Post#2-291: ก้าวข้ามเรื่องราวในอดีต

Post#2-291:

เคยถามตัวเองมั๊ยครับ ว่าจะรู้ได้ยังไง ว่าเราก้าวข้ามเรื่องราวในอดีตได้แล้วรึยัง?

ลองคิดตามดูดีมั๊ยครับ ผมให้เวลา 5 นาที ^^

...

สารภาพว่าจริงๆ ผมก็ไม่เคยตั้งข้อสังเกตในเรื่องนี้มาก่อนเลย จนกระทั่งได้อ่านประโยคนี้ครับ...

You're not over it if it still makes you angry! (แปลว่า คุณยังไม่ได้ก้าวข้ามมันไปหรอก หากว่ามันยังคงทำให้คุณโกรธได้อยู่!)

จริงสิ เรื่องอะไรก็ตามที่เรานึกถึงแล้วยังทำให้เราโกรธได้อยู่ ก็แปลว่าเรายังก้าวไม่ข้ามมัน เรายังละไม่ได้ วางไม่ลง

บางเรื่องแค่นึกถึงก็ทำให้อารมณ์เราขุ่นมัวสุดๆ เรียกว่าเมื่อไหร่ที่นึกถึงเรื่องนี้ มันก็สามารถกระชากรอยยิ้มให้จากเราไปได้ในทันที

แต่ถ้าเรื่องเดียวกันนี้ เรานึกถึงแล้วทำให้เศร้าหน่อยๆ ก็น่าจะแปลว่า เราพอจะละวางได้บ้างแล้ว อยู่ในระดับ "ให้อภัยแต่ไม่ลืม" ที่ผมชอบพูดบ่อยๆ อยู่เหมือนกัน

เราจะก้าวข้ามเรื่องที่ว่าได้ ก็ต่อเมื่อเรายิ้มเยาะให้กับตัวเองเมื่อเรานึกถึงมัน นั่นแหละครับ...

ก็ถ้ามันเป็นเรื่องหนักหนาจริง...ป่านนี้เราคงไม่รอดมานั่งอยู่ถึงวันนี้แน่ๆ...จริงมั๊ยครับ?

เคยมั๊ยล่ะครับ เวลานึกถึงเรื่องอะไรก็ตามในอดีต แล้วเราก็มานั่งนึกว่า ทำไมตอนนั้นรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่หนักหนามาก แต่ตอนนี้นึกไปขำไปว่า เออหนอ...ตอนนั้นทำไมเราถึงเป็นไปได้ถึงเพียงนั้นก็ไม่รู้?

ถ้านึกความรู้สึกนี้ไม่ออก ก็นึกถึงตอนอกหักจากรักครั้งแรกดูก็ได้ครับ...หรือไม่ก็ไปค้นรูปเก่าๆ มาดูก็ได้ แล้วเราก็จะขำว่า ทำไมตอนนั้นเราแต่งตัวเชยจังฟะ แต่ทำไมตอนนั้นรู้สึกว่าเท่จัง?

...

ก่อนจบ Post นี้ ผมขอเตือนตัวเองว่า "ไม่ใช่เวลาหรอกนะ ที่จะทำให้เราคลายความโกรธ...แต่เป็นการรู้จักปล่อยวางความยึดติดในความรู้สึกโกรธต่างหาก ที่จะช่วยให้เราก้าวข้ามผ่านเรื่องแย่ๆ เหล่านั้นมาได้"

ใครรู้เท่าทันมันแล้ว...ยิ้มให้ตัวเองหนึ่งทีครับ :)

Cr: Facebook/Positive Energy