Post#2-184: ทำบุญบริษัทฯ

Post#2-184:

วันนี้ ผมมีโอกาสได้สร้างบุญร่วมกับเพื่อนร่วมงานและน้องๆ เกือบครึ่งร้อยชีวิต เนื่องในโอกาสทำบุญ office ใหม่

ช่วงที่กำลังจะเริ่มพิธี มีเหตุขลุกขลักนิดหน่อยตรงที่คุณลุงผู้ซึ่งเป็นไวยาวัจกรนั้น ทำหน้าที่ขับรถด้วย เลยขึ้นมาช้า แรกเริ่มเดิมทีที่คิดจะอาศัยให้คุณลุงช่วยอาราธนาศีลก็เลยพลอยสะดุด

หลวงพ่อท่านเอ่ยถามว่า มีใครพอจะกล่าวคำอาราธนาศีลได้บ้าง และปรากฏว่า คนเกือบครึ่งร้อยได้แต่มองหน้ากันไปๆ มาๆ หามีใครอาสาหลวงพ่อได้ไม่

กว่าจะผ่านช่วงอารธนาศีลไปจนถึงคำอาราธนาพระปริตรได้ ก็เลยทำให้หลวงพ่อท่านลุ้นแทนคุณโยมและคุณสีกาไม่น้อย -"-

ตรงนี้ ก็เป็นกรณีสอนใจได้อย่างดี เพราะยิ่งคิดผมก็ยิ่งเศร้าใจตรงที่ผู้คนส่วนหนึ่ง (ซึ่งน่าจะเป็นส่วนใหญ่) เป็นชาวพุทธโดยการสืบทอดตามบุพการี หาใช่เป็นชาวพุทธโดยการปฏิบัติไม่ รวมทั้งตัวผมเองที่ชอบธรรมปริยัติโดยไม่เคร่งธรรมปฏิบัติเท่าที่ควร

เมื่อถึงคราวจำเป็นขึ้นมา ชาวพุทธโดยการสืบทอดเช่นตัวผม จึงมิอาจทำหน้าที่พื้นฐานของอุบาสกและอุบาสิกาที่ดีได้ เป็นได้แค่คุณโยมและคุณสีกาที่นั่งพนมมือเป็นฝักถั่ว ท่องมนต์ตามผู้นำ และเสียงดังเฉพาะตอนกล่าวคำว่า "สาธุ"

...

หลังจากถวายภัตตาหารเพลแล้ว เราได้นิมนต์ให้หลวงพ่อกรุณาเทศน์ให้ฟังเพื่อให้ทุกๆ คนได้เจริญสติและคิดตามข้อธรรมจากท่าน

ท่านสอนให้เรามีอิทธิบาท 4 ในการทำงาน ไม่ใช่แค่ทำงานส่งเดชให้จบไปวันๆ และท่านได้เตือนสติให้เรารู้จัก "การให้" 

การให้ที่ท่านเตือนสติไว้นั้น ไม่ใช่แค่การให้สิ่งของ แต่จะต้องรู้จักการให้ "อภัย" ไม่แบกความโกรธอันเป็นการทำร้ายตัวเองไว้ในอก และอานิสงส์แห่งการให้อภัยนั้น มีค่านับประมาณมิได้

ที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับผมก็คือ ท่านเตือนสติให้เรารู้จักการปฏิบัติตามวิถีพุทธให้ถึงพร้อมทั้ง ทาน ศีล และภาวนา เพื่อให้กาย วาจา ใจ วางอยู่บนฐานที่ดีที่ชอบ และมีธรรมะเป็นอาภรณ์ประดับใจ

...

ตอนหนึ่งแห่งคำสอนของหลวงพ่อ ท่านว่า การที่เราได้เกิดเป็นมนุษย์นั้น แปลว่าเรามีบุญมากแล้ว และชาตินี้ก็ต้องหมั่นสะสมบุญไว้บ้าง อย่าสร้างแต่บาปกรรม เพราะบาปบุญเป็นสิ่งเดียวที่จะติดตัวเราไปได้ และจะส่งผลต่อชาติใหม่

ฟังแล้ว ก็กระตุกให้ลิ้นชักความทรงจำของผมเปิดออก พร้อมๆ กับกลอนบทหนึ่งที่สมเด็จพระพุฒาจารย์โต พรหมรังสี (บางที่มา ว่าเป็นหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต - ถ้าไม่ใช่ผมต้องขออภัยครับ) ได้ทิ้งไว้ให้แก่ชาวพุทธทั้งหลายไว้ใช้ละความโลภและกิเลส ก็ดังก้องซ้ำไปซ้ำมาอยู่ในหัว

ยังจำได้มั๊ยครับ...

ยศและลาภ หาบไป ไม่ได้แน่

มีเพียงแต่ ต้นทุน บุญกุศล
ทรัพย์สมบัติ ทิ้งไว้ ให้ปวงชน
แม้ร่างตน เขาก็เอา ไปเผาไฟ ฯ

เมื่อเจ้ามา มีอะไร มาด้วยเจ้า

ใยมัวเมา โลภลาภ ทำบาปใหญ่
มามือเปล่า แล้วจะ เอาอะไร
เจ้าก็ไป มือเปล่า เหมือนเจ้ามาฯ

ควรเร่งสร้าง กรรมดี หนีกรรมชั่ว
ไม่พาตัว พาใจ ใฝ่ตัณหา
หมั่นเจริญศีล สมาธิ และปัญญา
จึงจะพา ให้พ้นทุกข์ สุขนิรันดร์ฯ

...

ทิ้งท้ายให้เราจงมีสติกำกับจิต  หมั่นเติมบุญอย่าได้ขาดครับ

สาธุ สาธุ สาธุครับ _/|\_