Post#2-63: สื่อสารกันหน่อย...อย่าปล่อยให้ชั้นคอยเก้อ

Post#2-63:
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ประมาณทุ่มกว่าๆ มีลูกน้องท่านหนึ่งแจ้งผมว่า มีเอกสารด่วนที่ต้องให้กรรมการชาวต่างชาติลงนาม

โดยปกติแล้ว ถ้าผมไม่ลงนามก่อน เสมือนว่าได้ตรวจสอบให้แล้ว เค้าจะไม่ลงนามเด็ดขาด

ผมก็แจ้งน้องไปว่า "ไม่ต้องกังวล เดี๋ยวถ่ายรูปเอกสารแล้วส่งมาทาง Line นะ เดี๋ยวพี่จะส่งต่อให้เค้าเข้าใจ แล้วเค้าก็จะไปลงนามให้ในวันจันทร์แต่เช้าเลย"

นัดแนะกันดิบดี ผมก็สบายใจ

...

รุ่งขึ้นคือวันเสาร์ ผมชักเอะใจว่าทำไมไม่มีรูปส่งมาทาง Line ตามที่นัดกันเลย เที่ยงกว่าแล้ว...

ว่าแล้วผมก็ส่ง Line ไปหาน้อง ถามว่าลืมรึเปล่าที่คุยกันไว้เมื่อคืน

น้องเค้าตอบว่า "หนูให้น้องอีกคนที่ office ส่ง eMail ให้พี่แล้ว พี่ไม่ได้รับหรือคะ?"

ผมอึ้งอยู่แป๊บนึง...เพราะตกลงกันว่า จะส่งให้ทาง Line แต่กลับส่งให้ด้วย eMail?

...

บางครั้งผมก็งงกับวิธีคิดของน้องๆ หรืออาจจะเป็นเพราะผมแก่เกินไปก็ไม่แน่ใจ...

อารมณ์เหมือนนัดกันว่า ให้ไปยืนคอยที่หน้าห้องสมุด แต่คนที่นัดกับเราไปยืนรอเราที่หน้าห้องดนตรี O_o"

พอเราโทรไปถามว่า "อยู่ที่ไหน ชั้นรออยู่หน้าห้องสมุดตั้งนานแล้ว" แล้วเธอก็ตอบว่า "อ้าว! ชั้นมารอเธออยู่หน้าห้องดนตรีตั้งนานแล้วเหมือนกัน เธอไม่รู้หรือไง?"

...

ความจริงผมไม่มีปัญหาถ้าน้องเค้าจะเปลี่ยนวิธีการส่งข้อมูล แต่ผมมึนว่า ทำไมเธอไม่แจ้งล่วงหน้าว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงจากที่ตกลงกันไว้?

อะไรคือวิธีคิดว่า ทุกคนจะรับรู้ได้เองว่ามีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น โดยไม่จำเป็นต้องแจ้ง?

...

ถ้าผมไม่สะกิดใจ มัวแต่รอให้ข้อมูลปรากฏขึ้นบน Line ตามที่นัดกัน โดยไม่ใส่ใจที่จะตาม อะไรจะเกิดขึ้น?

งานที่ต้องล่าช้าและก่อให้เกิดความเสียหาย ควรเป็นผมหรือเธอที่ต้องรับผิดชอบ?...เรื่องเล็กๆ ที่ไม่ได้เล็กเลย ถ้าเกิดความเสียหายขึ้น

ใส่ใจในการติดตามงานเพิ่มขึ้นอีกนิดนะครับ อย่าไปมัวคิดว่า ไม่ใช่หน้าที่เรา แต่เป็นหน้าที่ของอีกฝ่ายที่ต้องตามงาน...

เพราะเราอาจจะหยุดยั้งความวุ่นวายต่างๆ ที่อาจจะเกิดขึ้นตามมา...ได้อีกมาก