Skip to main content

Post#2-89: พระผู้เป็นดวงหทัยของทวยราษฎร์

Post#2-89:
เมื่อวันพ่อปีที่แล้ว ผมโชคดีที่ฝันถึงพระองค์ท่าน และได้แชร์ความโชคดีนี้ไว้ ผ่านทาง Post#89

ช่วงนี้ ข่าวที่พสกนิกรชาวไทยเฝ้าติดตามทุกวัน คงไม่พ้นการเฝ้าติดตามพระอาการของพระองค์ท่าน ซึ่งเป็นสิ่งยืนยันว่า ทรงเป็นดวงใจของคนทั้งชาติจริงๆ

ผมได้แต่ทึ่งกับข่าวที่มีหลายๆ ท่านเดินทางไกลด้วยวิธีการต่างๆ จากที่ที่แสนไกล เพื่อเป็นการบำเพ็ญวิริยบารมีถวายแด่พระองค์ท่าน และได้กำหนดจิตร่วมอนุโมทนากับท่านผู้บำเพ็ญบารมีทั้งหลายอยู่เสมอ

ส่วนตัวผมเองก็เหมือนกับคนไทยส่วนใหญ่ ที่อาศัยอฐิษฐานบารมีกันอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน ด้วยหวังว่าคำอฐิษฐานทั้งหลายจะเป็นพลังหนุนส่งให้พระองค์ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ และทรงหายจากอาการประชวรโดยเร็ว

...

โดยส่วนตัวแล้ว ผมใกล้ชิดกับพ่อมากกว่าแม่ และผมซึมซับถึงความรักและห่วงหาอาทรที่ท่านมีให้ผมอยู่เสมอตั้งแต่เล็ก จนกระทั่งผมเข้าใกล้ดอนเมืองไปเรื่อยๆ พ่อก็ยังคงให้ความอาทรผมอย่างไม่เสื่อมคลาย

จนวันที่ผมเป็น "พ่อคน" ผมยิ่งรักพ่อและแม่เป็นร้อยเป็นพันเท่า เข้าใจได้ถ่องแท้ว่า "รักบริสุทธิ์" เป็นแบบไหน อย่างไร, เข้าใจได้เลยว่า การยอมตายแทนใครสักคน เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้จริงๆ

ความรักของพ่อและแม่ที่มีให้กับลูก ช่างยิ่งใหญ่มากนัก ที่ร้องๆ กันในเพลง "ใครหนอ" นี่ ผมว่ามันจริงอย่างที่สุดจริงๆ

...

ผมมีลูกสาวแค่คนเดียว และผมก็รักและห่วงใยเค้าสารพัด ยามลูกสาวป่วย คนเป็นพ่อเป็นแม่ก็กินไม่ได้นอนไม่หลับ ยามลูกยิ้มเบิกบาน ใจคนเป็นพ่อเป็นแม่ยิ่งเบิกบานกว่าอีกหลายเท่า, นี่ยังไม่นับตอนที่ต้องเลี้ยงดูอุ้มชูอีกมาก กว่าที่เค้าจะพอช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง

และแค่มีลูกคนเดียว ยังต้องใช้พลังกายและพลังใจมากขนาดนี้...แต่พระองค์ท่านมีลูกหลานชาวไทยให้ทรงต้องห่วงใยและดูแลเกินกว่า 65 ล้านคน

ให้ลองจินตนาการดูว่า พระองค์ท่านจะต้องทรงทุ่มเทพระวรกายและพระกำลังพระทัย ด้วยพระวิริยะอุตสาหะมากเพียงไหนกัน?

สารภาพว่า ผมจินตนาการไปไม่ถึงจริงๆ กับพระราชภาระอันใหญ่หลวงและหนักอึ้งที่ทรงดูแลชาวไทยมาเกือบๆ จะ 70 ปี ทรงต้องผ่านช่วงโทมนัสมากี่ครั้งกี่หนกันนะ กว่าจะช่วยให้ลูกหลานคนไทยผ่านวิกฤตการณ์ต่างๆ มาได้นับครั้งไม่ถ้วน

คนไทยที่แท้จริงคงตอบตัวเองได้ว่า ทำไมเราจึงรักในหลวง? ทำไมเราต้องนำ้ตารื้นทุกครั้งที่ได้ยืนถวายความเคารพเพลงสรรเสริญพระบารมี? ทำไมเราจึงพร้อมใจกันพูดคำว่า "ทรงพระเจริญ" ในทุกๆ โอกาสที่เราได้เฝ้าชมพระบารมี?

...

ในโอกาสนี้ ผมขอเชิญชวนทุกท่านร่วมกำหนดจิตอธิษฐาน วิงวอนต่อคุณพระศรีรัตนตรัย ตลอดจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายในสากลโลก ได้โปรดอำนวยพรให้พระองค์ท่านทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรง และทรงมีแย้มพระสรวลปรากฏอยู่บนพระพักตร์อยู่เป็นนิรันดร์

ควรมิควรแล้วแต่จะทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อม...ข้าพระพุทธเจ้า คนไทยที่รักและเทิดทูนในหลวงตราบชีวิตนี้จะหาไม่

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม...ขอเดชะ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...