Post#2-110: วันหยุดยาวๆ

Post#2-110:

ช่วงนี้หันหน้าไปทางไหนก็ไม่มีใครอยากจะทำงาน

ทั้งอารมณ์ ทั้งแรง ดูเหมือนจะโดนความเย้ายวนใจของวันหยุดยาวๆ ดูดไปจนหมดสิ้น

ว่ากันตามจริง ก็คงไม่มีใครเกลียดวันหยุดยาวๆ อยู่แล้ว ถ้าเป็นไปได้ก็อยากให้มีบ่อยๆ ยิ่งโดยเฉพาะ "มนุษย์เงินเดือน" จะชอบมาก แต่ถ้าเป็น "คนค้าขาย" จะแอบเซ็ง เพราะรายได้หดหายไปถนัดตา

บางคนลางานตั้งแต่บ่ายวันนี้ ต่อด้วยวันจันทร์และอังคาร ก็เท่ากับว่ามีวันหยุดต่อเนื่องถึง 9 วันเต็มๆ ซึ่งเมื่อก่อนผมก็ไม่ค่อยจะ happy ถ้าลูกน้องคนไหนจะหายหน้าไปนานๆ

แต่มาเดี๋ยวนี้ ผมสนับสนุนให้ลูกน้องหยุดยาวๆ ต่อเนื่องได้เลย ถ้า...

หนึ่ง...งานที่อยู่ในความรับผิดชอบเรียบร้อยดี ไม่มีอะไรค้างคาและตั้งใจจะหมกข้ามปี ที่สำคัญควรต้องมอบหมายงานต่อให้เรียบร้อย ใครทำอะไร ตรงไหนแทน จะได้ตามได้ถูก

สอง...สัญญาว่าจะติดต่อได้ตลอด เผื่อเหลือเผื่อขาด หาอะไรไม่เจอ หรืออาจจะต้องถามข้อมูลบ้างบางเรื่อง ไม่ใช่หายไปแบบต้องติดต่อผ่านนกพิราบสื่อสาร

อย่ากังวลครับ ไม่มีใครโรคจิตขนาดจะโทรจิกจนไม่ได้พักแน่ๆ ถ้าทำข้อหนึ่งไว้เรียบร้อย

สาม...ไม่ได้หายไปทีเดียวพร้อมกันแบบปิดแผนก เพราะงานคนอื่นจะสะดุด จนทำงานต่อไม่ได้ ซึ่งก็เข้าใจว่าอยากไปเที่ยวด้วยกัน แต่ก็น่าจะห่วงงานกันบ้าง

อย่างน้อยเหลือไว้แผนกละคนก็ยังดี และควรฝากฝังงานกันไว้ให้เรียบร้อย

สี่...สัญญาต้องเป็นสัญญา ไม่ใช่ลาแล้วติดลมบน อ้างนั่น นู่น นี่ สารพัด ทั้งอุบัติเหตุบ้างล่ะ, หาตั๋วไม่ได้บ้างล่ะ, แม่ไม่ให้กลับบ้างล่ะ, ฯลฯ

บางคนที่หมดสิทธิ์ลาพักร้อนไปแล้ว ก็ทิ้งงานไปดื้อๆ ก็มี โดยบอกว่าให้หักเงินเดือนได้เลย (หรือที่เรียกกันติดปากว่า Leave without Pay) ซึ่งต้องบอกว่าการลาแบบนี้ ต้องขอลาล่วงหน้า เป็นการแจ้งนายเพื่อขออนุญาต ไม่ใช่แจ้งเพื่อทราบนะ -"-

ใครที่กำลังวางแผนจะหยุดยาวๆ ก็ลองทบทวนดูนะครับ อย่ามัวมุ่งแต่สนุกจนลืมความรับผิดชอบนะครับ คิดซะว่าไม่เห็นแก่นาย ไม่แคร์บริษัทฯ ก็ควรจะเห็นแก่เพื่อนร่วมงานที่อาจจะเดือดร้อนเพราะเราหายไปนานๆ โดยไม่ได้จัดการทุกอย่างไว้ดีพอ

ขอให้มีความสุขกับวันหยุดยาวๆ ที่กำลังจะมาถึงครับ ^^