Skip to main content

Post#2-73: มิงกะละบา...พม่าที่รัก

Post#2-73:
เมื่อวานรวมทั้งวันนี้ ผมมาประชุมที่ประเทศพม่าครับ เป็นการกลับมาเยือนหลังจากห่างหายไปกว่า 9 เดือน

มาคราวนี้ พบว่าการจราจรในกรุงย่างกุ้งนับวันจะทวีความสาหัสมากขึ้นเรื่อยๆ ระยะทางประมาณ จากสนามบินเข้าตัวเมือง ประมาณ 15 ก.ม. เราอาจต้องใช้เวลาเดินทางกว่า 45 นาทีหรือมากกว่านั้น ขึ้นอยู่กับช่วงเวลา

ก่อนหน้านี้ไม่เกิน 3 ปี รถยนต์ในกรุงย่างกุ้งเป็นรถยนต์มือสองจากประเทศญี่ปุ่นเป็นหลัก หารถยนต์มือใหม่แทบไม่ได้ ยิ่งรถแท็กซี่นี่ เก่าซะจนไม่แน่ใจว่า จะพาเราไปถึงจุดหมายได้มั๊ย ไม่ต้องพูดถึงแอร์ในรถ เพราะขนาดหน้าต่างรถยังไขไม่ได้เลยเชียว

มาวันนี้ รถยนต์ใหม่ๆ เต็มท้องถนน เรียกว่า "นำเข้า" กันแบบไม่บันยะบันยัง ซึ่งข่าวไม่ได้กรองจากเพื่อนชาวพม่าของผมแจ้งว่า มีการนำเข้ารถยนต์มากกว่า 5 หมื่นคันในช่วงต้นๆ
ในช่วง 3-4 ปีที่ผ่านมา ประเทศพม่า กำลังเป็นประเทศเนื้อหอมที่เป็นจุดสนใจของการลงทุนจากหลายๆ ประเทศทั่วโลก และหนึ่งในนั้นก็มีนักลงทุนชาวไทยอยู่ด้วยเช่นกัน

สินค้าแบรนด์ไทยและแบรนด์นอก ต่างมาขุดทองกันไม่เว้นแต่ละวัน สิ่งที่หายากมากของบริษัทข้ามชาตินั้น มีอยู่ 2 เรื่อง คือสถานที่ตั้งร้านค้า และคนทำงาน

ราคาที่ดินในพม่าปรับตัวสูงขึ้นแบบก้าวกระโดดในช่วง 4-5 ปีหลังๆ มานี้ รวมไปถึงราคาห้องพักและราคาอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งพูดไปทุกคนอาจจะอ้าปากค้างได้ เช่น ค่าเช่าอพาทเม้นท์แบบรายเดือน ขั้นต่ำๆ ก็อยู่ที่ 2,500 เหรียญสหรัฐ และต้องจ่ายเช่าล่วงหน้า 1 ปี O_o

ราคาโรงแรมแบบ 2-3 ดาว อย่างเบาะๆ ก็คืนละ 55-70 เหรียญสหรัฐ ส่วนถ้าโรงแรมแบบ 5 ดาว ราคาก็ไปแตะอยู่ที่คืนละ 300 เหรียญสหรัฐ

จะเห็นว่าค่าที่หรือค่าเช่าที่น่ะแพงมหาศาล ซึ่งต้นทุนนี้สูงจนอาจทำให้แบรนด์ต่างๆ มา "เจ๊ง" ได้ง่ายๆ หากสายป่านไม่ยาวพอ

แต่ที่หนักหนากว่าเรื่อง "ทำเล" กลับกลายเป็นเรื่อง "คนทำงาน"

ผมเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน ว่าคนพม่า (ไม่ใช่ทุกคนนะครับ) เกลียดกลัวกับ "แรงกดดัน" เป็นอย่างมาก ดังนั้น การเปลี่ยนงานบ่อยๆ จึงเกิดขึ้นเป็นปกติ 

รวมไปถึงคนที่มาสมัครทำงาน (ไม่ใช่ทุกคนอีกนั่นแหละ) มักจะมีความสามารถต่ำกว่าตำแหน่ง ส่งผลให้การจะทำอะไรให้รวดเร็วอย่างใจคิดตามสไตล์บ้านเราน่ะ เป็นมากกว่า "ความฝัน" ซะอีก

ดีอยู่อย่างที่ค่าแรงงานที่นี่ไม่สูงมากนัก แต่ก็เริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จากการที่มีธุรกิจใหม่ๆ เข้ามาเรื่อยๆ นี่แหละครับ

ใครที่คิดจะมาขุดทองที่พม่า...ต้องวางแผนดีๆ คิดให้รอบคอบก่อนครับ เพราะถ้าคิดจะมาตายเอาดาบหน้าน่ะ ผมเกรงว่าแทนที่จะได้ขุดทอง อาจจะต้องเอาทองมาทิ้งซะมากกว่าครับ

ลาก่อนกรุงย่างกุ้ง จนกว่าจะพบกันใหม่...

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...