Post#5-060:
วันสบายๆ พักผ่อนแบบนี้ ผมเลือกที่จะท่อง Youtube หารายการที่ชอบเพื่อหย่อนใจไปพร้อมๆ กับเปิดโลกทัศน์ให้กับตัวเอง
ให้บังเอิญไปเจอรายการของญี่ปุ่น เป็นการแข่งขันเอาชีวิตรอดบนเกาะร้าง อารมณ์ประมาณ Survivor น่ะครับ
ดูแล้วทำให้ผมคิดว่า เรื่องบางเรื่องเช่น การจุดไฟ ที่เราคิดว่าง่ายๆ...แต่พอไปอยู่ที่เกาะร้างแล้ว การติดไฟเป็นอะไรที่ยากลำบากมาก
ลำบากมาก...จนผมมั่นใจว่า คนเมืองอย่างเราๆ อาจจะไม่อาจติดไฟได้เลย เพราะไม่มี know how ใดๆ ในคลังสมอง
...
บ่อยครั้งชีวิตก็เป็นแบบนี้
คือไม่เห็นค่าของสิ่งที่มี จนกระทั่งต้องขาดหรือสูญเสียมันไป
อย่างกลักไม้ขีดไฟราคาถูกๆ ที่แทบจะไม่มีค่า...เราเห็นมันอยู่ทุกวัน จนไม่รู้สึกว่ามันสำคัญอะไร
แต่เมื่ออยู่บนเกาะร้าง...กลักไม้ขีดไฟนั้น อาจหมายถึง “ชีวิต”
...
ลองนำเรื่องกลักไม้ขีดไฟมาทบทวนดูเถิดครับ...ว่าเราได้ข้อเตือนใจอะไรจากมันรึเปล่า?
ลองมองไปรอบๆ ตัวเราดูก็ได้...มีเรื่องใด, สิ่งใด และคนไหน ที่เราไม่เคยคิดถึงหรือลืมเลือนไป ว่าเรื่องนั้นสำคัญ, สิ่งนั้นล้ำค่า และคนๆ นั้นเป็นคนที่มีค่ากับเรา
เรื่องนั้น, สิ่งนั้น หรือคนนั้น...แท้จริงแล้ว อาจสำคัญคล้ายๆ กับ “ลมหายใจ”
ลมหายใจ...ที่เราอาจไม่ได้เอาใจใส่ ว่าเรากำลังหายใจอยู่...ต่อเมื่อขาดมันไปเพียงนาที เราก็มิอาจจะดำรงชีพอยู่ได้
ดังนั้น อย่าทำให้เรื่องใด, สิ่งใด หรือคนไหน ต้องเป็นดั่งคล้าย “ลมหายใจที่เราลืมเลือน”
...เพราะหากขาด “ลมหายใจ”...มันอาจสายไปที่จะต้องมารำพันพิลาป”
#NoteToSelf:
- อย่าเผลอไผลจนลืมไป ว่าเรื่องใด, สิ่งใด และคนไหน...สำคัญกับเรา ในระดับเดียวกับ “ลมหายใจ”
- การที่เรามีอากาศไว้หายใจในทุกๆ วัน...ก็ไม่ได้เป็นคำตอบที่นำไปสู่ข้อสรุปเดียวกัน ว่าเรื่องสำคัญ, สิ่งสำคัญ และคนสำคัญ จะไม่จากเราไปในสักวัน
- อย่ารอจนเสียไป แล้วจึงสำนึก...จงสำนึกก่อนที่จะสูญเสีย
Comments
Post a Comment