Skip to main content

Post#4-078: ตั้งเป้าหมายการขาย

Post#4-078:
ช่วงเช้าที่ผ่านมา ผมประชุมค่อนข้างเคร่งเครียดกับทีมขาย เพื่อหารือเกี่ยวกับเป้าหมายการขายปีหน้า

พูดกันตรงๆ ก็ต้องบอกว่า เป้าหมายการขาย ถือเป็นเป้าหมายที่องค์กรที่แสวงหาผลกำไรทุกองค์กร ให้ความสำคัญเป็นอันดับหนึ่ง

ถ้ากำหนดเป้าหมายการขายผิด...นั่นหมายถึงทุกสิ่งทุกอย่างที่ตามมา ก็มีหวังผิดตามไปด้วยทั้งหมด

ไม่ว่าจะเป็นแผนการผลิต, แผนการสั่งซื้อ, แผนการตลาด, การวางแผนงบประมาณ และแผนอื่นๆ ที่เหลือ

เรียกว่า ติดกระดุมเม็ดแรกผิด ก็พาลทำให้ติดเม็ดอื่นผิดตามไปด้วยทั้งหมด นั่นเลย

...

การจะมั่นใจได้ว่า เป้าหมายการขาย ถูกต้อง จึงจำเป็นต้องรู้ที่มาที่ไปของการตั้งเป้าที่ว่า

ดังนั้น ทีมขายจะต้องนำเสนอได้ว่า ยอดขายจะเติบโตได้จากจุดไหน, อย่างไร และเมื่อไหร่

ถ้าอธิบายไม่ได้โดยละเอียด ก็แปลว่า "มั่ว"

และถ้า "มั่ว" ตั้งแต่เริ่มต้น...คงไม่ต้องบอกใช่มั๊ยครับ ว่าปลายทางจะเละเทะไปได้ถึงขนาดไหน?

...

ใครที่มีหน้าที่ตั้งเป้าหมายการขาย จึงจำต้องระลึกไว้เสมอว่า เป้าหมายการขาย จะต้องอยู่บนพื้นฐานของความทะเยอทะยาน, ความเป็นไปได้ และความมั่นใจ

ทีมขายที่ตั้งเป้าแบบถึงได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องพยายาม ถือเป็นทีมขายที่ "ดูถูก" ความสามารถของตัวเอง และออกจะเอาเปรียบองค์กร

แปลว่า ทีมขายต้องมีความทะเยอทะยานที่อยากจะผลักดันให้ยอดขายเติบโต...ซึ่งก็อาจโตได้จากจำนวนสาขาที่เพิ่มขึ้น, ยอดขายต่อสาขาที่เพิ่มขึ้น หรือมีสินค้าใหม่ๆ มากขึ้น

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ความทะเยอทะยานนั้น จะต้องอยู่บนรากฐานของความเป็นไปได้ และความเป็นไปได้นั้น ก็ย่อมต้องวางอยู่บนรากฐานของความมั่นใจ

และความมั่นใจนั้น จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมาจากความแม่นยำในข้อมูล...ไม่ว่าจะเป็นประวัติการขาย, สถาพการแข่งขัน รวมไปถึงแนวโน้มของตลาด

...ถ้ายัง "มั่ว" หรือ "ไม่ชัดเจน" กับเป้าหมาย...ถามว่า จะทำงานแบบ "ถูกต้อง" และ "ชัดเจน" ได้ยังไงครับ?...

#ตั้งเป้ากับนั่งเทียนมันต่างกันเยอะ #ทะเยอทะยานกับฝันเฟื่องก็ไม่เหมือนกัน #มั่วแผนแล้วผลลัพธ์จะดีได้ยังไง #ทำงานขอไปทีงั้นขอลาทีจะดีมั๊ย

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...