Skip to main content

Post#4-034: อดเปรี้ยวไว้กิน...?

Post#4-034:
ใครที่เป็นคนไทย น่าจะเคยได้ยินสำนวน "อดเปรี้ยวไว้กินหวาน" กันมาบ้างนะครับ

และในชีวิตจริง...เราก็มักจะเจอะเจอเหตุการณ์วัดใจแบบนี้กันบ่อยๆ เสียด้วย

คำถามก็คือ เมื่อไหร่คือเวลาอันเหมาะสมที่จะเด็ดดอกผลจากการทำงานมากิน หรือจะรอต่อไปอีกหน่อยดี?

เมื่อไหร่ควรจะขายหุ้นดี กำไรนิดหน่อยแล้วนะ...รอพรุ่งนี้ราคาจะขึ้นอีกมั๊ย หรือราคาจะลดลง?

เลือกทำงานกับบริษัทนี้ดีมั๊ย...แต่บริษัทที่อยากทำ อาจจะกำลังจะเรียกเราสัมภาษณ์มั๊ยนะ?

จะเห็นได้ว่า คำถามเหล่านี้ มักจะเกิดขึ้นกับเราได้ทุกเมื่อเชื่อวันนั่นล่ะครับ

...

แล้วตกลง เราจะตัดสินใจเดี๋ยวนี้ หรือรอต่อไปดีล่ะ?

คำตอบก็ขึ้นอยู่กับว่า ถ้าตัดสินใจตอนนี้ แล้ว จะทำให้ทางเลือกในอนาคตหายไปหรือไม่?

เช่น ถ้าเลือกขายหุ้นวันนี้ โดยได้กำไรตามเป้าหมายที่ต้องการแล้ว ก็อย่าลังเล...ขายเลย

แล้วถ้าหุ้นที่ขายไปยังมีแนวโน้มดี จะลงทุนใหม่ก็ค่อยว่ากัน

หรือถ้าตัดสินใจรับงานนี้แล้ว ถ้าบริษัทที่อยากทำงานด้วย เรียกสัมภาษณ์...เราก็ไปอีกรอบก็ได้

อาจจะผิดมารยาทมากอยู่...แต่ของแบบนี้ มันก็อยู่ที่สามัญสำนึกของแต่ละคนล่ะครับ

...

ยังไงก็แล้วแต่ เราอาจไม่ได้กำลังอดเปรี้ยวไว้กินหวาน แต่อาจจะกำลังอดเปรี้ยวไปเจอเปรี้ยวกว่า หรือทั้งอดเปรี้ยวและอดหวานก็ได้...ไม่มีใครรู้แน่

อยู่ที่เราเลือกจะพอใจกับรสชาติคาต้น (เป้าหมายที่ตั้งไว้) หรือคิดว่ายังน่าจะรออีกหน่อย (คิดว่าที่ผ่านมาตั้งเป้าไว้ต่ำไปหน่อย)

อยู่ที่เราชอบเงินสด (เดี๋ยวนี้) ที่รู้แน่ๆ ว่าจะได้เท่าไหร่ หรือเงินเชื่อ (อนาคตข้างหน้า) ซึ่งอาจจะมากกว่าหรือน้อยกว่าตอนนี้ก็ได้

...ถ้าปัจจัยที่จะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลง เป็นปัจจัยที่เราควบคุมได้ ก็ควรรอ แต่หากเป็นปัจจัยที่ควบคุมไม่ได้ ก็ไม่ควรเสี่ยงครับ...

#เคยเก็บลูกชิ้นไว้สุดท้ายแล้วไม่ได้กินมั๊ยล่ะ #กินมะม่วงเปรี้ยวหน่อยกับไม่ได้กินเลยจะเลือกแบบไหน #ถามตัวเองดูว่าหุ้นในพอร์ทที่ติดดอยอยู่น่ะเพราะอะไร #ตลาดแย่หรือเราโลภ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...