Skip to main content

Post#5-047: รถเสีย!

Post#5-047:
วันหยุดยาวๆ แบบนี้ ช่างดีต่อใจเสียจริงนะครับ ^^

แม้ว่าผมจะชอบทำงานก็จริงอยู่...แต่ก็ไม่เคยรังเกียจวันหยุดนะครับ

เอาจริงๆ ผมว่าวันหยุดเป็นสิ่งจำเป็นมากๆ เลยทีเดียว สำหรับคนทำงานทุกๆ คน

...

เช้าสบายๆ ที่ไม่เร่งรีบ ทำให้ผมอารมณ์ดีมากๆ...ว่าแล้วก็ขับรถคู่ใจออกจากบ้าน กะว่าไปหาซื้ออะไรอร่อยๆ ใกล้ๆ บ้าน กลับมานั่งจุบจิบ

ซื้อของเสร็จ...ปรากฏว่า รถเจ้ากรรมสตาร์ทไม่ติดครับ!

วันสบายๆ อารมณ์ดีของผม...ก็มีอันต้องกลายเป็นวันนรกที่ทำให้อารมณ์ขุ่นมัวภายในพริบตา

...

ค่าที่ผมทำอะไรกับรถไม่เป็นเอาเลย นอกจากขับ...ก็เลยทำให้เงอะๆ งะๆ มากเป็นพิเศษ

ไอ้ที่เช้ากระหยิ่มใจว่า วันหยุดนี่ช่างดีจริงหนอ กลายเป็นว่า ก็เพราะมันเป็นวันหยุดนั่นไง ก็เลยทำให้ติดต่อใครก็ไม่ได้

วินิจฉัยเอาตามความรู้เท่าห่างอึ่ง ก็คิดว่าน่าจะเป็นเพราะแบตฯ หมด...แล้วผมก็ search net ตามหาช่างฯ

รอช่างฯ กว่าชั่วโมง พอเปลี่ยนแบตฯ เสร็จ ก็ยังสตาร์ทไม่ติด...จ่ายค่าเสียเวลาให้ช่างฯ แล้วก็โทรเข้าศูนย์บริการฯ เพื่อให้มายกรถไป

ก็เพราะเป็นวันหยุด รถมายกไปศูนย์ฯ ก็ยังทำอะไรไม่ได้...แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่น

...

พอจะเดาออกใช่มั๊ยครับ ว่ามีเรื่องตลกอะไรเกิดขึ้นอีก...

ใช่เลยครับ พอรถยกมาถึง ช่างฯ ลองสตาร์ทรถดูอีกที...ติดซะงั้น!

แต่ผมไม่ลังเลใจเลย...บอกช่างฯ ว่ายกไปศูนย์ฯ ดีกว่าเพราะไม่อยากต้องมาระแวงว่า พอจะใช้ขึ้นมาจริงๆ แล้วสตาร์ทไม่ติดอีก จะแย่ไปกันใหญ่

...

แต่การที่รถเสียคราวนี้...ทำให้ผมคิดอะไรได้อีกหลายๆ อย่าง

หนึ่ง...ความสุขกับความทุกข์ มันอยู่ใกล้ตัวเราจนไม่น่าเชื่อ และมันอาจจะเกิดห่างกันเพียงชั่วพริบตาจริงๆ

สอง...ยังมีเรื่องอีกมากมาย ที่เราทำไม่เป็น หรือไม่มีความรู้ และต้องพึ่งพาคนอื่น...โดยเฉพาะมันเป็นเรื่องจำเป็นในชีวิตเสียด้วย

สาม...เวลาเกิดเหตุการณ์ฉุกเฉินเฉพาะหน้า เรามักเงอะงะทำอะไรไม่ค่อยถูก...มีแต่ต้องเริ่มต้นด้วยการใช้สติเท่านั้น แล้วปัญญาแก้ไขปัญหาจึงจะเกิดตามมาได้

...

สวัสดีและขอบคุณสำหรับวันหยุดวันนี้

สำหรับผม มันนับเป็นวันที่เป็นวันหยุดจริงๆ

...คือเป็น วันหยุดคิดอันทำให้เข้าใจโลกุตระมากขึ้นอีกอักโข...

#NoteToSelf: 

  • จะสุขก็เท่านั้น จะทุกข์ก็เท่านั้น...ไม่มีอะไรอยู่ถาวรเอาจริงๆ...หากรู้เท่าทัน จิตก็เบา ใจก็คลาย
  • ช่วงเวลาที่สติไม่อยู่กับตัวเรา ถือเป็นช่วงที่น่ากลัวและอันตราย...เพราะมันอาจจะทำให้เราตัดสินใจอะไรๆ ได้เลวร้ายและไม่สมเหตุสมผล
  • อย่าคิดว่า เราเก่งแล้ว เจ๋งแล้ว...ยังมีเรื่องราวอีกมากนัก ที่พิสูจน์ว่า แท้จริงเรามันก็แค่ มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ที่ยังต้องเรียนรู้อีกไม่จบไม่สิ้น

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...