Post#4-047:
ช่วงหลายวันมานี้ ผมซ้อมเพลงให้ลูกสาว เพราะอยากให้เธอเล่น "เพลงสรรเสริญพระบารมี" ได้
น่าเสียดายที่ผมเล่นเครื่องดนตรีเป็นเพลงชนิดเดียว นั่นก็คือ "ขลุ่ย"...นอกนั้นเป็นได้ก็แต่คนฟัง
...ผมเล่นขลุ่ยครั้งแรก ก็ตั้งแต่สมัยมัธยมปีที่ 2...นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ผ่านมาแล้ว กว่า 25 ปี
แต่น่าแปลกที่ผมยังจำโน้ตเพลงได้เกือบทุกตัว...สาเหตุหนึ่ง ก็คงเพราะเพลงสรรเสริญพระบารมี เป็นเพลงหนึ่งที่ต้องใช้สอบ
นึกแล้วก็ขอบคุณคุณครูเหลือเกิน ที่ทำให้ผมมีเพลงนี้ฝังอยู่ในสมองและจิตใจ โดยไม่เคยลืมเลือนไปตามกาล
...
สำหรับแรงบันดาลใจ...ที่ทำให้ลูกสาวของผมอยากที่จะเล่นเพลงนี้ให้ได้ ก็คงมาจากช่วงนี้ เธอได้ฟังเพลงนี้บ่อย
ดังนั้น ช่วงไหนมีเวลา ผมก็เป่าขลุ่ยไทย ส่วนลูกสาวก็เป่าขลุ่ยฝรั่ง...เสียงตีกันให้วุ่นวายไปทั้งบ้าน แต่ผมกลับมีความสุขมาก
ที่ว่ามีความสุข ก็เพราะลูกสาวผมตั้งใจเหลือเกิน ที่จะเล่นเพลงนี้ให้ได้แบบจริงๆ จังๆ
สารภาพว่า ผมเองแอบหวังอยู่ลึกๆ ว่า วันที่เราสองพ่อลูกเล่นเพลงนี้ได้ดี...เราก็คงจะบันทึกเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ เป็นแน่
...
สำหรับช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้านี้...เพลงสรรเสริญพระบารมี ได้กลายเป็นสื่อที่พวกเราหวังว่า...จะช่วยนำเอาความรู้สึกของพวกเราทุกคน ไปสู่พระญาณวิถีแห่งพระองค์ได้
ยิ่งเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา...ได้เห็นคนไทยหลายแสนคนที่ไปร่วมกันร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีแล้ว...ผมยิ่งมั่นใจ
ว่าคนไทยทั้งที่สนามหลวง และไม่ว่าที่อื่นใดก็ตาม...ต่างก็รู้สึกแบบเดียวกัน
...
ณ ช่วงเวลานั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ขับร้อง, เล่นดนตรี หรือได้ยิน "เพลงแห่งพ่อ" นี้...จิตวิญญาณของพวกเค้าต่างก็กำลังร้องไห้
ร้องไห้...ด้วยความอาลัยพระองค์ และน้ำตารื้นด้วยความภูมิใจ ที่ได้เกิดมาในรัชสมัยแห่งพระองค์
...สมกับที่ใครคนหนึ่งได้กล่าวไว้...ไม่ว่าเราจะตายอีกสักกี่ชาติ ก็ไม่มีวันที่จะได้เจอมหาราชที่ยิ่งใหญ่กว่าพระองค์อีกแล้ว
...ธ มิได้ประทับอยู่เพียงในทิพยสถานบนสรวงสววรค์แต่เพียงเท่านั้น...หากแต่ทรงประทับอยู่ในใจของพวกเราทุกคน...ตลอดมาและจะตลอดไป...
#ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป #เพลงสรรเสริญพระบารมีเป็นสายใยที่โยงเราไว้กับพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก #คนไทยรักในหลวง
ช่วงหลายวันมานี้ ผมซ้อมเพลงให้ลูกสาว เพราะอยากให้เธอเล่น "เพลงสรรเสริญพระบารมี" ได้
น่าเสียดายที่ผมเล่นเครื่องดนตรีเป็นเพลงชนิดเดียว นั่นก็คือ "ขลุ่ย"...นอกนั้นเป็นได้ก็แต่คนฟัง
...ผมเล่นขลุ่ยครั้งแรก ก็ตั้งแต่สมัยมัธยมปีที่ 2...นับจากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ผ่านมาแล้ว กว่า 25 ปี
แต่น่าแปลกที่ผมยังจำโน้ตเพลงได้เกือบทุกตัว...สาเหตุหนึ่ง ก็คงเพราะเพลงสรรเสริญพระบารมี เป็นเพลงหนึ่งที่ต้องใช้สอบ
นึกแล้วก็ขอบคุณคุณครูเหลือเกิน ที่ทำให้ผมมีเพลงนี้ฝังอยู่ในสมองและจิตใจ โดยไม่เคยลืมเลือนไปตามกาล
...
สำหรับแรงบันดาลใจ...ที่ทำให้ลูกสาวของผมอยากที่จะเล่นเพลงนี้ให้ได้ ก็คงมาจากช่วงนี้ เธอได้ฟังเพลงนี้บ่อย
ดังนั้น ช่วงไหนมีเวลา ผมก็เป่าขลุ่ยไทย ส่วนลูกสาวก็เป่าขลุ่ยฝรั่ง...เสียงตีกันให้วุ่นวายไปทั้งบ้าน แต่ผมกลับมีความสุขมาก
ที่ว่ามีความสุข ก็เพราะลูกสาวผมตั้งใจเหลือเกิน ที่จะเล่นเพลงนี้ให้ได้แบบจริงๆ จังๆ
สารภาพว่า ผมเองแอบหวังอยู่ลึกๆ ว่า วันที่เราสองพ่อลูกเล่นเพลงนี้ได้ดี...เราก็คงจะบันทึกเก็บไว้เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ เป็นแน่
...
สำหรับช่วงเวลาแห่งความโศกเศร้านี้...เพลงสรรเสริญพระบารมี ได้กลายเป็นสื่อที่พวกเราหวังว่า...จะช่วยนำเอาความรู้สึกของพวกเราทุกคน ไปสู่พระญาณวิถีแห่งพระองค์ได้
ยิ่งเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา...ได้เห็นคนไทยหลายแสนคนที่ไปร่วมกันร้องเพลงสรรเสริญพระบารมีแล้ว...ผมยิ่งมั่นใจ
ว่าคนไทยทั้งที่สนามหลวง และไม่ว่าที่อื่นใดก็ตาม...ต่างก็รู้สึกแบบเดียวกัน
...
ณ ช่วงเวลานั้น ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่ขับร้อง, เล่นดนตรี หรือได้ยิน "เพลงแห่งพ่อ" นี้...จิตวิญญาณของพวกเค้าต่างก็กำลังร้องไห้
ร้องไห้...ด้วยความอาลัยพระองค์ และน้ำตารื้นด้วยความภูมิใจ ที่ได้เกิดมาในรัชสมัยแห่งพระองค์
...สมกับที่ใครคนหนึ่งได้กล่าวไว้...ไม่ว่าเราจะตายอีกสักกี่ชาติ ก็ไม่มีวันที่จะได้เจอมหาราชที่ยิ่งใหญ่กว่าพระองค์อีกแล้ว
...ธ มิได้ประทับอยู่เพียงในทิพยสถานบนสรวงสววรค์แต่เพียงเท่านั้น...หากแต่ทรงประทับอยู่ในใจของพวกเราทุกคน...ตลอดมาและจะตลอดไป...
#ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป #เพลงสรรเสริญพระบารมีเป็นสายใยที่โยงเราไว้กับพระมหากษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก #คนไทยรักในหลวง
Comments
Post a Comment