Skip to main content

Post#2-55: หมื่นครั้งท่าเดียวหรือจะสู้ท่าเดียวหมื่นครั้ง

Post#2-55:
"อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว...แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล" เป็นตอนหนึ่งของบทอาขยานที่เราท่องกันในสมัยเด็กๆ (อุ๊ย...ลืมไปว่า เด็กสมัยใหม่อาจจะไม่ได้ท่องแล้วก็ได้ครับ >"<)

เคยเจอคนที่รู้ทุกเรื่อง แต่ไม่สุดซักเรื่องมั๊ยครับ?

ความจริงการเป็นคนรู้กว้างน่ะไม่ใช่เรื่องเสียหาย แต่ถ้าจะเอาดีในการทำงานให้ได้นี่ ทางที่ดีควรจะต้องหาเรื่องที่ตัวเองชำนาญมาเป็น "ฐานทัพ" ให้ได้ก่อน เมื่อฐานทัพนั้นมั่นคงแข็งแรงดีแล้ว จึงค่อยขยับขยายแนวรบ สร้างฐานทัพใหม่ต่อไป

ลองถามตัวเองดูก็ได้ครับ ในองค์กรใดๆ ก็ตาม เวลารับสมัครคนเข้าทำงาน ไม่มีองค์กรไหนรับสมัครตำแหน่ง "อะไรก็ได้" อย่างแน่นอน

แม้กระทั่งผู้บริหารระดับสูง จริงๆ แล้วอย่าไปนึกว่าพวกเค้าเก่งทุกด้านนะครับ พวกเค้าอาจจะเก่งหลายด้าน แต่จะมีด้านที่เก่งเป็นพิเศษมากกว่าด้านอื่นๆ และแน่นอนว่าจะมีด้านที่ไม่ถนัดอยู่ด้วยเช่นกัน

แต่ก่อนที่พวกเค้าเหล่านั้น จะก้าวขึ้นมาเป็นผู้บริหารได้ ก็ล้วนผ่านการค่อยๆ สร้าง "ฐานทัพ" ขึ้นมาทีละแห่งๆ อย่างที่ผมเล่าไว้ข้างต้น พวกที่มาถึงเก่งทุกด้านเลยก็คงมีครับ แต่มีน้อยกว่าน้อย และไม่ควรนำมาเป็นแบบอย่างในการอ้างอิง

...

คราวนี้ เราลองถามตัวเองดูครับ ว่าหน้าที่ที่เราทำอยู่นั้น เรามีความชำนาญมากหรือน้อยเพียงใด?

ไม่เกี่ยวว่าเราชอบงานนั้นๆ รึปล่าวนะครับ เพราะถ้าเลือกงานได้เราคงทำไปแล้ว ผมจึงหมายความเฉพาะถึงงานที่เป็นหน้าที่และอยู่ในความรับผิดชอบของเราเท่านั้น

ถ้าเรายังมีความชำนาญในงานไม่มากพอ เราคงขยับไปไหนได้ยาก และถ้าเราไม่เก่งในงานนั้นๆ อย่างที่เรียกว่าเชี่ยวชาญ ก็หมายความว่า ความมั่นคงในหน้าที่การงานของเรา ก็จะไม่มากพอเช่นกัน

ผมคิดว่าไม่ต้องบอกทุกคนก็รู้ ว่าทางเดียวที่จะเก่งได้ก็คือต้อง "หมั่นฝึกฝน" และไม่มีทางลัดใดๆ ครับ มีแต่ต้องขยันและอดทนเท่านั้น

ได้ยินบ่อยๆ ว่าเด็กสมัยนี้ไม่ค่อยอดทน ชอบงานสบายแต่อยากได้ค่าตอบแทนสูงๆ แต่ผมว่าก็ยังมีเด็กสมัยนี้อีกหลายๆ คนที่ไม่ได้เป็นอย่างที่เค้าว่ากัน...ใครที่เป็นกลุ่มหลัง คงต้องแสดงตัวให้คนรุ่นเก่าๆ รับรู้และยอมรับในฝีมือแล้วล่ะครับ

...

มีอีกวาทะหนึ่งที่ผมภูมิใจนำเสนอ...ค่าที่ทำให้เห็นภาพของความสำคัญในความพยายามที่จะเชี่ยวชาญในงานของตนเองได้อย่างชัดแจ้ง

ผู้กล่าววาทะนี้ไว้...คือ Bruce Lee ราชันย์นักบู๊ผู้ยิ่งใหญ่ของโลกนั่นเองครับ วาทะนั้นว่าไว้ว่า...

"I fear not the man who has practiced 10,000 kicks once, but I fear the man who has practiced one kick 10,000 times."

แปลว่า "ผมไม่เคยกลัวคนที่ฝึกมา 10,000 กระบวนท่า แต่ฝึกมาแค่ท่าละครั้ง, แต่ผมกลัวคนที่ฝึกแค่กระบวนท่าเดียวมา 10,000 ครั้ง ต่างหาก"

ว่าแล้วก็มาหา "กระบวนท่าเฉพาะตัว" ของเรากันดีกว่าครับ...ฮั๊วะๆๆๆๆๆๆ (เสียงร้อง Bruce Lee - ไม่รู้เหมือนรึปล่าว ^^ อิอิ)

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...