Post#2-332:
เคยมั๊ยครับที่ดูรายการทีวีบางรายการจนจบ แล้วก็รำพึงกับตัวเองว่า "ไร้สาระ"
หรือเคยคุยกับใครบางคนอยู่เป็นนานสองนาน แต่จนแล้วจนรอด เราก็ไม่เข้าใจว่าเค้ากำลังจะสื่ออะไรให้เราฟังกันแน่
บางครั้งผมอดถามตัวเองไม่ได้เช่นกัน หรือว่าจริงๆ แล้ว เราอาจจะมองโลกในแง่ร้ายเกินไปสักนิด หรืออาจจะใจร้ายกับเค้าเกินไปสักหน่อยรึเปล่า?
...
มันเป็นเรื่องที่ยากจนเกือบจะเป็นไปไม่ได้เลยทีเดียว กับการที่จะสื่อสารเรื่องอะไรก็ตามให้ทุกๆ คนเข้าใจในเนื้อสารนั้น ได้ด้วยวิธีการเดียวกันทั้งหมด
ในขณะที่เรามัวแต่พร่ำบ่นว่า ทำไมเราพูดแล้วเค้าไม่เข้าใจ เราก็น่าจะทบทวนตัวเองว่า "เอ๊ะ! หรือว่าเราพูดไม่รู้เรื่องกันแน่"
เช่นเดียวกันกับที่บางครั้งเราฟังคนอื่นแล้วไม่เข้าใจ เราได้ลองขอให้เค้าเปลี่ยนวิธีการเล่าเรื่องหรืออธิบายหรือไม่ หรือมัวแต่โทษว่าเค้าพูดไม่รู้เรื่องอยู่เพียงฝ่ายเดียว?
...
ธรรมชาติของมนุษย์มักจะชอบโทษผู้อื่น เป็นกลไกป้องกันตัวเองที่บางครั้งเกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกที่สมองไม่ทันได้สั่งการ
ดังนั้น การที่เรามีโอกาสได้ฉุกคิดหรือมองจากมุมของอีกฝ่ายบ้าง จึงถือเป็นการเจริญสติได้แบบหนึ่ง และเป็นหนทางที่ช่วยลดความขัดแย้งได้มากพอดู...
เพราะขณะมองจากมุมของอีกฝ่าย จะทำให้เราหาวิธีที่จะเข้าใจผู้อื่น ในขณะที่การมองจากฝ่ายเรา ก็จะมัวแต่หาวิธีให้คนอื่นมาเข้าใจเรา
อัตตา คือตัวกู ของกู ก็สามารถที่จะลดทอนได้ด้วยวิธีการฉะนี้ล่ะครับ ^^
Comments
Post a Comment