Post#4-055:
เย็นวานนี้ ผมมอบหมายให้น้องชายกับลูกสาว เป็นผู้ลงมือประกอบตู้ลิ้นชักแบบ DIY ที่ซื้อมาจาก IKEA
จากนั้น ผมก็ไปทำนั่น นู่น นี่ นิดหน่อย แล้วก็หลบไปงีบ...ก่อนจะถึงเวลาทานมื้อค่ำ
แว่วๆ เสียง อากับหลานคุยกันงุ้งงิ้ง สลับกับเสียงหัวเราะดูเป็นที่น่าสนุกสนาน...ได้ยินแล้วผมก็อมยิ้ม จากนั้นผมก็ผลอยเข้าสู่โหมดนิทรารมณ์อันแสนสุข
แล้วก็ตื่นขี้นด้วยเสียงนาฬิกาปลุก...คำนวณคร่าวๆ เวลาผ่านไปเพียงไม่เกิน 40 นาที และเสียงคุยกันสลับเสียงหัวเราะ ก็ยังคงอยู่
ว่าแล้ว ผมเข้าไปเช็คผลงาน ปรากฏว่า งานคืบหน้าไปแค่ 35% เท่านั้น...เอาล่ะสิ ที่งานไม่คืบหน้าเอาเสียเลย เพราะเน้นเสียงหัวเราะเป็นหลักกันรึเปล่านะ?
...
จากคำบอกเล่าของสองอาหลาน...ที่งานไม่คืบหน้าน่ะ ก็เพราะจุดประสงค์ที่ต้องการเน้นความสนุกสนานร่วมกันเป็นหลัก...
ว่าแล้วคุณอาก็เลยมอบหมายให้คุณหลานเป็นคนดูคู่มือฯ ส่วนน้องชายผมเป็นคนลงมือประกอบ -"-
ก็แน่ล่ะ ลูกสาวผมคงเป็นคนลงมือประกอบไม่ไหว...แต่ให้ไปดูคู่มือฯ นี่ก็ไม่น่าจะใช่การแบ่งงานที่ถูกเลย >_<"
มิน่าล่ะ...ผมถึงได้ยินเสียงคุยกันงุ้งงิ้งสลับกับเสียงหัวเราะอยู่ตลอดเวลา...ก็เล่นแบ่งงานกันแบบนี้ แน่นอนว่าก็ต้องประกอบผิดๆ ถูกๆ กันอยู่นั่นเอง *o*
...
ความตั้งใจของน้องชายผม ก็แค่อยากให้หลานมีส่วนร่วมมากๆ จะได้ภูมิใจหลังงานเสร็จ...ก็เท่านั้น
แต่ที่จริง ผมว่ามันก็เป็นการมอบงานให้หลานแบบเน้นฮาเฮเป็นหลัก...แม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่มันก็ผิดนิดๆ ที่ได้เสียงหัวเราะมากกว่าเนื้องาน
ยังไงก็ตาม พอผมมารู้เบื้องหลังว่าทำไมงานไม่คืบหน้าแล้ว...ผมขำก็ขำ แต่ก็ส่ายหัวด้วยความรู้สึกปลงๆ ไปด้วยเช่นกัน ^^
...
หลังมื้อค่ำ...เรากลับมาลงมือกันต่อ ต่างกันตรงที่คราวนี้ภรรยาผมมาลงมือด้วย บวกกับผมก็มาลงมือพร้อมบัญชาการไปด้วยเช่นกัน
ส่วนลูกสาว ผมจำต้องส่งเข้านอน เพราะเลยเวลานอนไปนิดหน่อยแล้ว และพิจารณาว่า แม้อยู่ช่วย ก็คงได้ในแง่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเท่านั้น...ซึ่งไม่ใช่สิ่งจำเป็นในตอนนี้
เราใช้เวลากับอีก 65% ที่เหลือ ด้วยเวลาอีกเพียงแค่ 50 นาทีเท่านั้น...ที่เร็วขึ้นมาก ก็เพราะครบทั้งแรงคนและคนบัญชาการ
...
ในชีวิตจริง เราเจอเรื่องความไม่คืบหน้าของงานแบบนี้ ได้ในทุกๆ วัน...ซึ่งสาเหตุอาจเกิดขึ้นได้จากหลายประเด็น
ไม่ว่าจะเป็นขาดกำลังคน, ขาดคนให้แนวทาง, ขาดการกำหนดเส้นตาย หรือแม้กระทั่งบางครั้ง น้องๆ อาจมัวแต่เน้นความสนุกมากกว่าเน้นให้ผลงานเสร็จสิ้น
เช่นเดียวกับผลงานของสองอาหลานนี้ ถ้าปล่อยไว้โดยไม่มีใครเข้าไปช่วย...คาดว่าคงเสร็จหลังเที่ยงคืนเป็นแน่ ^^
ดังนั้น งานจะเสร็จได้ เหล่าผู้ใหญ่ทั้งหลายจึงต้องกำหนดเป้าหมายให้, ใส่ใจและให้ความช่วยเหลือ
...ส่วนน้องๆ ที่รับมอบหมายงานมา ก็ต้องทำงานให้ทันตามเป้าหมาย, ติดขัดตรงไหนต้องบอก และไม่ลืมที่จะใส่เสียงหัวเราะลงไประหว่างที่ทำงาน แต่ไม่ใช่ตลอดเวลาที่ทำงาน (เหมือนสองอาหลาน...แต่ก็ขำจริงๆ) ล่ะครับ...
