Post#4-042:
เมื่อเช้านี้ ผมเชิญลูกน้องคนหนึ่งมานั่งคุยกัน พร้อมกับหัวหน้างานของเธอ
เรื่องของเรื่องเพราะเธอไปยื่นลาออกกับฝ่ายบุคคลฯ โดยที่ไม่ได้แจ้งให้หัวหน้างานของเธอทราบล่วงหน้า
ผมทราบเรื่องนี้เข้าก็ไม่สบายใจ เพราะอยากทราบว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ หากแก้ไขได้ก็จะได้ช่วยกันแก้ไข
…
หลังจากใช้เวลาพูดคุยกันไม่นาน เธอก็เปิดใจเล่าอย่างหมดเปลือกว่า ที่จริงแล้ว เธอไม่ได้มีปัญหาอะไรกับหัวหน้างานเลย ออกจะสนิทสนมกันดีด้วยซ้ำ
แต่เธออยากลาออก เพราะรู้สึกผิด...รู้สึกผิด ที่ไม่สามารถทำงานให้ได้ทันใจของตัวเอง และรู้สึกเกรงใจที่ผลงานของเธอไม่ออกมาชัดเจนเป็นรูปธรรม
บางคนฟังแล้ว อาจจะไม่เชื่อหรือคาดไปไม่ถึงกับเหตุผลที่เธอว่า...หากแต่ผมเชื่อว่า เหตุผลที่เธอว่ามาเป็นเรื่องจริง
แม้ว่าในเชิงตรรกะ เราอาจจะต้องทำความเข้าใจกับเธอบ้างเล็กน้อยก็ตาม
…
บางทีเหตุผลของการลาออก...อาจเป็นเรื่องที่ใหญ่สำหรับลูกน้อง แต่เป็นเรื่องที่เราสามารถช่วยเธอได้โดยง่ายดายเหลือเกิน
ผมว่า นี่เป็นเรื่องคุ้มค่า หากเราจะลองพูดคุยกันอย่างเปิดอกกับลูกน้อง...ไม่แน่ว่า เราอาจสามารถแก้ปัญหาได้ เพื่อให้ลูกน้องยังสามารถทำงานกับเราได้ต่อไป
...ไม่ว่าคุณจะเป็นายที่เก่งฉกาจเพียงใด...หากไม่มีลูกน้องอยู่ข้างๆ...ถามว่าคุณจะยังจะเรียกตัวเองว่า "นาย" ได้มั๊ย?...
#น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า #ไม่มีนายย่อมไม่มีลูกน้อง #ไม่มีลูกน้องก็ย่อมไม่มีเจ้านาย #เราต่างก็เกิดมาเกื้อหนุนกัน
Comments
Post a Comment