Post#2-336:
หลังทานข้าวกลางวันเป็นที่เรียบร้อย ครอบครัวผมก็ออกเดินทางมุ่งหน้าสู่กรุงเทพฯ โดยทันที
และหลังจากสงสัยมาตั้งนานแล้วว่า ถ้าไม่ใช้เส้นทางเดิมกลับบ้าน เลือกไปอีกเส้นทางหนึ่งจะเป็นยังไงหนอ?
ว่าแล้วก็ทดลองซะเลย จะได้ไม่คาใจ และประเมินแล้วว่า ต่อไปคงต้องเดินทางมาแถวนี้บ่อยขึ้น ดังนั้นรู้เส้นทางมากขึ้นก็น่าจะดี
...
ในความเป็นจริงของชีวิต เราเคยคิดเผื่อเหลือเผื่อขาดกันไว้บ้างมั๊ยครับ?
เป็นต้นว่า คิดไว้ในใจว่ากลางวันจะไปทานข้าวร้านนั้น นู้น นี้ ถ้าไม่วางแผนเผื่อไว้ก่อน ไปถึงร้านอาจจะปิด ทีนี้เราก็จะเคว้งคว้างไปพักนึง กว่าจะคิดออกก็อาจจะหมดเวลาพักเที่ยงซะแล้ว
ดังนั้น การวางแผนเผื่อไว้คร่าวๆ จึงเป็นการเตรียมการที่คุ้มค่าไม่น้อย
...
ผมไม่ได้จะบอกให้เรา panic ไปกับทุกเรื่องทุกอย่างหรอกนะครับ เพียงแต่เมื่อเริ่มเคยชินกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง หรือเรื่องใดเรื่องหนึ่งมากเข้าๆ ลงท้ายเราก็จะเข้าสู่โหมดเคยชิน
เมื่อความเคยชินนั้น หายไป, หมดไป หรือโดนแย่งไป เรานั่นเองที่จะเป็นฝ่ายลำบาก ซึ่งดีกรีความลำบากจะสัมพันธ์กับดีกรีความเคยชิน
การเผื่อทางออกไว้มากกว่าหนึ่งทาง จึงเป็นการคิดเพื่อลดโอกาสที่เราอาจจะถูกผลักเข้าสู่จุดอับ, ทางตัน หรือทางเสียเปรียบครับ ^^
Comments
Post a Comment