Post#4-049:
จู่ๆ ผมก็คิดถึงการเล่นโกะ (หรือ "หมากล้อม") ขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ...ทั้งๆ ที่ผมไม่อาจเรียกตัวเองว่าคนเล่นโกะเป็นเสียด้วยซ้ำ
เอาจริงๆ ผมไม่เคยคิดเสียด้วยซ้ำ ว่าตัวเองจะมีโอกาสมารู้จัก "โกะ" และเคยได้เล่นโกะอยู่นานหลายปี...จนได้ไปทำงานในองค์กรขนาดยักษ์ของประเทศ ที่สนับสนุนให้ทุกคนเล่นโกะอย่างจริงจัง
สมัยนั้น ผมก็เล่นโกะด้วยความสนุกแบบผ่านๆ...แม้จะไม่ได้มุ่งหวังจะให้ตัวเองเป็นเลิศในเรื่องโกะ แต่ก็โมโหตัวเองที่เล่นโกะได้ "ไม่เอาไหน" เสียจริงๆ
...
ครั้งนั้น ผมไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ ว่าทำไมหนอ ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย จึงสนับสนุนให้ทุกคนในองค์กรเล่นโกะ
จากวันนั้นจนมาถึงวันนี้...วันที่ผมกลายมาเป็นผู้นำองค์กร...กลับกลายเป็นว่า ผมยอมรับจากใจจริงๆ ว่า "โกะ" นับเป็นเกมสำหรับผู้บริหาร อย่างแท้จริง
และน่าเสียดาย ที่แม้วันนี้จะอยากเล่นโกะเอามากๆ แต่ก็ไม่อาจจะได้เล่นง่ายๆ เหมือนสมัยที่เคยมีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของ Retail Chain Store ที่ดีแบบนั้น...อีกแล้ว
...
มีหลายเหตุผล ที่ทำให้ผมคิดว่า "โกะ" ถือเป็นสุดยอดเกมสำหรับผู้บริหาร...
และอาจจะไม่เกินจริงไปนัก หากจะบอกว่า โกะเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่ใช้ในการพัฒนาตัวเองให้เป็น "นักบริหารที่ดี"...ได้จริงๆ
ด้วยเหตุเพราะโกะนั้น เน้นให้รู้จักชนะตัวเองก่อนที่จะไปเอาชนะผู้อื่น...พัฒนาตัวเองให้แข็งแรง ก่อนที่จะไปแข่งขันกับภายนอก
...
สำหรับผม...ความน่าหลงใหลแห่งโกะ อาจสรุปเป็นข้อๆ ได้ว่า
หนึ่ง...โกะเป็นเกมที่มี "ปรัชญา" หรือ "หลักคิด" ที่น่ายกย่อง...
ปรัชญาของโกะนั้น แสดงถึงความอ่อนน้อมแต่ไม่อ่อนแอ...เน้นในการ co-exist โดยไม่จำเป็นต้องฆ่ากันให้ตาย
สรุปเป็นปรัชญาสั้นๆ แต่มีความหมายที่ใหญ่ยิ่งว่า..."ชนะได้โดยไม่คิดเอาชนะ"
...
สองคือ "ความเป็นไปได้" แห่งโกะ ที่อยู่บนสนามรบขนาด 19x19 อันมีความน่าจะเป็นของการเดินหมาก เท่ากับ 19! (อ่านว่า 19 แฟกทอเรียล)
หากแปลง 19! เป็นตัวเลข ก็แค่เอา 1 x 2 x 3 เรื่อยไปจนกระทั่ง x 19 นั่นล่ะครับ...มากขนาดไหนลองกดเครื่องคิดเลข หรือถาม Google ดูก็รู้
เอาเป็นว่า เล่นกันมาเกือบจะสี่พันปี ไม่มีเกมไหนที่เดินหมากเหมือนกันเลยสักกระดานเดียว ก็แล้วกัน
...
สาม...โกะสอนให้รู้จักการจัดการทรัพยากรที่มีอยู่ให้แสดงประสิทธิภาพได้สูงที่สุด
ไม่ใช่ว่าวางเม็ดหมากเยอะจะแปลว่าชนะ...ตรงกันข้าม วางเม็ดหมากให้น้อยแต่ต้องล้อมพื้นที่ให้ได้มากและแข็งแรงต่างหาก...จึงจะชนะ
และสี่...กฎแห่งโกะนั้นเรียบง่าย...และเพราะเรียบง่ายนั้นเอง...จึงทำให้ความผันแปรและความเป็นไปได้แห่งหมาก เกิดขึ้นได้แบบไม่จำกัด
...สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ดังนั้น ลองเล่นโกะดูเองกันมั๊ยล่ะครับ?...
