Post#2-253:
เมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง ผมพึ่งจะเดินออกมาจากห้องประชุมเรื่องสำคัญเรื่องหนึ่ง
ไม่บ่อยครั้งนักที่ผมจะได้เห็นความร่วมมือร่วมใจกันจากผู้ที่ได้ชื่อว่า "คู่แข่งทางธุรกิจ" แบบนี้
ปรากฏการณ์นี้ เป็นสิ่งแสดงให้เห็นว่า "รวมกันเราอยู่ แยกหมู่เราตาย" นั้น ยังคงเป็นความจริง
...
ย้อนกลับไปในสมัยเลียดก๊ก หากก๊กต่างๆ รวมตัวกันต่อต้านฉิน ต่างก๊กต่างก็คงไม่เจอปัญหาโดนฉินตีแตกพ่ายไปทีละก๊ก...เหตุเพราะไม่ได้ประเมินว่า "ศัตรูที่แท้จริง" คือใครกันแน่
เรื่องนี่เป็นเรื่องที่ผู้นำทั้งหลายควรต้องตระหนักให้ถ่องแท้...ว่าเมื่อไหร่ควรรวมกันตี และเมื่อไหร่ควรแยกกันต้าน
องค์กรหรือบริษัทใดๆ ก็ตามที่อยู่ในอุตสาหกรรมเดียวกัน ก็หนีไม่พ้นที่จะต้องเข้าใจในเรื่องเหล่านี้
เรื่องใดที่กระทบต่อความเป็นความตายของอุตสาหกรรมโดยรวม เราต้องรวมกันตีเพื่อความอยู่รอดของทุกองค์กร ต่อเมื่อหมดวิกฤตแล้ว จึงหันมาแข่งขันกันอย่างยุติธรรมต่อไป
เมื่อมีวิกฤตการณ์ร่วมกัน จึงหาใช่เวลามาเกี่ยงงอนว่าใครคือมิตรหรือศัตรู เพราะหากมัวแต่แบ่งแยก หายนะอันใกล้อาจส่งผลให้ทั้งมิตรและศัตรู หรือแม้กระท้่งตัวเอง ล้มหายตายจากไปอย่างถาวรก็เป็นได้...
ในช่วงสงครามเซ็กเพ็ก ก็เป็นเพราะเล่าปี่และซุนกวนต่างประเมินได้ถูกต้องว่า ใครคือศัตรูที่แท้จริงที่พวกเค้าต้องร่วมกันต้าน...หาไม่แล้วประวัติศาสตร์ของสามก๊กคงจบลงที่ศึกนี้
ฉะนั้น เราจึงต้องเรียนรู้ที่จะร่วมมือกับคู่ต่อสู้ในบางเวลา และสัปยุทธ์กับพวกเค้าอย่างเหมาะสมแก่กาลและกลยุทธ์ครับ
Comments
Post a Comment