Post#2-268:
ดูเหมือนว่า คำถามยอดฮิตประจำตัวผมในช่วงนี้ จะเป็นคำถามว่า "วันนี้วันอะไร?"
เหตุเพราะช่วงนี้ผมทำงานจนดึกจนดื่น ทำให้มีอาการหลงวันอยู่บ่อยๆ
แม้ว่าผมจะเตือนตัวเองไว้หนักหนาว่า จะต้องพยายามแยกเวลางานกับเวลาส่วนตัวออกจากกัน แต่ตอนนี้ผมกำลังต้องเผชิญกับพายุกระหน่ำของปริมาณงานอย่างเลี่ยงไม่ได้
บางครั้งงานหลายๆ อย่างก็จะเข้ามาพร้อมๆ กันอย่างชนิดที่เราเลี่ยงไม่ได้ เมื่อเป็นอย่างนั้น เราจึงจำเป็นต้อง prioritize งานที่เข้ามาให้ได้
ในบัญญัติ 10 ประการของโกะ (หรือหมากล้อม) สอนไว้ว่า "งานด่วนมาก่อนงานใหญ่" ดังนั้น แปลว่าเราต้องจัดการเรื่องเร่งด่วนให้จบก่อนที่จะมีเวลาไปสานต่องานใหญ่
ผมพิจารณาแล้วก็เห็นว่ากฎข้อนี้เป็นจริง หากแต่เราต้องพิจารณาต่อไปด้วยว่า งานที่ว่า "ด่วน" น่ะ มองจากมุมของใคร?
หากเราเป็นผู้น้อย ก็อาจจะมีขอบเขตของการกระทบของงานน้อยกว่า แต่หากเรามีตำแหน่งสำคัญในองค์กร ก็แน่นอนว่า ขอบเขตการกระทบของงานยิ่งมีมากขึ้น
ถ้างานนั้นกระทบกับคนจำนวนมาก ผมมักจะให้น้ำหนักความด่วนมากขึ้น ส่วนงานที่แม้จะกระทบกับคนกลุ่มน้อย แต่ต้องทำทันที ถือเป็นงานแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่เราต้องแก้ให้ผ่านไปก่อน
ถ้าเราทบทวนดีๆ จะพบว่า งานแก้ปัญหาเฉพาะหน้านี่แหละครับ ที่ขโมยเวลาของเราไปมากที่สุด และทุกครั้งทึ่แก้ปัญหาประเภทนี้ เราจึงควรที่จะกำหนดกรอบในการแก้ปัญหาระยะยาวไปด้วยทุกครั้งที่เป็นไปได้
ตอนนี้ผมขอตัวไปประชุมงานต่อก่อนนะครับ...ช่วงนี้งานด่วนกับงานใหญ่มาเยี่ยมผมบ่อยจริงๆ สงสัยจะคิดถึงผมมาก -"-
Comments
Post a Comment