Post#5-038: แม้จะต่างชาติต่างภาษา...แต่ต่างต้องเข้าใจ

Post#5-038:

ผมใช้เวลาครึ่งเช้าของวันกับช่วงบ่ายต้นๆ หมดไปกับการประชุมกับ Partner ชาวเกาหลี

ด้วยความแตกต่างของวัฒนธรรมการทำงานและภาษา ทำให้การประชุมกับชาวเกาหลีแต่ละครั้งของผม...ไม่เคยง่ายเลย

เราเริ่มคุยงานกันมาเกือบ 3 เดือน...และทุกครั้งที่เจอกัน มันเหมือนกับกลับไปจุดเริ่มต้นใหม่อีกครั้งและอีกครั้ง

อย่างวันนี้ ผมสอบถามความคืบหน้าในการทำงานหลังจากที่ทางเกาหลีหยุดยาวกว่า 10 วัน เมื่อช่วงต้นเดือน

ผลก็คือ ผมต้องหัวเราะด้วยความเหนื่อยใจ...เพราะต้องเริ่มอธิบายใหม่อีกแล้ว ^^

...

แม้ว่าเราจะสามารถคุยกันได้ง่ายๆ ด้วย Conference Call หรือจะเป็นการส่งข้อความผ่าน email หรือ kakao...

แต่ชาวเกาหลี (ซึ่งผมไม่กล้าฟันธง ว่าเป็นทุกคนหรือไม่) จะชอบการคุยกันแบบ face-to-face มากกว่า

เอาจริงๆ สำหรับผมแล้ว...มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย กับโลกของธุรกิจที่ต้องอาศัยความรวดเร็วในการทำงาน

และแม้จะมาคุยกันต่อหน้าก็ตาม...ก็ใช่ว่า “ล่าม” จะแปลสิ่งที่แต่ละฝ่ายอยากสื่อ ได้เข้าใจทั้งหมด

...

อีกนิสัยหนึ่งที่ผมพบในชาวเกาหลีที่ผมคลุกคลีด้วยกว่า 20 คน...ก็คือ “ความกลัวเสียหน้า”

สำหรับผม นิสัยนี้ ก็คล้ายๆ กับ ความกลัวว่าตัวเองจะดูไม่ฉลาด นั่นเอง

ดังนั้น เวลาที่ถามชาวเกาหลีว่า เข้าใจมั๊ย?...น้อยครั้งนัก ที่เค้าจะยอมรับว่า ไม่เข้าใจ

ที่ผมเหนื่อยใจที่สุด ก็คือ แม้จะไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ถามนี่เอง...เข้าทำนอง “เสียเวลาไม่ว่า แต่เสียหน้าไม่ได้” ประมาณนั้นเลย

...

ผมย้ำอีกทีนะครับ ว่าที่เล่ามานั้น ผมไม่ได้หมายรวมและหมายความว่า ชาวเกาหลีทุกคน จะต้องเป็นแบบนี้

บางที อาจจะเป็นเพราะผมเองกระมัง ที่ขาดศักยภาพในการสื่อสารที่ดีกับชาวเกาหลีที่ผมรู้จัก ก็เป็นได้

เอาจริงๆ ผมก็อยากรู้เช่นกัน ว่าเพื่อนชาวเกาหลีมองวิธีทำงานของผมแบบไหน?

ก็เป็นไปได้สูงมาก...ที่เค้าอาจจะมองว่า วิธีการทำงานของผม ยังใช้ไม่ได้สำหรับพวกเค้า เช่นกัน

...

ยังไงก็ตาม...เมื่อความพยายามที่ผ่านมาไร้ผลลัพธ์ที่ดี...ผมก็จะหาวิธีปรับเปลี่ยนแนวทางใหม่ในการ deal กับเพื่อนชาวเกาหลี ให้จงได้

เพราะอย่างน้อย เพื่อนชาวเกาหลีที่ผมรู้จัก ก็มีความน่ารักและเป็นกันเองอยู่ในตัว มีหลายๆ สิ่ง หลายๆ อย่าง ที่น่าคบหา

ดังนั้น ถ้าต่างฝ่ายต่างปรับเข้าหากัน และต่างก็เข้าใจกันมากขึ้นแล้วล่ะก็

...ดอกผลของธุรกิจ ก็คงจะผลิดอกออกผลขึ้นจากต้นไม้แห่งมิตรภาพที่งดงาม กระมังครับ?...

#NoteToSelf: 

• การทำงานร่วมกัน ย่อมต้องมีความไม่ถูกใจกันบ้าง เป็นธรรมดา...สำคัญที่ว่า จะจัดการกับความไม่ถูกใจอย่างไร ให้ทั้งสองฝ่าย ยังทำงานร่วมกันได้ต่อไป
• ถ้าจะคาดหวังให้เค้าเข้าใจเรา...เราคงต้องเริ่มจากเข้าใจเค้าให้ได้ก่อน และเราน่าจะทำเช่นนั้นได้ ด้วยการลด “อคติ” ที่มีต่ออีกฝ่ายลงก่อน
• ก่อนมีภาษาและวัฒนธรรมเกิดขึ้น...สงสัยมั๊ย ว่ามนุษย์เข้าใจกันและกันได้ยังไง? คำตอบ น่าจะไม่พ้น “การใช้ใจสื่อถึงใจ” กระมัง?