Post#5-076:
บ่อยครั้งที่เรามักจะหลงลืมไปโดยไม่รู้ตัว ว่างานที่กำลังทำอยู่นั้น ทำไปเพื่อตอบโจทย์อะไร?
เอาจริงๆ ผมรู้สึกว่า การก้มหน้าก้มตาทำไปวันๆ โดยปราศจากจุดหมายแลบนี้...ก็ออกจะเป็นการ “รังแก” ตัวเองมากเกินไปเสียหน่อย
และหากเราเป็นหนึ่งในคนที่ตกอยู่ในวังวนแบบนี้...ก็ต้องระวังให้ดี ว่าตอนเงยหน้าขึ้นมาอีกทีนั้น เราอาจจะงงๆ กับชีวิต ว่า เรากำลังทำอะไรอยู่?
...
ยังไงก็ตาม...ต่างคนก็คงต่างมีเหตุปัจจัยของตัวเองที่ทำให้ตกอยู่ในสภาพต้องก้มหน้าก้มตาทำโดยไม่หือ ไม่อือ ไม่เอ๊ะ หรือไม่ยี่หระกับชีวิต
แต่ถ้าหากเชื่อตามผมว่า โดยพื้นฐานแล้ว คงไม่น่าจะมีใครตั้งเป้าหมายชีวิตว่าจะไม่มีเป้าหมาย...
ก็แปลว่า คนที่ก้มหน้าก้มตาทำงานไปวันๆ นั้น คง “ลืม” ไปเสียล่ะมากกว่า ว่าความฝันหรือเป้าหมายของตัวเอง กำลังถูกละเลย
...
ที่เป็นแบบนี้...สาเหตุหนึ่งก็น่าจะเกิดจากการที่เราเอา “ข้อจำกัด” มาเป็นตัวสกัดขัดขาตัวเราเอง
เพราะตราบใดที่เรามัวแต่บอกตัวเองว่า เราทำไม่ได้เพราะอะไร เราก็จะไม่มีวันทำอะไรสำเร็จได้
...ลองบอกตัวเองใหม่ครับ ว่าถ้าจะทำให้ได้ เราต้องทำอะไรบ้าง?...
#NoteToSelf:
- เพราะมีจุดหมายหรือเป้าหมาย ชีวิตจึงมีทิศทาง...หรือมิใช่?
- อย่าก้มหน้าก้มตาทำไปเรื่อยๆ...เพราะเมื่อรู้สึกตัว เงยหน้าขึ้นมา เราอาจพบว่า ทางเลือกเดียวที่มี ก็คือการก้มหน้าทำต่อไป
- แทนที่จะบอกตัวเองว่า ใครๆ ก็ทำไม่ได้...ลองบอกตัวเองว่า เราทำได้ดีกว่าใครๆ น่าจะดีกว่ามั๊ย?
Comments
Post a Comment