Post#5-069:
ความฝันหนึ่งของเหล่าลูกนกหัดบินทั้งหลายที่พึ่งจะเข้าสู่โลกการทำงานใหม่ๆ ก็คือ การมีโอกาสได้แสดงฝีมือ
แม้ว่าจะผ่านมานานมากแล้ว...แต่ผมก็เคยมีความฝันแบบนี้เหมือนกันครับ ^^
เข้าใจเลยครับ...ว่ามันเป็นความรู้สึกอยาก “ฉายแสง”, อยาก “เปล่งประกาย” หรืออยากจะ “outstanding”
ขออนุญาตสะกิดเตือนด้วยความเป็นห่วงว่า...
“ใจเย็นๆ” สักนิดครับ
...
ก่อนจะอาสากับพ่อนก/แม่นก เพื่อโผบินออกจากรังไปจับ “เหยื่อ” น่ะ...ควรอย่างยิ่งที่จะต้องประเมินเหยื่อ เทียบกับความสามารถของตัวเองก่อน
อย่าประเมินศักยภาพของเหยื่อต่ำเกินงาม แต่ดันประเมินศักยภาพของตัวเองดีเกินจริง
เพราะเอาจริงๆ มันควรจะเป็นตรงกันข้าม!
คือ ประเมินเผื่อทางร้ายเสียหน่อย ว่าเหยื่ออาจจะเก่งกว่าที่ตาเห็น และเราเองก็อาจจะสะดุดอะไรบางอย่างที่นึกไม่ถึง
แบบนี้จะทำให้เรา “ไม่ประมาท” และ “รอบคอบ” มากขึ้นอีกนิด
...
สำคัญมากๆ ที่เหล่าลูกนกต้องอย่าผลีผลาม...จงเลือกขนาดของเหยื่อให้เรา “น่าจะ” เอาชนะได้แน่ๆ
เมื่อชั่วโมงบินมากขึ้น, ประสบการณ์มากขึ้น และมีความมั่นใจมากขึ้น...แล้วจึงค่อยขยับขนาดของเหยื่อให้ใหญ่ขึ้น และท้าทายมากขึ้น
ถ้าเลือกขนาดของเหยื่อไม่ต่างจากความคมของจงอยปากและกงเล็บของตัวเองมากไป...ชนะได้ก็จะมีความมั่นใจ และแม้หากพลาดพลั้งก็จะไม่เจ็บหนัก
แต่ถ้ารีบร้อนจนเกินงาม จนประมาทพลังของเหยื่อ และลืมประเมินตัวเองแล้วล่ะก็...เราอาจไม่ได้เป็น “ผู้ล่า” แต่กลับกลายเป็น “ผู้ถูกล่า” เสียเอง
...ลูกนกที่พลาดตั้งแต่เริ่มต้นที่ออกล่าเหยื่อ ก็อาจจะยากที่จะผงาดเป็น “จ่าฝูง” ที่ลูกนกตัวอื่นๆ ยอมรับ...
#NoteToSelf:
- ก่อนออกล่าเหยื่อ ต้องมั่นใจว่าจะได้เป็น “ผู้ล่า” ไม่ใช่ “ผู้ถูกล่า”...ดังนั้น อย่าประมาทต่อการประเมิน
- เริ่มต้นดี ย่อมดีแน่...แต่อย่าให้การเริ่มต้นดี นำเราไปสู่ความอหังการ์ จนสะดุดในการล่าเหยื่อครั้งต่อไป
- หากแต่เริ่มต้นแย่ ใช่ว่าต้องแย่ไปตลอด...จงเรียนรู้จากเหยื่อที่เราล่าพลาด แล้วลับจงอย ฝนกรงเล็บ เพื่อออกล่าเหยื่อครั้งต่อไปด้วยความสุขุมกว่าเดิม
Comments
Post a Comment