Post#2-249:
ช่วง 2-3 สัปดาห์ที่ผ่านมานี้ ผมเผชิญกับพายุงานที่กระหน่ำซัดอย่างไม่ปราณี
ค่าที่ผม "ซน" เพราะมีหลายธุรกิจ จึงต้องจัดการหลายๆ บริษัทฯ ด้วยเวลาที่มีอยู่อย่างจำกัด
ความจริงผมก็ออกจะเห็นใจทีมงานไม่น้อย ที่แต่ละสัปดาห์มีเวลาเจอหน้าผมไม่นาน เพราะผมต้องแบ่งเวลาให้กับทีมอื่นๆ ด้วย
ในแง่ของคนที่ไม่ค่อยทำงาน มักจะมีความสุขที่นายไม่ค่อยมา office ส่วนคนที่เค้าอยากให้งานเดินหน้าเร็วๆ น่ะ มักจะจิกให้นายให้โผล่หน้ามาวันละหลายรอบ
โชคดีที่ส่วนใหญ่ของทีมงานของผมเป็นพวกหลัง (ต่อหน้าเป็นแบบนี้นะครับ...แต่ลับหลังไม่รู้ อิอิ)
...
เมื่อเวลาที่จะต้องเจอกันมีน้อย สิ่งที่ทั้งนายและลูกน้องจะต้องสร้างร่วมกันก็คือ "วินัย"
ถามว่า "วินัย" ในเรื่องอะไรหรือครับ, ผมตอบได้เลยว่า
หนึ่ง...วินัยที่จะต้องรักษาคำพูดที่มีให้กัน งานที่นายสั่งงานไว้ ต้องปิดได้ตามเวลา ส่วนงานที่ลูกน้องต้องการคำตอบ นายก็ต้องตอบตามเวลาเช่นกัน
สอง...วินัยที่จะต้องสื่อสารกันด้วยสารพัดช่องทางที่มี ทั้งโทรศัพท์, Line และ email หรือช่องทางอื่นๆ และที่สำคัญอย่าเข้าใจไปเอง สงสัยหรือไม่เข้าใจก็ต้องยกหูคุยเลย
สาม...วินัยที่จะต้องทำงานเชิงรุก ถ้าข้อหนึ่งและข้อสองหย่อนยาน ฝ่ายที่รู้สึกว่างานตัวเองไม่คืบหน้าก็อย่าเป็นฝ่ายตั้งรับ ลูกน้องช้าก็ต้องกระตุ้น ถ้านายช้าก็ต้องกล้าจิก
ถ้าทำ 3 เรื่องนี้ได้ เจอกันไม่บ่อยก็ไม่ใช่ปัญหา เพียงแต่ความรวดเร็วในการปรึกษากัน หรือการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า มันคงเทียบไม่ได้กับการเจอหน้ากันทุกวันเท่านั้น
...
ใครมีนายที่ยุ่งทั้งวันอย่างที่ผมเป็น ก็ลองดูนะครับ เผื่อว่าการทำงานที่ตัวไกลกัน จะมีอะไรโยงใยให้ใกล้กันได้มากขึ้นบ้าง
ผมขอถือโอกาสนี้ ขอโทษทีมงานที่ผมไม่ค่อยมีเวลาให้ พร้อมกับขอขอบคุณทีมงานที่ตั้งใจทำงานเป็นอย่างดีด้วยครับ ^^
Comments
Post a Comment