Post#5-055:
สิ่งที่พวกเราส่วนใหญ่ มักจะเกลียดกลัวเอามากๆ สมัยที่ยังเป็นแก๊งฟันน้ำนมอยู่ ก็คือ “การบ้าน” นั่นเอง
กลับถึงบ้าน แทนที่จะได้เล่นสบายๆ หรือดูการ์ตูนทีวีให้ฉ่ำอุรา กลับต้องมางกๆ ทำการบ้าน ซะงั้น
บางวันที่วิญญาณเกเรเข้าสิง...ก็ไม่ทำการบ้านมันซะงั้น เล่นให้สุขกายสบายใจดีกว่า...เดี๋ยวไว้พรุ่งนี้ค่อยไปลอกเพื่อนเอา
...
แต่จริงๆ แล้ว...จุดประสงค์ของการบ้านนั้น มีไว้เพื่อให้เราทบทวนความเข้าใจในบทเรียนที่เรียนมาทั้งวัน
แปลว่า ถ้าวันไหนไม่ตั้งใจเรียน ก็มีอันเชื่อได้ว่า เราก็จะทำการบ้านด้วยความติดๆ ขัดๆ ต้องถามพ่อกวนแม่ ให้วุ่นวาย
พอทำการบ้านไม่ได้ดี ก็โดนคุณครูดุ ไม่ก็โดนตี...ก็เลยพาลทำให้เกลียดวิชา เกลียดการเรียน เกลียดโรงเรียน ไปเสียหมด
แค่ลืมไปอย่างเดียวเท่านั้นเอง...คือลืมนึกไปว่า ทั้งหมดทั้งมวล ก็เกิดจากตัวเองนั่นแหละ ที่บกพร่องในหน้าที่และความรับผิดชอบของตน
...
หลายๆ คนเลย...ที่ในชีวิตจริง ก็ยังทำตัวเหมือนเด็กเกเรที่ไม่ชอบทำการบ้าน
มาทำงาน ก็คือแค่มาอยู่ให้ครบตามเวลา ก็เท่านั้น...ไม่ประสงค์จะใฝ่รู้, ไม่ประสงค์จะทบทวน และไม่ประสงค์จะเข้าใจในงานของตน
แต่แปลกที่ประสงค์จะก้าวหน้าอย่างเต็มเปี่ยม?
...
สมัยเด็ก ไม่ขยันทำการบ้าน ทำไมถึงกล้าคิดว่าจะสอบได้คะแนนดีๆ?
สมัยโต ไม่ขวนขวายในงานที่รับผิดชอบ ทำไมถึงกล้าคิดว่าจะได้ปรับเงินเดือน เลื่อนขั้น ปรับตำแหน่ง?
สมัยเด็ก รอดจากโดนครูตี ด้วยการลอกการบ้าน
สมัยโต จะรอดจากการโดนนายด่า ด้วยการลอกหรือขโมยผลงานคนอื่น อีกรึยังไง?
สมัยเด็ก พร่ำบ่นโทษครูว่าใจร้าย สอนไม่รู้เรื่อง แต่ไม่เคยดูความผิดตัวเอง
สมัยโต เกลียดนาย และมัวแต่ฝันถึงเงินเดือนมากๆ โบนัสดีๆ แต่ไม่เคยดูตัวเองเลย ว่าทำประโยชน์อะไรให้องค์กร
เรียกว่า จากเด็ก ก็กลายเป็นผู้ใหญ่แค่ร่างกาย...หากแต่ จิตสำนึกแห่งความรับผิดชอบ ยังคงไร้เดียงสา เหมือนเด็กน้อย
...ไม่รู้ว่า เราเรียกพวกที่ “โตแต่ตัว” แต่ “ไม่รู้จักคิด” ว่าอะไรนะครับ?...
#NoteToSelf:
- หากมองการบ้านเป็นภาระ เราจะเกลียด...แต่ถ้ามองเป็นการทบทวน เราจะเก่ง
- หากมองการพัฒนาผลงานเป็นความเหนื่อยหน่าย เราจะดักดาน...แต่ถ้ามองเป็นความท้าทาย เราจะรุ่งโรจน์
- ทำงานเพื่อเงิน ต่างจากทำงานเพื่องาน
- งานเลว เงินดี ก็มีจบ แต่งานดี เงินแย่ ก็แค่ชั่วคราว
- ถ้าการบ้าน คือสิ่งทบทวนความเข้าใจในบทเรียน...การพัฒนาผลงาน ก็คือสิ่งทบทวนความเชี่ยวชาญในอาชีพ
Comments
Post a Comment