Post#2-352:
เมื่อหัวค่ำนี้เอง ผมนั่งประชุมงานอยู่กับหุ้นส่วนท่านหนึ่ง สมมติว่าชื่อพี่ A ก็แล้วกันนะครับ
ตอนหนึ่งของการสนทนา พี่ A พูดว่า "ผมเห็นคุณทำงานหลายอย่างมาก ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง?
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีใครถามผมแบบนี้...และแน่นอนว่า คำตอบของผมก็คือ "เหนื่อยครับ"
นั่นสิ...ก็ในเมื่อเหนื่อย แล้วจะทำงานเยอะแยะไปทำไมกันนะ?
...
ผมเชื่อว่า หลายๆ คนก็คงเคยตั้งคำถามแบบนี้กับตัวเองอยู่บ้างบางครั้ง...
หลายคนไม่มีทางเลือกของชีวิตมากนัก...ต้องลำบากสายตัวแทบขาด เพื่อให้มีเงินมายังชีพ ทั้งเลี้ยงตัวเองและเลี้ยงครอบครัว
แต่ทำไมผู้มีอันจะกินทั้งหลาย...ต้องบอกว่านับคนแทบไม่ถ้วน ก็ยังคงเหนื่อยอยู่ทุกวัน ไม่เห็นไปใช้ชีวิตเสวยสุขเลยล่ะ?
ย้ำตรงนี้ก่อนว่า ผมอยู่ในกลุ่มคนที่อยู่ตรงกลางระหว่างคนที่ต้องเหนื่อยยากกลุ่มแรกและกลุ่มคนที่มั่งมีกลุ่มหลัง...และแน่นอน ผมก็ยังต้องเหนื่อยทำงานทุกวันอย่างที่ว่า
...
ผมเชื่อว่า แต่ละกลุ่มแต่ละคน ต่างก็มีเหตุผลที่ต้องทำงานที่แตกต่างกันออกไป ต่างก็มีเหตุผลที่ต้องเหนื่อยยากที่ไม่เหมือนกัน
แต่ลึกๆ แล้วผมเชื่อว่า ส่วนใหญ่แล้วน่าจะเห็นด้วยกับผมว่า...การทำงานเป็นการพิสูจน์ที่ดีที่สุดอย่างหนึ่ง ถึงการมีอยู่ของตัวตนของเราได้อย่างชัดเจน
สำหรับผมแล้ว วลีที่ว่า "ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน" จึงค่อนข้างเป็นจริงอย่างมากทีเดียว
...
แม้ว่าส่วนใหญ่แล้ว เราจะได้เงินเป็นค่าตอบแทนจากการทำงาน...แต่ผลของงานก็ไม่ได้วัดกันด้วยมูลค่าของเงินตอบแทนเสมอไป
หากแต่บางครั้ง ผลของงานก็สามารถถูกวัดได้ด้วย "คุณค่า" และ "ความภูมิใจ" ที่ได้จากการทำงานชิ้นใดชิ้นหนึ่งได้สำเร็จเช่นกัน
ผมยืนยันว่าไม่ได้โลกสวยและไม่ได้พยายามสร้างภาพให้ดูดี...แต่อยากจะชวนให้ทุกท่านพินิจถึงงานต่างๆ ที่เคยทำผ่านมาให้ดีเถิดครับ
งานที่เราๆ ท่านๆ รู้สึกภูมิใจกับมันที่สุด จดจำมันได้เป็นอย่างดีที่สุด...บ่อยครั้งเหลือเกิน ที่มันกลับไม่ได้เป็นงานที่ให้เงินตอบแทนสูงสุด
...แต่มันกลับเป็นงานที่ทำให้ใจพองโตเมื่อทำงานนั้นสำเร็จได้ต่างหาก ^^
Comments
Post a Comment