* สนใจโกะ เชิญได้ที่ thaigo.org หรืออยากเข้าใจโกะแบบการ์ตูน ก็ลอง Google ฮิคารุเซียนโกะ ดูครับ
#ชนะได้เพราะไม่คิดเอาชนะ #ยอมแพ้สนามรบเพื่อชนะสงคราม #ชนะตัวเองยากกว่าชนะคนอื่น #โกะคือหมากกระดานแห่งเทพ
จู่ๆ ผมก็คิดถึงการเล่นโกะ (หรือ "หมากล้อม") ขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ...ทั้งๆ ที่ผมไม่อาจเรียกตัวเองว่าคนเล่นโกะเป็นเสียด้วยซ้ำ
เอาจริงๆ ผมไม่เคยคิดเสียด้วยซ้ำ ว่าตัวเองจะมีโอกาสมารู้จัก "โกะ" และเคยได้เล่นโกะอยู่นานหลายปี...จนได้ไปทำงานในองค์กรขนาดยักษ์ของประเทศ ที่สนับสนุนให้ทุกคนเล่นโกะอย่างจริงจัง
สมัยนั้น ผมก็เล่นโกะด้วยความสนุกแบบผ่านๆ...แม้จะไม่ได้มุ่งหวังจะให้ตัวเองเป็นเลิศในเรื่องโกะ แต่ก็โมโหตัวเองที่เล่นโกะได้ "ไม่เอาไหน" เสียจริงๆ
...
ครั้งนั้น ผมไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ ว่าทำไมหนอ ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย จึงสนับสนุนให้ทุกคนในองค์กรเล่นโกะ
จากวันนั้นจนมาถึงวันนี้...วันที่ผมกลายมาเป็นผู้นำองค์กร...กลับกลายเป็นว่า ผมยอมรับจากใจจริงๆ ว่า "โกะ" นับเป็นเกมสำหรับผู้บริหาร อย่างแท้จริง
และน่าเสียดาย ที่แม้วันนี้จะอยากเล่นโกะเอามากๆ แต่ก็ไม่อาจจะได้เล่นง่ายๆ เหมือนสมัยที่เคยมีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งของ Retail Chain Store ที่ดีแบบนั้น...อีกแล้ว
...
มีหลายเหตุผล ที่ทำให้ผมคิดว่า "โกะ" ถือเป็นสุดยอดเกมสำหรับผู้บริหาร...
และอาจจะไม่เกินจริงไปนัก หากจะบอกว่า โกะเป็นหนึ่งในเครื่องมือที่ใช้ในการพัฒนาตัวเองให้เป็น "นักบริหารที่ดี"...ได้จริงๆ
ด้วยเหตุเพราะโกะนั้น เน้นให้รู้จักชนะตัวเองก่อนที่จะไปเอาชนะผู้อื่น...พัฒนาตัวเองให้แข็งแรง ก่อนที่จะไปแข่งขันกับภายนอก
...
สำหรับผม...ความน่าหลงใหลแห่งโกะ อาจสรุปเป็นข้อๆ ได้ว่า
หนึ่ง...โกะเป็นเกมที่มี "ปรัชญา" หรือ "หลักคิด" ที่น่ายกย่อง...
ปรัชญาของโกะนั้น แสดงถึงความอ่อนน้อมแต่ไม่อ่อนแอ...เน้นในการ co-exist โดยไม่จำเป็นต้องฆ่ากันให้ตาย
สรุปเป็นปรัชญาสั้นๆ แต่มีความหมายที่ใหญ่ยิ่งว่า..."ชนะได้โดยไม่คิดเอาชนะ"
...
สองคือ "ความเป็นไปได้" แห่งโกะ ที่อยู่บนสนามรบขนาด 19x19 อันมีความน่าจะเป็นของการเดินหมาก เท่ากับ 19! (อ่านว่า 19 แฟกทอเรียล)
หากแปลง 19! เป็นตัวเลข ก็แค่เอา 1 x 2 x 3 เรื่อยไปจนกระทั่ง x 19 นั่นล่ะครับ...มากขนาดไหนลองกดเครื่องคิดเลข หรือถาม Google ดูก็รู้
เอาเป็นว่า เล่นกันมาเกือบจะสี่พันปี ไม่มีเกมไหนที่เดินหมากเหมือนกันเลยสักกระดานเดียว ก็แล้วกัน
...
สาม...โกะสอนให้รู้จักการจัดการทรัพยากรที่มีอยู่ให้แสดงประสิทธิภาพได้สูงที่สุด
ไม่ใช่ว่าวางเม็ดหมากเยอะจะแปลว่าชนะ...ตรงกันข้าม วางเม็ดหมากให้น้อยแต่ต้องล้อมพื้นที่ให้ได้มากและแข็งแรงต่างหาก...จึงจะชนะ
และสี่...กฎแห่งโกะนั้นเรียบง่าย...และเพราะเรียบง่ายนั้นเอง...จึงทำให้ความผันแปรและความเป็นไปได้แห่งหมาก เกิดขึ้นได้แบบไม่จำกัด
...สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ดังนั้น ลองเล่นโกะดูเองกันมั๊ยล่ะครับ?...
* สนใจโกะ เชิญได้ที่ thaigo.org หรืออยากเข้าใจโกะแบบการ์ตูน ก็ลอง Google ฮิคารุเซียนโกะ ดูครับ
#ชนะได้เพราะไม่คิดเอาชนะ #ยอมแพ้สนามรบเพื่อชนะสงคราม #ชนะตัวเองยากกว่าชนะคนอื่น #โกะคือหมากกระดานแห่งเทพ
Comments
Post a Comment