#ชอบจังงานDIY #หัวเราะกันหนักมาก #พีคสุดคือสลับด้านแผ่นรองลิ้นชัก #จนเดี๋ยวนี้ทั้งสองอาหลานก็ยังไม่รู้
เย็นวานนี้ ผมมอบหมายให้น้องชายกับลูกสาว เป็นผู้ลงมือประกอบตู้ลิ้นชักแบบ DIY ที่ซื้อมาจาก IKEA
จากนั้น ผมก็ไปทำนั่น นู่น นี่ นิดหน่อย แล้วก็หลบไปงีบ...ก่อนจะถึงเวลาทานมื้อค่ำ
แว่วๆ เสียง อากับหลานคุยกันงุ้งงิ้ง สลับกับเสียงหัวเราะดูเป็นที่น่าสนุกสนาน...ได้ยินแล้วผมก็อมยิ้ม จากนั้นผมก็ผลอยเข้าสู่โหมดนิทรารมณ์อันแสนสุข
แล้วก็ตื่นขี้นด้วยเสียงนาฬิกาปลุก...คำนวณคร่าวๆ เวลาผ่านไปเพียงไม่เกิน 40 นาที และเสียงคุยกันสลับเสียงหัวเราะ ก็ยังคงอยู่
ว่าแล้ว ผมเข้าไปเช็คผลงาน ปรากฏว่า งานคืบหน้าไปแค่ 35% เท่านั้น...เอาล่ะสิ ที่งานไม่คืบหน้าเอาเสียเลย เพราะเน้นเสียงหัวเราะเป็นหลักกันรึเปล่านะ?
...
จากคำบอกเล่าของสองอาหลาน...ที่งานไม่คืบหน้าน่ะ ก็เพราะจุดประสงค์ที่ต้องการเน้นความสนุกสนานร่วมกันเป็นหลัก...
ว่าแล้วคุณอาก็เลยมอบหมายให้คุณหลานเป็นคนดูคู่มือฯ ส่วนน้องชายผมเป็นคนลงมือประกอบ -"-
ก็แน่ล่ะ ลูกสาวผมคงเป็นคนลงมือประกอบไม่ไหว...แต่ให้ไปดูคู่มือฯ นี่ก็ไม่น่าจะใช่การแบ่งงานที่ถูกเลย >_<"
มิน่าล่ะ...ผมถึงได้ยินเสียงคุยกันงุ้งงิ้งสลับกับเสียงหัวเราะอยู่ตลอดเวลา...ก็เล่นแบ่งงานกันแบบนี้ แน่นอนว่าก็ต้องประกอบผิดๆ ถูกๆ กันอยู่นั่นเอง *o*
...
ความตั้งใจของน้องชายผม ก็แค่อยากให้หลานมีส่วนร่วมมากๆ จะได้ภูมิใจหลังงานเสร็จ...ก็เท่านั้น
แต่ที่จริง ผมว่ามันก็เป็นการมอบงานให้หลานแบบเน้นฮาเฮเป็นหลัก...แม้จะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่มันก็ผิดนิดๆ ที่ได้เสียงหัวเราะมากกว่าเนื้องาน
ยังไงก็ตาม พอผมมารู้เบื้องหลังว่าทำไมงานไม่คืบหน้าแล้ว...ผมขำก็ขำ แต่ก็ส่ายหัวด้วยความรู้สึกปลงๆ ไปด้วยเช่นกัน ^^
...
หลังมื้อค่ำ...เรากลับมาลงมือกันต่อ ต่างกันตรงที่คราวนี้ภรรยาผมมาลงมือด้วย บวกกับผมก็มาลงมือพร้อมบัญชาการไปด้วยเช่นกัน
ส่วนลูกสาว ผมจำต้องส่งเข้านอน เพราะเลยเวลานอนไปนิดหน่อยแล้ว และพิจารณาว่า แม้อยู่ช่วย ก็คงได้ในแง่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเท่านั้น...ซึ่งไม่ใช่สิ่งจำเป็นในตอนนี้
เราใช้เวลากับอีก 65% ที่เหลือ ด้วยเวลาอีกเพียงแค่ 50 นาทีเท่านั้น...ที่เร็วขึ้นมาก ก็เพราะครบทั้งแรงคนและคนบัญชาการ
...
ในชีวิตจริง เราเจอเรื่องความไม่คืบหน้าของงานแบบนี้ ได้ในทุกๆ วัน...ซึ่งสาเหตุอาจเกิดขึ้นได้จากหลายประเด็น
ไม่ว่าจะเป็นขาดกำลังคน, ขาดคนให้แนวทาง, ขาดการกำหนดเส้นตาย หรือแม้กระทั่งบางครั้ง น้องๆ อาจมัวแต่เน้นความสนุกมากกว่าเน้นให้ผลงานเสร็จสิ้น
เช่นเดียวกับผลงานของสองอาหลานนี้ ถ้าปล่อยไว้โดยไม่มีใครเข้าไปช่วย...คาดว่าคงเสร็จหลังเที่ยงคืนเป็นแน่ ^^
ดังนั้น งานจะเสร็จได้ เหล่าผู้ใหญ่ทั้งหลายจึงต้องกำหนดเป้าหมายให้, ใส่ใจและให้ความช่วยเหลือ
...ส่วนน้องๆ ที่รับมอบหมายงานมา ก็ต้องทำงานให้ทันตามเป้าหมาย, ติดขัดตรงไหนต้องบอก และไม่ลืมที่จะใส่เสียงหัวเราะลงไประหว่างที่ทำงาน แต่ไม่ใช่ตลอดเวลาที่ทำงาน (เหมือนสองอาหลาน...แต่ก็ขำจริงๆ) ล่ะครับ...
#ชอบจังงานDIY #หัวเราะกันหนักมาก #พีคสุดคือสลับด้านแผ่นรองลิ้นชัก #จนเดี๋ยวนี้ทั้งสองอาหลานก็ยังไม่รู้
Comments
Post a Comment