Skip to main content

Post#2-265: ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง

Post#2-265:
เมื่อวานนี้มี Buyer จาก Modern Trade รายหนึ่งโทรมา "สับ" ผม

เรื่องของเรื่องก็เกิดจากการที่เรายังไม่สามารถปิด Trade Term ในปีนี้ได้ ทั้งๆ ที่เวลาก็ล่วงเลยมาเอาป่านนี้แล้ว

จะว่าไปก็เข้าใจได้ ว่า Buyer ทุกคนก็อยากจะสรุปเรื่อง Trade Term ให้เร็ว และแน่นอนว่าฝั่งผู้ขายเองก็อยากจะปิดให้ได้เช่นกัน...แต่มันติดอยู่ที่เงื่อนไขของแต่ละฝ่ายมันช่างต่างกันสุดขั้ว

ฝั่ง Buyer ก็อยากจะได้ GP และค่าสนับสนุนต่างๆ ให้มากๆ และแน่นอนว่าฝั่งผู้ขายนั้น ก็ไม่มีใครอยากจะเพิ่มให้ เพราะสภาพเศรษฐกิจและการแข่งขันมันไม่เอื้ออำนวยให้ซะเลย

คราวนี้การเจรจาทางการค้าที่ต่างก็ต้องปกป้องผลประโยชน์ของแต่ละองค์กรนั้น ก็มีอันจะต้องยืดเยื้อไปอย่างช่วยไม่ได้...ต่างฝ่ายจึงต้องงัดกลเม็ดเด็ดพรายในการเจรจา ทั้งขอร้อง ทั้งปลอบ และทั้งขู่สารพัด เพื่อให้ฝ่ายตนได้ผลประโยชน์สูงสุด

ผมเองก็เห็นว่า มันเป็นวิถีทางที่เป็นปกติ และก็เคยมีประสบการณ์เจรจาลากยาวจนเกือบจะสิ้นปีจึงจะปิดดีลได้มาแล้ว

ในความเป็นจริงนั้น ยิ่งยืดเยื้อยิ่งเสียหาย ยิ่งต่อรองก็ยิ่งเจ็บปวด ทำให้จะถอยหลังก็เสียดาย จะเดินหน้าก็ไม่ชัดเจน...แทนที่จะได้เอาเวลาไปวางแผนการขาย กลายเป็นต้องมานั่งยื้อกับเรื่อง Trade Term อยู่อย่างนี้

เรื่องที่เล่ามาก็บั่นทอนใจพอแรงแล้ว แต่เรื่องที่ผมเกลียดมากๆ ก็คือเรื่องคำพูดคำจาและมารยาทในการสนทนาของบรรดา Buyer ผู้ยิ่งใหญ่ทั้งหลาย

ขออภัยที่ผมต้องบริภาษว่า บางครั้งคุยกับ Buyer บางท่านแล้ว ผมไม่แน่ใจว่าเค้ากำลัง "พูด" หรือ "เห่า" อยู่ บางคนดุและหยาบจนอยากจะขอนำเชื้อไปผสมกับอีด่างจรจัด เพื่อจะได้ specie พิเศษ ไว้เฝ้าบ้านแก้กลุ้ม

ผมว่า เราเจรจากันแบบ "แข็งแกร่ง" โดยไม่ต้อง "แข็งกร้าว" ได้ เรารักษาจุดยืนของเราด้วยวิธีการพูดจาแบบวิญญูชนพึงทำได้ ไม่ต้องขู่ไม่ต้องด่า ถ้าไม่ได้ก็คือไม่ได้ จะทำก็ทำเลย อย่ามัวมาขู่

อย่างที่เคยเล่ามาแล้ว ว่าผมเคยอยู่ทั้งฝั่งผู้ซื้อและผู้ขาย ผมเข้าใจทั้งสองฝั่ง และไม่เคยคิดจะทำการค้าแบบไร้เหตุผลอันควรไม่ว่าจะค้าขายกับรายเล็กหรือรายใหญ่

บางเรื่องยอมได้ก็ควรยอม และบางเรื่องถอยไม่ได้ก็ต้องเด็ดขาด แต่ก็ไม่ใช่จะมาขอตะพึดหรือปฏิเสธตะพือ

กับ Buyer บางคน ผมนี่อยากจะซื้อ "เข็ม" ไปให้จริงๆ จะได้เตือนใจเค้าได้บ้างว่า เอาเข็มไปบ้าง อย่าเอาแต่ด้าย (ได้)

ให้ตายเถอะครับ สงสารองค์กรที่มี Buyer แบบนี้เป็นที่สุด ที่ทำให้องค์กรแปดเปื้อนเพราะความกักขฬะของตัวเอง...เอ๊ะหรือว่าจริงๆ แล้ว มันเป็นแบบนี้กันทั้งองค์กร?

ปลาเน่าตัวเดียวเหม็นทั้งข้อง...ก็มีที่มาแบบนี้นี่เองแหละครับ

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...