Post#5-077:
มันอาจจะเป็นเรื่องของสัญชาตญาณที่ฝังอยู่ในตัวของมนุษย์ในการเอาตัวรอดให้ได้ ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
การคัดเลือกผู้แข็งแกร่งตามสัญชาตญาณที่ว่า จึงอาจเป็นคำอธิบายว่า ทำไมเราจึงมีแรงผลักดันให้แก่งแย่งชิงดีชิงเด่นกับคนอื่น?
แม้ว่า ความต้องการจะเป็นผู้แข็งแกร่งโดดเด่นเหนือผู้อื่น จะเป็นเรื่องของสัญชาตญาณ ก็ตาม...หากแต่ผมเชื่อว่า หนทางที่จะตอบสนองต่อสัญชาตญาณนั้น เป็น “ทางเลือก”
...
ทางเลือกที่ว่า อาจจะมีหลากหลาย...หากแต่ผมจะขอจำแนกกว้างๆ ออกเป็น 2 ทาง
หนึ่ง...คือการทำให้เราโดดเด่นขึ้น ด้วยการพัฒนาตัวเองให้เหนือกว่าคนอื่นๆ
สอง...คือการกดให้คนอื่นตกต่ำลง โดยที่เรายังมีความสามารถเท่าเดิม
ใครๆ ก็รู้ ว่าทางเลือกไหนเป็น “ทางสายเทพ” และทางเลือกไหนเป็น “ทางสายมาร”
แต่เอาเข้าจริงๆ...เรามักเจอคนพวกไหนมากกว่ากัน กันหนอ?
...
ใครที่เจอคนพวกแรก ก็ขอแสดงความยินดีด้วยครับ...แล้วก็จงรับเอา ความพยายามของพวกเค้า มาเป็นแรงบันดาลใจในการพัฒนาตัวเราให้ดีขึ้น
ส่วนใครที่เจอคนพวกหลัง ก็อย่าพึ่งถอดใจยอมแพ้เสียล่ะครับ...จงรับมือกับแรงกด ด้วยแรงผลักดันจากภายในของเราเอง
สรุปง่ายๆ ก็คือ จงใช้ความใฝ่ดีของพวกแรกเป็นแรงหนุนความใฝ่ดี และใช้ความใฝ่ดีในการต่อสู้กับความริษยาของพวกหลัง
เมื่อทดท้อกับแรงกด ก็อาจจะถอยมาตั้งหลักสักก้าว...จากนั้น ก็แค่เชิดหน้าขึ้น ผลักแรงกดนั้นให้สะท้อนกลับไปอย่างไม่สะทกสะท้าน
...เราเท่านั้น ที่เป็นผู้ตัดสินชีวิตตัวเอง ว่าจะยอมให้ใครมา “รังแก” ตัวเราหรือไม่...จริงมั๊ยครับ!...
#NoteToSelf:
- ยามใส่หัวโขน อย่าหลงระเริงกับอำนาจที่มี...เพราะเมื่อถอดหัวโขน ก็จะไม่มีใครอยากจดจำ
- พัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แม้เราจะไม่โดดเด่นตามเป้าหมายที่ต้องการ แต่แน่นอนว่าเราจะเก่งขึ้น...
- ส่วนการกดหัวคนอื่นให้ตัวเองโดดเด่น ถ้าไม่สำเร็จ ก็จะกลายเป็นเพิ่มแรงสปริงให้คนอื่นโดดสูงขึ้น ในขณะที่เรานั่นล่ะ จะกลายเป็นต่ำตมเอง
- อิจฉาคนอื่น เพื่อเป็นแรงกระตุ้น...อย่าให้กลายเป็นริษยา จนเป็นแรงกระชาก
Comments
Post a Comment