Post#2-351:
แน่นอนว่าทุกคนรู้ดี ว่าการแข่งขันที่สำคัญที่สุดก็คือการแข่งขันกับตัวเอง...แม้จะรู้อย่างนั้น เราก็อดไม่ได้ที่จะแข่งกับคนอื่น หรือเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นอยู่นั่นเอง
ตราบเท่าที่การเปรียบเทียบกับคนอื่นนั้น ยังอยู่ในของเขตของ "ความอิจฉา" ไม่ใช่ "ความริษยา" ก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติที่รับได้
แต่จะว่าไป...ใครจะอิจฉาหรือใครจะริษยาใคร ผมคงไปห้ามไม่ได้ และว่ากันที่จริงแล้วก็คงไม่ใช่เรื่องที่ผมจะไปยุ่งเกี่ยวด้วย
...
ว่าแล้วก็ชวนทุกท่านมาสนทนากันต่อในเรื่องของการแข่งขันกับตัวเองจะดีกว่า...
คงไม่ต้องบอกใช่มั๊ยครับ ว่าจะแข่งกับตัวเองได้ ก็ต้องตั้งเป้าให้ชัดเจนก่อน...มองออกมั๊ยครับ ว่าอีก 5 ปี หรือ 10 ปีข้างหน้า เราอยากเป็นอะไร, ทำอะไร และอยู่ยังไง?
ขับรถไปหัวหิน แล้วแวะพักชมนกชมไม้กลางทางแล้วก็มุ่งหน้าต่อ กับขับรถไปเรื่อยๆ เห็นอะไรตามรายทางก็แวะน่ะ มันต่างกันมากนะครับ
...
นอกจากเราจะต้องเลือกทำอะไรสักอย่างในวันนี้ ที่ตัวเราในอนาคตต้องขอบคุณแล้ว (ลองอ่าน Post#333 และ Post#2-32 ประกอบนะครับ) เรายังจำเป็นต้องถามตัวเองด้วยประโยคนี้ด้วย
"Ask yourself if what you're doing today is getting you closer to where you want to be tomorrow."
แปลว่า "จงถามตัวเองว่า สิ่งที่เรากำลังทำอยู่ในวันนี้ ทำให้เราเข้าใกล้กับเป้าหมายที่ต้องการในวันข้างหน้าหรือเปล่า"
(ขออภัยครับ...ไม่สามารถสืบค้นที่มาได้ ว่าใครกล่าวไว้)
...
ถ้ามั่นใจว่าใช่...ก็ขอแสดงความยินดีด้วยครับ คุณน่าจะอยู่บนเส้นทางของความสำเร็จแล้ว
แต่ถ้าไม่ใช่...บางสิ่งบางอย่างในชีวิตเราอาจจะขาดหายไปรึเปล่า?
อาจจะเพราะเราขาดเป้าหมายในชีวิต...หรือไม่เราก็อาจจะหลงลืมไปว่า ตั้งเป้าหมายอะไรไว้อยู่...
ถ้ารู้สึกตัวแล้ว...รออะไรอยู่ล่ะครับ?
Comments
Post a Comment