Post#4-062:
มื้อค่ำที่ผ่านมา...เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง นัดผมมาทานข้าวด้วย เนื่องจากไม่ได้เจอกันนานพอดู
ระหว่างทานข้าว...ไม่ได้คุยอะไรกันมากไปกว่าการสอบถามสารทุกข์สุกดิบกันและกัน...แล้วก็คุยกันเรื่องธุรกิจที่ต่างคนกำลังทำอยู่
เนื่องจากผมทำธุรกิจหลายอย่างหน่อย...ก็เลยมีเรื่อง update ให้เพื่อนฟังเยอะ...รวมถึงเรื่องธุรกิจบางอย่างที่ไม่ประสบความสำเร็จด้วย
...
ตอนหนึ่งของการสนทนา...เพื่อนผมถามว่า ไม่เสียดายเงินบ้างหรือ กับธุรกิจที่ล้มเหลวไป เพราะเม็ดเงินลงทุนก็มากโขอยู่
ผมยิ้ม...และตอบว่า จะไม่เสียดายเลยก็ไม่ใช่...เรียกว่า "ทำใจยอมรับได้" นั้น น่าจะเหมาะกว่า
เปล่าประโยชน์ที่จะมัวนั่งคร่ำครวญและเสียดายกับสิ่งที่พลาดไปแล้ว...แต่น่าจะเรียนรู้จากความล้มเหลว เพื่อให้เดินต่อไปข้างหน้าได้อย่างผิดพลาดน้อยลง
...
ความจริง ชีวิตคนเรา ก็คล้ายๆ กับกีฬาอยู่เหมือนกันครับ
คือ ถ้าลงแข่ง ก็มีโอกาสทั้งแพ้และชนะ...แต่ถ้าไม่ลงแข่ง ยังไงก็มีแต่แพ้
ถ้าอยากชนะ ก็ต้องหมั่นฝึกซ้อม ศึกษาทีม และต้องศึกษาคู่แข่งไปด้วยเช่นกัน
และเมื่อลงแข่ง...ก็ต้องเอาจริงเอาจัง สู้ให้เต็มที่...อย่าไปมัวกล้าๆ กลัวๆ หรือมัวแต่เล่นเกมรับ เพราะช้าหรือเร็วก็มีแต่จะเสียแต้ม แต่ไม่มีโอกาสทำแต้มเลย
...
สังเกตมั๊ยครับ...ถ้าลงแข่งทั้งๆ ที่กลัวแพ้ หรือเจ็บใจอยู่กับความผิดพลาด...เราก็มักจะแพ้
ถ้าเรามัวแต่เอาใจไปอยู่กับแต้มที่เสียไปแล้ว...ก็รังแต่จะแพ้ไปเรื่อย จากเสียแต้ม ก็เป็นเสียเซ็ต และจบด้วยการเสียเกม
เมื่อเสียแต้ม ต้องตัดใจ และรวบรวมกำลังใจ กลั่นกำลังความคิด และทุ่มกำลังกาย เพื่อไปทำแต้มคืนมาให้ได้...
...ต่อให้ต้องแพ้เกมนี้ แต่รับรองว่าใจนักสู้จะทำให้เรามีโอกาสเป็นผู้ชนะในเกมหน้าได้บ้างแน่ๆ ครับ...
#อย่ามัวหงุดหงิดกับแต้มที่เสียไป #จงมุ่งมั่นจะทำแต้มคืนมา #ตัดใจจากอดีตแล้วจงตั้งใจกับปัจจุบันเพื่อผลลัพธ์ในอนาคต
มื้อค่ำที่ผ่านมา...เพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่ง นัดผมมาทานข้าวด้วย เนื่องจากไม่ได้เจอกันนานพอดู
ระหว่างทานข้าว...ไม่ได้คุยอะไรกันมากไปกว่าการสอบถามสารทุกข์สุกดิบกันและกัน...แล้วก็คุยกันเรื่องธุรกิจที่ต่างคนกำลังทำอยู่
เนื่องจากผมทำธุรกิจหลายอย่างหน่อย...ก็เลยมีเรื่อง update ให้เพื่อนฟังเยอะ...รวมถึงเรื่องธุรกิจบางอย่างที่ไม่ประสบความสำเร็จด้วย
...
ตอนหนึ่งของการสนทนา...เพื่อนผมถามว่า ไม่เสียดายเงินบ้างหรือ กับธุรกิจที่ล้มเหลวไป เพราะเม็ดเงินลงทุนก็มากโขอยู่
ผมยิ้ม...และตอบว่า จะไม่เสียดายเลยก็ไม่ใช่...เรียกว่า "ทำใจยอมรับได้" นั้น น่าจะเหมาะกว่า
เปล่าประโยชน์ที่จะมัวนั่งคร่ำครวญและเสียดายกับสิ่งที่พลาดไปแล้ว...แต่น่าจะเรียนรู้จากความล้มเหลว เพื่อให้เดินต่อไปข้างหน้าได้อย่างผิดพลาดน้อยลง
...
ความจริง ชีวิตคนเรา ก็คล้ายๆ กับกีฬาอยู่เหมือนกันครับ
คือ ถ้าลงแข่ง ก็มีโอกาสทั้งแพ้และชนะ...แต่ถ้าไม่ลงแข่ง ยังไงก็มีแต่แพ้
ถ้าอยากชนะ ก็ต้องหมั่นฝึกซ้อม ศึกษาทีม และต้องศึกษาคู่แข่งไปด้วยเช่นกัน
และเมื่อลงแข่ง...ก็ต้องเอาจริงเอาจัง สู้ให้เต็มที่...อย่าไปมัวกล้าๆ กลัวๆ หรือมัวแต่เล่นเกมรับ เพราะช้าหรือเร็วก็มีแต่จะเสียแต้ม แต่ไม่มีโอกาสทำแต้มเลย
...
สังเกตมั๊ยครับ...ถ้าลงแข่งทั้งๆ ที่กลัวแพ้ หรือเจ็บใจอยู่กับความผิดพลาด...เราก็มักจะแพ้
ถ้าเรามัวแต่เอาใจไปอยู่กับแต้มที่เสียไปแล้ว...ก็รังแต่จะแพ้ไปเรื่อย จากเสียแต้ม ก็เป็นเสียเซ็ต และจบด้วยการเสียเกม
เมื่อเสียแต้ม ต้องตัดใจ และรวบรวมกำลังใจ กลั่นกำลังความคิด และทุ่มกำลังกาย เพื่อไปทำแต้มคืนมาให้ได้...
...ต่อให้ต้องแพ้เกมนี้ แต่รับรองว่าใจนักสู้จะทำให้เรามีโอกาสเป็นผู้ชนะในเกมหน้าได้บ้างแน่ๆ ครับ...
#อย่ามัวหงุดหงิดกับแต้มที่เสียไป #จงมุ่งมั่นจะทำแต้มคืนมา #ตัดใจจากอดีตแล้วจงตั้งใจกับปัจจุบันเพื่อผลลัพธ์ในอนาคต
Comments
Post a Comment