Post#3-120: รอหน่อยนะ

Post#3-120:
ให้บังเอิญผมจำเป็นจะต้องแวะ Phamacy ก่อนจะกลับบ้าน เพื่อไปซื้อ Medical Instrument บางอย่าง...คงเป็นจังหวะไม่ดี ที่ผมไปร้านนั้น ตอนช่วงจังหวะที่ เภสัชกร ไม่ได้ On Duty

ข้อมูลบนกล่องบอกอะไรไม่ได้มาก และที่สำคัญเราไม่สามารถแกะกล่องออกเพื่ออ่านคำอธิบายใน Product Description ได้...

ผมจึงจำเป็นต้องคุยกับพนักงานประจำร้าน เพราะผมหาความแตกต่างระหว่างสินค้า 2 ชิ้น ไม่ได้ นอกจากราคา

...

ว่ากันตามจริง ที่ผมเลือกเข้าร้านนี้ เพราะเป็น Franschise Chain Store ที่มีชื่อเสียง...ผมจึงรู้สึกว่า น่าจะเชื่อถือได้มากกว่าร้านขายยาทั่วๆ ไป

แม้ว่าราคาที่นี่จะสูงกว่า แต่ผมก็ยอม ด้วยคิดว่า ถือเป็นการซื้อความมั่นใจและความสบายใจก็แล้วกัน

แต่ผลลัพธ์กลับลงท้ายด้วย การที่ผมต้องกลับออกจากร้านแบบมือเปล่า

...

พนักงานขายคนแรก...ตอบแบบส่งเดช มั่วแบบไม่ต้องคิดตามก็รู้เลยว่ามั่ว แต่ผมเลือกที่จะยิ้มและส่ายหน้าน้อยๆ ว่าไม่เห็นด้วย

ด้วยความไม่อยากต่อล้อต่อเถียง...ผมจึงหันไปถามจากพนักงานขายคนที่สอง และได้คำตอบที่มั่วยิ่งกว่าเดิม

ว่าแล้วผมก็หันไปหาที่พึ่งสุดท้าย คือหัวหน้าพนักงานขาย...แต่ผมโชคร้ายที่คนที่สามนี้ ก็ยังไม่สามารถให้ข้อมูลสินค้าได้

ระหว่างถอนใจด้วยความขัดใจเล็กน้อย...ฉับพลัน หัวหน้าพนักงานขายก็แนะนำผมด้วยสีหน้าแบบ Mega Clever

"พี่ครับๆ รอเภสัชฯ มามั๊ยครับ?" เค้าว่า

"เออ ดีๆ รอนานมั๊ยครับ?" ผมถามกลับด้วยความหวัง...คิดเอาเองว่า เภสัชฯ คงกำลังจะมาเข้ากะ

คำตอบจากหัวหน้าพนักงานขาย Mega Clever คือ...

"อีก 2 วัน" ครับ

อ่านจบแล้ว...คิดว่าเรื่องนี้สอนอะไรเราบ้างครับ?

#ดูจากหน้ารู้ว่าไม่ได้กวนTeen #แต่เมิงน่าจะคิดหน่อยมั๊ย?