Post#4-076:
ช่วงบ่ายของวันนี้ ผมใช้เวลาไปกับการนำเสนอภาพธุรกิจให้กับฝ่ายสินเชื่อของธนาคารแห่งหนึ่ง...เรื่องของเรื่องก็คือจะไปขอวงเงินมาต่อลมหายใจและต่อยอดธุรกิจ นั่นแหละครับ
ว่ากันตามจริงแบบไม่อ้อมค้อม...นอกเหนือไปจากปัญหาเรื่องคนแล้ว เรื่องที่ปวดหัวที่สุดอีกเรื่องหนึ่งของเจ้าของกิจการหรือผู้บริหารทั้งหลาย...ก็คือเรื่องการบริหารสภาพคล่องของเงิน
...แปลภาษาไทยให้เป็นไทยก็คือ จะ "หมุนเงิน" ยังไงให้ทัน นั่นเองครับ ^^
...
ในยามนี้ บริษัททั้งหลายก็ต่างพยายามจ่ายหนี้ให้ช้า และเก็บเงินให้เร็วขึ้น...ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดาของการค้า
แต่ที่ไม่ธรรมดา ก็คือ ผลกระทบที่จะเกิดขึ้นแบบ Chain Reaction (แปลว่า "ปฏิกิริยาลูกโซ่) จากการ "จ่ายช้าๆ รับเร่งๆ" จนทำให้เซซวนกันไปทั้งระบบ
ยิ่งช่วงนี้มีข่าวหนาหูขึ้นมาก ว่าหนี้เสียล้นทะลักระดับเป็นแสนล้านบาทด้วยแล้ว...บอกตรงๆ ว่าผมก็รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อยู่ไม่น้อย
...
เท่าที่ผมได้ยินมาและรับรู้ด้วยตัวเอง มีหลายบริษัทฯ แล้ว ที่ต้องปิดตัว, หลายบริษัทฯ ต้องลดคน และอีกหลายบริษัทฯ ที่ยังไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะเป็นฉันใด
รวมความแล้ว...สำหรับภาคการค้าขาย ก็ต้องบอกว่ามีข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี...ว่างั้น
แล้วต้องทำยังไงดีล่ะ?
...
บอกตรงๆ ครับ...ว่าผมก็ไม่รู้
แต่ที่รู้ก็คือ...เราจะท้อแท้ไม่ได้ เพราะช่วงนี้มันก็เหมือนการปั่นจักรยานผ่านถนนที่ขรุขระมาก
ขืนหยุดเมื่อไหร่เป็นต้องล้ม และเมื่อล้มก็คงเป็นแผลฉกรรจ์...ทำให้กว่าจะขึ้นมาขี่จักรยานได้ใหม่ คงต้องรักษาแผลและซ่อมจักรยานอีกนาน
...
จะทำให้จักรยานทรงตัวอยู่ได้โดยไม่ล้ม...ทั้งเจ้าของและพนักงานต่างต้องช่วยกันประคับประคองจักรยานให้ไปต่อได้
ไม่ใช่ลูกน้องปล่อยให้เจ้าของปั่นไปอย่างเดียวดาย หรือเจ้าของปั่นหนีลูกน้องโดยไม่แยแส
ในยามที่เจอวิกฤตเศรษฐกิจแบบนี้...หากเราทิ้งให้ใครคนใดคนหนึ่งเพลี่ยงพล้ำ...เราอาจรอดในระยะสั้น...แต่ระยะยาว เราต่างก็ไม่มีทางรอดแน่ๆ
...
เมื่อถึงคราวที่ฝนฟ้าไม่เป็นใจแบบนี้...เราจึงต้องช่วยกันทั้งปั่น, ทั้งจูง และทั้งเข็นจักรยานให้พ้นเขตเงาฝนนี้ไปเสียให้ได้โดยเร็วที่สุด
อยู่เฉยๆ ก็มีแต่จะเปียกปอน และหมดแรง...และสุดท้ายจักรยานก็จะสูญเสียสมดุลย์ แล้วก็ล้ม
...ที่เค้าว่า คนเราจะเห็นใจกันก็ยามยาก...เราก็คงจะได้เห็นกันในคราวนี้เองครับ...
