Post#4-068:
ช่วงปีหลังๆ มานี้...ผมอาจจะใช้ชีวิตไม่ถูกแบบแผนอยู่บ้าง ตรงที่ทำงานมากไปนิด จนทำให้ระบบการพักผ่อนรวนเร
บ่อยครั้งที่ผมตื่นขึ้นกลางดึก...และกว่าจะหลับได้อีกครั้ง ก็ใช้เวลาข่มตาอีกนานพอสมควร
แต่การตื่นขึ้นกลางดึกที่ว่า ก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อดีเอาเสียเลย...เพราะมันทำให้ผมมีโอกาสได้ไปแง้มดูลูกสาวที่ห้องนอนของเธอ
...
ปกติแล้ว...ถ้าผมอยู่เมืองไทยและไม่มีประชุมตอนดึกๆ...ผมจะต้องไปบอก Good Night และต้องเป็นคนห่มผ้าให้กับเธอ...ซึ่งถือเป็นการส่งเธอเข้านอนในทุกๆ คืน
...แต่ลูกสาวผมก็มักจะถีบผ้าห่มออกจากตัวอยู่เป็นประจำ คงเพราะเป็นคนขี้ร้อนเหมือนผม
การได้ไปแง้มประตูดู จึงกลายเป็นโอกาสให้ผมได้ไปเช็คว่าเธอห่มผ้าอยู่ดีมั๊ย...ถ้าไม่ ผมก็เข้าไปห่มผ้าให้กับเธออีกครั้ง
...
สำหรับคนอื่น นี่อาจเป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่สลักสำคัญอะไร...แต่สำหรับผม นี่คือหนึ่งในการแสดงออกซึ่งความรักและความห่วงใยที่ผม "ยินดี" ที่มีโอกาสที่ได้ทำ
การได้เห็นลูกนอนหลับอยู่บนที่นอนอย่างเป็นสุข...น่าจะถือเป็นความสุขและความภูมิใจที่คนเป็น "พ่อ" ทุกๆ คนปรารถนา
และการได้บอก Good Night กับลูกในทุกๆ ครั้งที่ผมมีโอกาส...คงจะเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ผมอยากตื่นขึ้นทุกเช้าและมีแรงต่อสู้อย่างมิรู้เหนื่อย
...
เสียดายที่ผมอยู่ห่างพ่อกับแม่ จึงไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแบบนี้ให้กับท่าน...แต่ทุกครั้งที่ผมห่มผ้าให้ลูก ผมว่าผมรับรู้ได้เป็นอย่างดีว่า...พ่อกับแม่รักเรามากแค่ไหน?
คงเป็นเพราะความอบอุ่นเมื่อครั้งที่พ่อกับแม่เคยห่มผ้าให้เรายามค่ำคืนกระมัง...ที่ทำให้สายใยของความรักของเรากับท่านไม่เคยขาดหรือบั่นทอนลง
...และการได้รู้ว่าคนที่เรารัก ได้ "กินอิ่มและนอนหลับ" นั้น อาจจะนับเป็นของขวัญอันมีค่าที่สุดที่พระเจ้าประทานให้กับมนุษย์ก็เป็นได้ครับ...อย่างน้อยก็ผมคนหนึ่งล่ะ ที่เชื่ออย่างนั้น...
#หลับเถิดหนาแก้วตาดวงใจ #อยากห่มผ้าให้พ่อกับแม่บ้าง #ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อไหร่คงได้ทำ #รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลก #จริงๆทุกคืนก็ห่มผ้าให้ภรรยากับเจ้าหมาน้อยด้วยนะ #อุ่นใดๆหรือจะเท่าอุ่นไอรัก #ฮิ๊วววววว
ช่วงปีหลังๆ มานี้...ผมอาจจะใช้ชีวิตไม่ถูกแบบแผนอยู่บ้าง ตรงที่ทำงานมากไปนิด จนทำให้ระบบการพักผ่อนรวนเร
บ่อยครั้งที่ผมตื่นขึ้นกลางดึก...และกว่าจะหลับได้อีกครั้ง ก็ใช้เวลาข่มตาอีกนานพอสมควร
แต่การตื่นขึ้นกลางดึกที่ว่า ก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อดีเอาเสียเลย...เพราะมันทำให้ผมมีโอกาสได้ไปแง้มดูลูกสาวที่ห้องนอนของเธอ
...
ปกติแล้ว...ถ้าผมอยู่เมืองไทยและไม่มีประชุมตอนดึกๆ...ผมจะต้องไปบอก Good Night และต้องเป็นคนห่มผ้าให้กับเธอ...ซึ่งถือเป็นการส่งเธอเข้านอนในทุกๆ คืน
...แต่ลูกสาวผมก็มักจะถีบผ้าห่มออกจากตัวอยู่เป็นประจำ คงเพราะเป็นคนขี้ร้อนเหมือนผม
การได้ไปแง้มประตูดู จึงกลายเป็นโอกาสให้ผมได้ไปเช็คว่าเธอห่มผ้าอยู่ดีมั๊ย...ถ้าไม่ ผมก็เข้าไปห่มผ้าให้กับเธออีกครั้ง
...
สำหรับคนอื่น นี่อาจเป็นแค่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่ไม่สลักสำคัญอะไร...แต่สำหรับผม นี่คือหนึ่งในการแสดงออกซึ่งความรักและความห่วงใยที่ผม "ยินดี" ที่มีโอกาสที่ได้ทำ
การได้เห็นลูกนอนหลับอยู่บนที่นอนอย่างเป็นสุข...น่าจะถือเป็นความสุขและความภูมิใจที่คนเป็น "พ่อ" ทุกๆ คนปรารถนา
และการได้บอก Good Night กับลูกในทุกๆ ครั้งที่ผมมีโอกาส...คงจะเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้ผมอยากตื่นขึ้นทุกเช้าและมีแรงต่อสู้อย่างมิรู้เหนื่อย
...
เสียดายที่ผมอยู่ห่างพ่อกับแม่ จึงไม่มีโอกาสได้ทำอะไรแบบนี้ให้กับท่าน...แต่ทุกครั้งที่ผมห่มผ้าให้ลูก ผมว่าผมรับรู้ได้เป็นอย่างดีว่า...พ่อกับแม่รักเรามากแค่ไหน?
คงเป็นเพราะความอบอุ่นเมื่อครั้งที่พ่อกับแม่เคยห่มผ้าให้เรายามค่ำคืนกระมัง...ที่ทำให้สายใยของความรักของเรากับท่านไม่เคยขาดหรือบั่นทอนลง
...และการได้รู้ว่าคนที่เรารัก ได้ "กินอิ่มและนอนหลับ" นั้น อาจจะนับเป็นของขวัญอันมีค่าที่สุดที่พระเจ้าประทานให้กับมนุษย์ก็เป็นได้ครับ...อย่างน้อยก็ผมคนหนึ่งล่ะ ที่เชื่ออย่างนั้น...
#หลับเถิดหนาแก้วตาดวงใจ #อยากห่มผ้าให้พ่อกับแม่บ้าง #ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อไหร่คงได้ทำ #รักพ่อกับแม่ที่สุดในโลก #จริงๆทุกคืนก็ห่มผ้าให้ภรรยากับเจ้าหมาน้อยด้วยนะ #อุ่นใดๆหรือจะเท่าอุ่นไอรัก #ฮิ๊วววววว
Comments
Post a Comment