Skip to main content

Post#2-87: รายทางระหว่างทริป#8

Post#2-87:
อีกเรื่องหนึ่งที่ผมไม่เล่าถึงไม่ได้เลยก็คือ mission ของทริปนี้

หลักๆ เลยก็มี 2 mission คือ

มาเยี่ยมญาติผู้น้องที่กำลังจะคลอด...ซึ่งพึ่งจะคลอดไปเมื่อวานนี้เอง ^^

ชอบมากๆ กับระบบ security ของโรงพยาบาล เพราะทุกคนที่มาเยี่ยมคนไข้ จะต้องกรอกประวัติและถ่ายรูป โดยจะต้องใช้บัตรประจำตัวหรือ Passport มายืนยันตัวตน

เท่าที่ฟังข้อมูลและสืบค้นเพิ่มเติมจากอากู๋ (google) พบว่า ค่าทำคลอดที่นี่แพงเอาการอยู่ คิดเป็นเงินไทยก็เกือบๆ 1 ล้านบาท O_o" แต่หากซื้อประกันสุขภาพหรือมีเงินสวัสดิการช่วยจากบริษัทฯ ก็อาจจะจ่ายแค่หลักแสน

แต่ที่ต่างจากบ้านเรามากๆ ก็คือ เค้าไม่ชอบให้คนไข้อยู่นานๆ อย่างญาติผู้น้องของผม ผ่าคลอดเมื่อวาน วันนี้เค้าก็ขอให้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว เรียกว่า ห้ามสำออย ว่างั้น >_<"

ส่วน mission ที่สำคัญที่สุด ก็คือการพาทั้งพ่อและแม่มาเยี่ยมน้องสาวที่เปิดร้านอาหารอยู่ที่นี่

และภารกิจทุกเช้าของผม ก็คือการตามน้องสาวไปตลาดเพื่อซื้อของเข้าร้าน...ซึ่งการไปตลาดที่ว่า ก็คือการไปเดิน Supermarket นั่นเอง ถ้าจะให้เปรียบเทียบก็อารมณ์ Makro HoReCa นั่นแหล่ะครับ ใช่ที่สุด

ส่วนตลาดสดเหมือนของบ้านเราน่ะ ไม่มีนะครับ

ร้านอาหารจะอยู่ภายใต้กฎหมายควบคุมและกำกับดูแลหลายฉบับ และหนึ่งในข้อพึงปฎิบัติของร้านอาหารชั้นดีก็คือ การคัดสรรวัตถุดิบที่สะอาด สดใหม่ มาประกอบอาหาร...นั่นคือที่มาของการต้องไปตลาดทุกๆ เช้าของน้องสาวของผม

ราคาของ commodity product ที่นี่ จะเป็นไปตามกฎ demand-supply อย่างแท้จริง แปลว่าราคาจะมีความแกว่งมากๆ ตามแต่ฤดูกาลและปริมาณที่มีอยู่ในตลาด

ดังนั้น การซื้อสินค้าเพื่อให้ได้ทั้งความสดใหม่และราคาที่เอื้อมถึง จึงเป็นสงครามที่เจ้าของร้านหรือฝ่ายจัดซื้อต้องเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

สิ่งที่ผมสังเกตได้ชัดเจนก็คือ ที่นี่เน้นคุณภาพของสินค้ามากเป็นพิเศษ เกรดสินค้าที่ผู้คนจับจ่ายกัน มักจะเป็นขั้นพรีเมี่ยม ดังนั้นราคาสินค้าถึงได้แพงหูฉี่ซะเหลือเกิน

เมื่อต้นทุนวัตถุดิบสูงและเสิร์ฟอาหารแต่ละ portion ในปริมาณมาก รวมไปถึงต้นทุนแรงงานก็สูง จึงส่งผลให้ราคาอาหารของที่นี่ "สูง" ตามไปด้วย

คำนวณคร่าวๆ ผมว่าค่าอาหารกลางวัน แม้จะเป็น fast food ก็ไม่มีทางต่ำกว่า 7-8 เหรียญ ส่วนมื้อค่ำน่าจะเกินกว่า 10-12 เหรียญ (ทั้งนี้เราไม่นับการทำทานเองที่บ้านนะครับ)

เทียบกับปริมาณจุใจและวัตถุดิบชั้นดี คิดยังไงก็คุ้มครับ ส่วนเรื่องรสชาติ...คงต้องเสี่ยงดวงเอาเองนะครับ ^^

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...