Post#5-025:
ช่วงนี้ผมทำงานกับชาวเกาหลีค่อนข้างบ่อยไม่น้อยไปกว่าทำงานกับชาวจีน
เอาจริงๆ ผมรู้สึกสนุกและท้าทายมากๆ กับการทำงานกับทั้งสองชาตินี้
ด้วยภาษาที่ต่างกัน...ถ้าไม่มีล่าม ก็ยากที่จะคุยกันรู้เรื่อง, หวังไม่ได้เลยกับการใช้ภาษาอังกฤษในการสื่อสาร เพราะต่างฝ่ายต่างก็ไม่แข็งแรง
ไหนจะความแตกต่างกันในรายละเอียดปลีกย่อยของขั้นตอนในการทำงานอีก...บ่อยครั้งที่คุยเรื่องเล็กนิดเดียว แต่ต้องใช้เวลาทั้งวัน กว่าจะเข้าใจตรงกันได้
...
เท่าที่ผมประสบมา...ตามงานกับชาวจีน (บางคน) จะง่ายและรวดเร็วกว่า แต่ไม่ค่อยละเอียด ผิดแล้วผิดอีก
ส่วนตามงานกับชาวเกาหลี (บางคนเช่นกัน)...กว่าที่จะได้ข้อมูลแต่ละเรื่องแต่ละอย่าง มันช่างยากเย็นเสียเหลือเกิน แต่เมื่อได้มาแล้ว ข้อมูลก็มักจะค่อนข้างครบถ้วนและถูกต้อง
ออกตัวก่อน ว่าผมไม่ได้หมายความว่าชาวจีนหรือชาวเกาหลีทุกคนที่ทำธุรกิจ จะเป็นแบบนี้ไปเสียทั้งหมดนะครับ...อาจจะเป็นที่ผมสื่อสารกับพวกเค้าไม่ดีพอ ก็เป็นได้
...
แต่พูดก็พูดเถอะครับ...ไม่ว่าจะทำงานกับชาติไหน ภาษาใด ก็ตาม...เอาจริงๆ เราก็จะแบ่งกลุ่มคนออกได้เป็น 2 พวก อยู่ดีนั่นเอง
คือ พวกที่ตั้งใจและรับผิดชอบงานของตัวเองเป็นอย่างดี เรียกว่างานไม่เป๊ะไม่ปล่อย
กับอีกพวก ก็คือ พวกที่ทำงานส่งให้เรา โดยที่นึกว่าเราชื่อ “เดช”
ถ้าต้องส่งงานให้อีกฝ่าย...จงคิดเสมือนว่า เราเป็นฝ่ายที่จะต้องรับงานเสียเอง
วิธีนี้ จะทำให้เรามองในมุมของคนที่ต้องรับงานไปทำต่อ...และทำให้เราพิถีพิถันในการส่งงานมากขึ้น
...และต้องจำไว้ครับว่า...ถ้าส่งขยะไป ก็อย่าคาดหวังว่าจะได้เป็นสิ่งล้ำค่ากลับคืน...
#NoteToSelf:
- ไม่ว่าจะจีน, ญี่ปุ่น, เกาหลี, ไทย หรือจะชาติไหนๆ...ยังไงก็ต้องสื่อด้วยภาษาจริงใจ ก่อนที่จะใช้ภาษาอื่นๆ สื่อสาร
- ตามงานหรือส่งงาน อย่าทำตัวเหมือนเป็น Mr.Postman แต่ต้องทำตัวเสมือนเป็นเจ้าของงานร่วมกัน
- ถ้าไม่อยากได้ขยะ ก็อย่าส่งขยะให้คนอื่น...และถ้าได้รับขยะ จงร้องทุกข์ ไม่ใช่ส่งขยะย้อนกลับ
- ถ้าร้องทุกข์แล้วยังได้ขยะอย่างต่อเนื่อง...อย่าทนทำงานด้วยต่อ เพราะมันจะทำให้เราจมกองขยะไปด้วย
Comments
Post a Comment