Post#5-068:
เมื่อเช้านี้ ผมมีโอกาสได้ไปปรึกษางานกับเพื่อนรุ่นพี่ท่านหนึ่ง (สมมติชื่อ พี่ T นะครับ) ที่ผมเคารพและนับถือเป็นการส่วนตัว
แน่นอนว่า ผมได้คำแนะนำที่ดีเหมือนเช่นทุกครั้ง...หากแต่ครั้งนี้ ค่อนข้าง “พิเศษ”
กว่าที่ผ่านมา...
“พิเศษ”...ตรงที่พี่ T ใช้น้ำเสียงจริงจังมาก ตอนที่จ้องหน้าผม แล้วบอกว่า
“คุณชอบเสือก!”
...
เอาจริงๆ พี่ T น่ะ รักและเป็นห่วงผมมาก...และคอยเตือนผมเสมอ ว่าอย่ามัวแต่ห่วงเรื่องนั้น นู้น นี้ แทนชาวบ้านชาวช่องไปเสียหมด
อย่าสำคัญตัวเองผิด คิดว่าหากขาดเราไป องค์กรจะอยู่ไม่ได้ หรือลูกน้องจะอยู่ยังไง?
เพราะไม่มีใครคนใดสำคัญขนาดที่ขาดเราไป แล้วทุกคนจะต้องตายตามหมด
ผมก็ฟังที่พี่ T สอนเสมอมา...แต่ก็ดื้อ เพราะตัดใจไม่ห่วงเรื่องนั้น นู้น นี้ อย่างที่พี่ T “เหน็บ” ไม่ได้...จนวันนี้ พี่ T คงเหลืออด
เพราะผมก็ดื้อจริงๆ...
ซึ่งไม่ใช่ “ดื้อ เพราะไม่เข้าใจ” แต่เป็นเพราะ “ดื้อ เพราะไม่ยอมตัดใจ” ต่างหาก
...
เอาจริงๆ ผมเห็นด้วยกับพี่ T มากๆ...
ว่าตราบใดที่เราไม่ใช่เจ้าของกิจการ...ก็อย่าสำคัญตัวผิดไปนักเลย ว่าองค์กรจะอยู่ไม่ได้เพราะขาดเรา
ไม่ว่าจะยากยังไงก็ตาม...ยังไงก็จะมีคนมารับงานต่อจากเราได้เสมอ
อย่าคิดไปเอง หรือยกหางตัวเอง ว่าลูกน้องจะขาดคนนำ จนไปต่อไปได้ หรืออับจนไร้หนทางชีวิต...เพราะไม่แน่ว่า พวกเค้าอาจจะไปเจอคนนำองค์กรใหม่ที่ดีกว่าเรา หรืออาจไปได้งานใหม่ที่ดีกว่าอยู่กับเรา ก็เป็นได้
...
คำสอนของพี่ T ยังคงสะท้อนไปมาในหัวของผมตั้งแต่เช้าจนถึงขณะนี้
และแน่นอนว่า ผมคงจะทบทวนบทบาทและหน้าที่ของตัวเอง รวมถึงประเมินความสำคัญของตัวเองเสียใหม่
ยิ่งไปกว่านั้น...ผมยิ่งต้องเร่งผลักดันเรื่อง Succession Plan ให้จริงจังมากขึ้นด้วย
...เพราะหากผมรักองค์กรและลูกน้องจริง...ผมควรต้องทำให้ทั้งองค์กรและลูกน้องยืนหยัดได้อย่างแข็งแรง แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้อยู่ด้วย ก็ตาม...
#NoteToSelf:
- ไม่ว่าเราจะมั่นใจว่าตัวเอง “เก่ง” หรือ “แน่” แค่ไหน...ก็อย่าคิดว่าเราคือ ”ทั้งหมด” ขององค์กร และเป็น “ทุกอย่าง” ของน้องๆ
- หมั่นทบทวนตัวเองบ้าง...ว่าเราเองนั่นแหละ ที่เป็นคนฉุดให้องค์กรและทีมงาน ติดอยู่กับ “วิธีเดิมๆ” รึเปล่า?
- จง “เสือก” แต่พอเหมาะและพอควร...ซึ่งจะดีทั้งกับตัวเอง, องค์กร และทีมงาน
Comments
Post a Comment