#เมื่อเธอพร้อมฉันก็พร้อมไปด้วยกัน #หากเจ้านายไม่หมดใจลูกน้องก็ไม่ยอมแพ้ #หากลูกน้องถอดใจนายจะสู้เพื่อใครดี #หลังพายุฝนย่อมมีสายรุ้ง #ยิ้มไว้แล้วสู้ต่อเพื่อวันพรุ่งนี้
ช่วงบ่ายของวันนี้ ผมใช้เวลาไปกับการนำเสนอภาพธุรกิจให้กับฝ่ายสินเชื่อของธนาคารแห่งหนึ่ง...เรื่องของเรื่องก็คือจะไปขอวงเงินมาต่อลมหายใจและต่อยอดธุรกิจ นั่นแหละครับ
ว่ากันตามจริงแบบไม่อ้อมค้อม...นอกเหนือไปจากปัญหาเรื่องคนแล้ว เรื่องที่ปวดหัวที่สุดอีกเรื่องหนึ่งของเจ้าของกิจการหรือผู้บริหารทั้งหลาย...ก็คือเรื่องการบริหารสภาพคล่องของเงิน
...แปลภาษาไทยให้เป็นไทยก็คือ จะ "หมุนเงิน" ยังไงให้ทัน นั่นเองครับ ^^
...
ในยามนี้ บริษัททั้งหลายก็ต่างพยายามจ่ายหนี้ให้ช้า และเก็บเงินให้เร็วขึ้น...ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดาของการค้า
แต่ที่ไม่ธรรมดา ก็คือ ผลกระทบที่จะเกิดขึ้นแบบ Chain Reaction (แปลว่า "ปฏิกิริยาลูกโซ่) จากการ "จ่ายช้าๆ รับเร่งๆ" จนทำให้เซซวนกันไปทั้งระบบ
ยิ่งช่วงนี้มีข่าวหนาหูขึ้นมาก ว่าหนี้เสียล้นทะลักระดับเป็นแสนล้านบาทด้วยแล้ว...บอกตรงๆ ว่าผมก็รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อยู่ไม่น้อย
...
เท่าที่ผมได้ยินมาและรับรู้ด้วยตัวเอง มีหลายบริษัทฯ แล้ว ที่ต้องปิดตัว, หลายบริษัทฯ ต้องลดคน และอีกหลายบริษัทฯ ที่ยังไม่รู้ว่า พรุ่งนี้จะเป็นฉันใด
รวมความแล้ว...สำหรับภาคการค้าขาย ก็ต้องบอกว่ามีข่าวร้ายมากกว่าข่าวดี...ว่างั้น
แล้วต้องทำยังไงดีล่ะ?
...
บอกตรงๆ ครับ...ว่าผมก็ไม่รู้
แต่ที่รู้ก็คือ...เราจะท้อแท้ไม่ได้ เพราะช่วงนี้มันก็เหมือนการปั่นจักรยานผ่านถนนที่ขรุขระมาก
ขืนหยุดเมื่อไหร่เป็นต้องล้ม และเมื่อล้มก็คงเป็นแผลฉกรรจ์...ทำให้กว่าจะขึ้นมาขี่จักรยานได้ใหม่ คงต้องรักษาแผลและซ่อมจักรยานอีกนาน
...
จะทำให้จักรยานทรงตัวอยู่ได้โดยไม่ล้ม...ทั้งเจ้าของและพนักงานต่างต้องช่วยกันประคับประคองจักรยานให้ไปต่อได้
ไม่ใช่ลูกน้องปล่อยให้เจ้าของปั่นไปอย่างเดียวดาย หรือเจ้าของปั่นหนีลูกน้องโดยไม่แยแส
ในยามที่เจอวิกฤตเศรษฐกิจแบบนี้...หากเราทิ้งให้ใครคนใดคนหนึ่งเพลี่ยงพล้ำ...เราอาจรอดในระยะสั้น...แต่ระยะยาว เราต่างก็ไม่มีทางรอดแน่ๆ
...
เมื่อถึงคราวที่ฝนฟ้าไม่เป็นใจแบบนี้...เราจึงต้องช่วยกันทั้งปั่น, ทั้งจูง และทั้งเข็นจักรยานให้พ้นเขตเงาฝนนี้ไปเสียให้ได้โดยเร็วที่สุด
อยู่เฉยๆ ก็มีแต่จะเปียกปอน และหมดแรง...และสุดท้ายจักรยานก็จะสูญเสียสมดุลย์ แล้วก็ล้ม
...ที่เค้าว่า คนเราจะเห็นใจกันก็ยามยาก...เราก็คงจะได้เห็นกันในคราวนี้เองครับ...
#เมื่อเธอพร้อมฉันก็พร้อมไปด้วยกัน #หากเจ้านายไม่หมดใจลูกน้องก็ไม่ยอมแพ้ #หากลูกน้องถอดใจนายจะสู้เพื่อใครดี #หลังพายุฝนย่อมมีสายรุ้ง #ยิ้มไว้แล้วสู้ต่อเพื่อวันพรุ่งนี้
Comments
Post a Comment