Post#5-059: เรือจ้าง

Post#5-059:

เช้าวันนี้ ผมมีโอกาสมาร่วมในพิธีปลงผมก่อนบวชให้กับพี่ชาย 2 ท่าน ที่ผมรักและสนิทมาก...ที่ห้องประชุมใหญ่ โรงเรียนเทพศิรินทร์

ต้องบอกว่าดีใจมากที่ได้มา เพราะนี่คือโรงเรียนที่ผมเป็นศิษย์เก่าสมัยเป็นเด็กหัวเกรียน

ผมไม่ค่อยมีโอกาสได้มาเยี่ยมโรงเรียนมากนัก เพราะเกรงว่ามาแล้วจะเสียเวลาท่านครูบาอาจารย์ที่จะต้องต้อนรับขับสู้

ได้แต่อาศัยเพื่อนรุ่นพี่ที่ทำงานให้กับสมาคมนักเรียนเก่าฯ ด้วยจิตอาสา...จึงยังได้รับทราบข่าวสารและได้ร่วมกิจกรรมกับทางโรงเรียนอยู่บ้าง

...

ช่วงหนึ่งก่อนจะเริ่มพิธี ก็มีการไปกราบพระบรมรูป ร.8 และพระบรมรูปสมเด็จพระเทพศิรินทราบรมราชินี ตามธรรมเนียมปฏิบัติของเด็กเทพฯ

จากนั้น ก็มีการรวมตัวร้องเพลงพระจำโรงเรียน...

ซึ่งผมฟังครั้งนี้ แล้วเกิดปิติในใจ อดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องราวในสมัยเรียนอยู่...ได้ระลึกถึงความสนุกในวัยเด็ก ที่ไม่ต้องมีเรื่องราวให้รับผิดชอบมากมาย

ที่สำคัญ เพลงนี้ทำให้ผมได้ระลึกถึงพระคุณของคุณครูทุกท่านที่ได้อบรมสั่งสอนพวกเราให้เติบโตเป็นคนรู้คิด ด้วยเช่นกัน

...

ยิ่งได้ทราบว่าเงินทำบุญจากการบวชครั้งนี้ ได้นำไปจัดทำกองทุนสำหรับคุณครูที่เกษียณอายุและอาจจะต้องการความช่วยเหลือ...ผมยิ่งยินดีมากที่ได้มา

มีการเปรียบเปรยไว้ ว่า “ครู” ก็เปรียบเสมือน “เรือจ้าง” ที่คอยแจวส่งนักเรียนข้ามฝั่ง

เมื่อข้ามฝั่งได้แล้ว นักเรียนก็ลาจากไป...ส่วนครูก็เริ่มต้นแจวใหม่ เพื่อส่งนักเรียนรุ่นต่อไปข้ามฝั่งอีกครา

อาชีพครู แม้เป็นอาชีพที่มีเกียรติ แต่มีรายได้น้อย...ดังนั้น ผู้ที่จะประกอบอาชีพครูได้ยาวนาน จึงมิอาจอยู่ได้หากขาด “จิตวิญญาณ” แห่งความเป็นครู

ผมฟังเพื่อนรุ่นพี่คุยเรื่องโครงการ “ศิษย์รักครูเทพฯ” นี้ด้วยใจครุ่นคิด และจิตสำนึก

และปวารณาตัวว่า หากมีโอกาสใดช่วยเหลือคุณครูได้ ก็จะทำเต็มที่เท่าที่กำลังใจ, กำลังกาย, กำลังทรัพย์ และเวลา จะเอื้อให้ได้

การหันกลับมาทำนุบำรุงรักษา “เรือจ้าง” จึงเป็นสิ่งที่ควรแก่เหตุและผล...เพราะเราคงมิอาจข้ามฝั่งมาได้ หากขาดเรือจ้างที่ดีเช่น “ครู”

...กราบคุณครูทุกท่านด้วยจิตคารวะอย่างสูง ด้วยสำนึกในพระคุณของท่านที่ได้กรุณาแจวพาลูกศิษย์ข้ามฝั่ง...

#NoteToSelf: 

• เราไม่ต้องรอแสดงกตัญญูต่อคุณครู เฉพาะแค่ “วันครู” เท่านั้น
• รองจากพ่อแม่...ก็คือ คุณครู ที่เมตตาและกรุณาอบรมสั่งสอนให้เราเป็นคนดี เรียกว่า โตมาเป็นคนเต็มคนได้ ก็ด้วย “พระคุณครู”
• ยังจำได้มั๊ย? ปาเจราจริยาโหนติ คุณุตตรานุสาสกา และปัญญาวุฒิกเร เต เต ทินโนวาเท นมามิหัง