Post#4-060:
หนึ่งในอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลของมุขคลาสิกที่คนที่อาศัยในกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่จะคุ้นเคย ก็คือ "มุขควาย" ^^
อันว่านิยามของมุขควายนั้น ก็คือ มุขตลกที่ไม่ตลก...และเพราะว่ามันไม่ตลก มันก็เลยตลก...ไม่งงใช่มั๊ยครับ?
บางมุขปล่อยออกมาแล้ว กลายเป็นมุข "ฮากริบ" คือหลังจากปล่อยไปแล้ว จะมีความเงียบเข้ามาแทรกกลาง แบบ "สตั๊นท์" ไปชั่วครู่...หลังจากนั้น เสียงหัวเราะแบบเยาะหยันก็จะตามมา
...
บ่อยครั้งชีวิตเราก็เป็นเหมือนมุขควาย...คือ มันไม่ตลกเอาเสียเลย...
และเมื่อมันไม่ตลกจนถึงที่สุดแล้ว...เราคงอดไม่ได้ที่จะต้องหัวเราะให้กับมัน
คงเพราะขืนมัวแต่เศร้าอยู่อย่างนั้น...ถามจริงๆ ครับ ว่ามันจะได้อะไรขึ้นมา...เราจะเศร้าจนได้รับ Oscar Award หรือไงเอ่ย?
ก็เหมือนกับมุขควายนั่นไงครับ...เมื่อใครปล่อยมุขควายออกมา...เราทำได้ทั้งกระแนะกระแหนจนใครคนนั้นไม่มีที่ยืน พร้อมๆ กับที่ตัวเราเองก็มีแต่ความไม่รื่นรมย์ไปด้วย
หรือเราอาจจะเลือกการล้อเลียนหรือเยาะเย้ยให้เรื่องไม่ตลกกลายเป็นตลกไปเสีย...ก็ทำได้อีกเหมือนกัน
...
ดังนั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้สึกว่า ชีวิตเริ่มเป็นเหมือนมุขควาย...เราจึงควรล้อเลียนและเย้ยหยันมัน...เปลี่ยนจากไม่ตลกให้กลายเป็นตลก
แม้ไม่อาจจะหัวเราะได้เต็มเสียง...ขอเพียงเรายิ้มให้กับมันให้ได้ แล้วเมื่อนั้นเราก็น่าจะมีแรงฮึดสู้อีกหน
หลังจากหัวเราะออกมาได้...ชีวิตของเราจึงมีหนทางไปต่อ...ก็เพราะแม้จะไม่ตลกเอาเสียเลย เราก็ยังหัวเราะให้กับมันได้นี่นา
เมื่อเรายอ้มหรือหัวเราะให้กับชีวิตได้...ก็ควรจะแปลว่า เรายังสู้ไหว, เรายังมีแรงไปต่อ และเรายังมีพรุ่งนี้ให้ลุกขึ้นสู้ใหม่...ใช่มั๊ยล่ะครับ?
...อยู่ที่เรียนรู้...อยู่ที่ยอมรับมัน...จริงๆ ครับ...
#ชีวิตไม่ตลกจนตลก #เศร้าแล้วยังไงจะยอมแพ้งั้นหรือ #คนเข้มแข็งคือคนที่ยิ้มได้แม้ว่ากำลังจมอยู่ในความทุกข์ #ยิ้มสู้ชีวิตเพราะชีวิตคือการต่อสู้
หนึ่งในอภิมหาอมตะนิรันดร์กาลของมุขคลาสิกที่คนที่อาศัยในกรุงเทพฯ ส่วนใหญ่จะคุ้นเคย ก็คือ "มุขควาย" ^^
อันว่านิยามของมุขควายนั้น ก็คือ มุขตลกที่ไม่ตลก...และเพราะว่ามันไม่ตลก มันก็เลยตลก...ไม่งงใช่มั๊ยครับ?
บางมุขปล่อยออกมาแล้ว กลายเป็นมุข "ฮากริบ" คือหลังจากปล่อยไปแล้ว จะมีความเงียบเข้ามาแทรกกลาง แบบ "สตั๊นท์" ไปชั่วครู่...หลังจากนั้น เสียงหัวเราะแบบเยาะหยันก็จะตามมา
...
บ่อยครั้งชีวิตเราก็เป็นเหมือนมุขควาย...คือ มันไม่ตลกเอาเสียเลย...
และเมื่อมันไม่ตลกจนถึงที่สุดแล้ว...เราคงอดไม่ได้ที่จะต้องหัวเราะให้กับมัน
คงเพราะขืนมัวแต่เศร้าอยู่อย่างนั้น...ถามจริงๆ ครับ ว่ามันจะได้อะไรขึ้นมา...เราจะเศร้าจนได้รับ Oscar Award หรือไงเอ่ย?
ก็เหมือนกับมุขควายนั่นไงครับ...เมื่อใครปล่อยมุขควายออกมา...เราทำได้ทั้งกระแนะกระแหนจนใครคนนั้นไม่มีที่ยืน พร้อมๆ กับที่ตัวเราเองก็มีแต่ความไม่รื่นรมย์ไปด้วย
หรือเราอาจจะเลือกการล้อเลียนหรือเยาะเย้ยให้เรื่องไม่ตลกกลายเป็นตลกไปเสีย...ก็ทำได้อีกเหมือนกัน
...
ดังนั้น เมื่อไหร่ก็ตามที่เรารู้สึกว่า ชีวิตเริ่มเป็นเหมือนมุขควาย...เราจึงควรล้อเลียนและเย้ยหยันมัน...เปลี่ยนจากไม่ตลกให้กลายเป็นตลก
แม้ไม่อาจจะหัวเราะได้เต็มเสียง...ขอเพียงเรายิ้มให้กับมันให้ได้ แล้วเมื่อนั้นเราก็น่าจะมีแรงฮึดสู้อีกหน
หลังจากหัวเราะออกมาได้...ชีวิตของเราจึงมีหนทางไปต่อ...ก็เพราะแม้จะไม่ตลกเอาเสียเลย เราก็ยังหัวเราะให้กับมันได้นี่นา
เมื่อเรายอ้มหรือหัวเราะให้กับชีวิตได้...ก็ควรจะแปลว่า เรายังสู้ไหว, เรายังมีแรงไปต่อ และเรายังมีพรุ่งนี้ให้ลุกขึ้นสู้ใหม่...ใช่มั๊ยล่ะครับ?
...อยู่ที่เรียนรู้...อยู่ที่ยอมรับมัน...จริงๆ ครับ...
#ชีวิตไม่ตลกจนตลก #เศร้าแล้วยังไงจะยอมแพ้งั้นหรือ #คนเข้มแข็งคือคนที่ยิ้มได้แม้ว่ากำลังจมอยู่ในความทุกข์ #ยิ้มสู้ชีวิตเพราะชีวิตคือการต่อสู้
Comments
Post a Comment