Post#3-122:
ผมเชื่อว่า เราต่างคนต่างมีหนทางที่แตกต่างกัน ในการใช้ชีวิตให้มีความสุข...เราไม่อาจบอกได้ว่า หนทางไหนเป็นหนทางที่ถูก และหนทางไหนเป็นหนทางที่ผิด
บางคนมีความสุขกับการสะสมสิ่งของ บางคนมีความสุขกับการเพิ่มเติมประสบการณ์ใหม่ๆ และบางคนก็หันไปพึ่งพาธรรมะ
แต่ที่แน่ๆ เราต่างต้องพึงรู้ว่า "ความสุข" นั้น ไม่ใช่ "เป้าหมาย" ที่ต้องตามหา หากแต่เป็น "แนวทาง" ต่างหาก (Post#2-13)
...
ตราบเท่าที่เรายังไม่หลุดพ้นวัฏสงสาร เราก็ยังต้องพบกับวงจรแห่งความสุขและทุกข์ต่อไปเรื่อยๆ
ผมรู้และทุกคนก็รู้ ว่าสุขหรือทุกข์ล้วนเกิดที่ใจ จึงต้องดับที่ใจ และไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ล้วนแต่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา...หากแต่จะมีสักกี่คนที่ทำใจยอมรับกับอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา แห่งความสุขและความทุกข์ได้
ในเมื่อเราต่างก็ไม่ได้มีชีวิตอันเป็นนิรันดร์...เราจึงต้องฝึกจิตให้เคยชินกับการสลับสับเปลี่ยนของวัฏจักรแห่งทุกข์และสุข
...เพราะในที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข มันก็จะผ่านเราไปอยู่ดี (Post#22)
...
ก็ในเมื่อไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า...งั้นเรามาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขให้มากกว่าความทุกข์ จะได้มั๊ยหนอ?
แต่อย่าลืมข้อแม้ที่ว่า ความสุขของเราไม่น่าจะทำให้คนอื่นเป็นทุกข์ และเช่นกันที่ว่าเราก็ไม่ควรจะให้คนอื่นมีความสุขในขณะที่เราต้องมานั่งทนทุกข์อยู่ฝ่ายเดียว
เราต่างคนต่างจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยเบียดเบียนคนอื่นให้น้อยที่สุดยังไง น่าจะดีที่สุดครับ...มาช่วยกันลองหาวิธีดูครับ
...
#จู่ๆก็ปลงชีวิตซะงั้น #เพลงร่มสีเทาแว่วมาทุกครั้งเมื่อคุยเรื่องความสุข
ผมเชื่อว่า เราต่างคนต่างมีหนทางที่แตกต่างกัน ในการใช้ชีวิตให้มีความสุข...เราไม่อาจบอกได้ว่า หนทางไหนเป็นหนทางที่ถูก และหนทางไหนเป็นหนทางที่ผิด
บางคนมีความสุขกับการสะสมสิ่งของ บางคนมีความสุขกับการเพิ่มเติมประสบการณ์ใหม่ๆ และบางคนก็หันไปพึ่งพาธรรมะ
แต่ที่แน่ๆ เราต่างต้องพึงรู้ว่า "ความสุข" นั้น ไม่ใช่ "เป้าหมาย" ที่ต้องตามหา หากแต่เป็น "แนวทาง" ต่างหาก (Post#2-13)
...
ตราบเท่าที่เรายังไม่หลุดพ้นวัฏสงสาร เราก็ยังต้องพบกับวงจรแห่งความสุขและทุกข์ต่อไปเรื่อยๆ
ผมรู้และทุกคนก็รู้ ว่าสุขหรือทุกข์ล้วนเกิดที่ใจ จึงต้องดับที่ใจ และไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ล้วนแต่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา...หากแต่จะมีสักกี่คนที่ทำใจยอมรับกับอนิจจัง ทุกขัง และอนัตตา แห่งความสุขและความทุกข์ได้
ในเมื่อเราต่างก็ไม่ได้มีชีวิตอันเป็นนิรันดร์...เราจึงต้องฝึกจิตให้เคยชินกับการสลับสับเปลี่ยนของวัฏจักรแห่งทุกข์และสุข
...เพราะในที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข มันก็จะผ่านเราไปอยู่ดี (Post#22)
...
ก็ในเมื่อไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า...งั้นเรามาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขให้มากกว่าความทุกข์ จะได้มั๊ยหนอ?
แต่อย่าลืมข้อแม้ที่ว่า ความสุขของเราไม่น่าจะทำให้คนอื่นเป็นทุกข์ และเช่นกันที่ว่าเราก็ไม่ควรจะให้คนอื่นมีความสุขในขณะที่เราต้องมานั่งทนทุกข์อยู่ฝ่ายเดียว
เราต่างคนต่างจะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยเบียดเบียนคนอื่นให้น้อยที่สุดยังไง น่าจะดีที่สุดครับ...มาช่วยกันลองหาวิธีดูครับ
...
#จู่ๆก็ปลงชีวิตซะงั้น #เพลงร่มสีเทาแว่วมาทุกครั้งเมื่อคุยเรื่องความสุข
Comments
Post a Comment