต้องมีความสำรวมและรอบคอบมากเป็นพิเศษ เพราะความเป็นส่วนตัวของเราอาจทำให้ส่วนรวมต้องมัวหมองไปด้วยอย่างไม่น่าจะเป็น

ที่เค้าว่า "ปลาเน่าตัวเดียวทำให้เหม็นทั้งข้อง" น่ะ ก็เป็นแบบนี้นี่เองแหละครับ -"-