Skip to main content

Post#2-103: Selective Attention

Post#2-103:
คำโบราณว่าเอาไว้ "เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้น" ซึ่งใครจะเห็นด้วยรึเปล่าผมก็ไม่ทราบ แต่ส่วนตัวผมคิดว่า เราอุปาทานไปเองมากกว่า

เหมือนๆ กับที่เราชอบรถสีอะไร เวลามองไปบนถนน เราก็เลยรู้สึกว่ามีรถสีนั้นมากเป็นพิเศษ ทั้งที่จริงๆ แล้วรถสีอื่นๆ ก็มีไม่น้อย

ปรากฏการณ์แบบนี้ ผมคิดว่า เข้าข่ายเป็น Selective Attention กลายๆ คือเลือกที่จะมองหาเฉพาะสิ่งที่เราสนใจ ส่วนอะไรที่ไม่อยู่ในข่ายที่ว่า เรามักมองข้ามไปซะอย่างนั้น

...

เวลาผมออกสำรวจตลาด เวลามองหา Brand ของตัวเอง ก็มักจะมองข้าม Brand อื่นๆ ไปซะหมด เพราะใจเรากำหนดโฟกัสไว้แล้ว ว่ากำลังมองหาอะไรอยู่

บางครั้งทำให้เสียประสิทธิภาพในการมองภาพใหญ่และปัจจัยรายล้อมไปโดยปริยาย ซึ่งอาจทำให้มองข้ามข้อมูลดีๆ ไปอย่างน่าเสียดาย

เกลียดอะไร ใจก็ไปจับอยู่กับมัน แล้วก็เลยเผลออุปาทานไปว่า "นั่นไง เกลียดอะไรได้อย่างนั้นจริงๆ" ทั้งที่สิ่งที่เราเกลียดหรือชอบน่ะ เกิดขึ้นบ่อยพอๆ กันนั่นแหละ

...

ลองคัดแยกรถที่ขับผ่านหน้าเราไปซักพัก ก็จะเริ่มรู้สึกว่า นอกจากรถสีที่เราชอบแล้ว รถสีอื่นก็สวยดีนะ เช่นเดียวกับ ลองฟังเรื่องที่คนอื่นเค้าเล่าให้จบ แล้วค่อยตัดสินก็ได้ เพราะบางทีเค้ายังเล่าไปจบเลย เราสรุปให้ซะแล้ว

อ่านเผินๆ เข้าใจลางๆ อาจจะเข้าใจว่า Selective Attention เหมือนกับ Focus หรือ "สมาธิ" แต่ไม่ใช่ เพราะสมาธิเกิดเมื่อเลือกจะทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งแล้วจดจ่ออยู่กับมัน แต่สำหรับผมแล้ว Selective Attention น่าจะเทียบเคียงได้คล้ายกับ "อคติ" ซะล่ะมากกว่า

ถ้ายังเชื่อแบบเดิมๆ เราก็จะยังคิดแบบเดิมๆ พูดแบบเดิมๆ และทำแบบเดิมๆ สุดท้ายแล้วชีวิตเราก็จะเป็นแบบเดิมๆ อยู่นั่นเอง

หวังผลลัพธ์ใหม่ๆ น่ะ แค่เริ่มต้นจากความเชื่อที่ต่างจากเดิมนะครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...