Post#2-270:
เช้านี้ผมใช้เวลากว่า 2 ชั่วโมงในการนำเสนอ Corporate Roadmap ให้กับบอร์ดบริหารขององค์กรแห่งหนึ่งฟัง
แน่นอนว่า ช่วงเปลี่ยนผ่านจากองค์กรของครอบครัวไปสู่การเป็นองค์กรที่บริหารโดยมืออาชีพนั้น ต้องใช้เวลานานพอสมควร ยิ่งเป็นองค์กรที่มีอายุเกินกว่า 10 ปีด้วยแล้ว ความยากจะมากขึ้นเป็นเงาตามตัว
เจ้าของโดยส่วนมาก มักนำองค์กรด้วยความถูกใจแต่ไม่เน้นความเป็นระบบระเบียบ เรียกว่าขอให้เร็วทันใจเป็นใช้ได้ ผิดถูกค่อยมาตามแก้กันทีหลัง ซึ่งถือเป็นจุดเด่นและจุดเสียไปพร้อมๆ กัน
เมื่อนำมืออาชีพเข้ามาบริหาร อะไรๆ ที่เคยรวดเร็วทันใจก็กลายเป็นอุ้ยอ้าย (ในมุมมองของเจ้าของนะครับ) เพราะเมื่อคนที่มาบริหารไม่ใช่เจ้าของ จึงต้องมีความระแวดระวังในการขยับแต่ละก้าวมากพอควร
อีกเรื่องที่มักหลีกไม่พ้นในเรื่องความขัดแย้งก็คือ เรื่องการใช้จ่ายเงิน โดยเจ้าของมักจะประหยัดทุกบาททุกสตางค์เท่าที่ทำได้ (ก็แน่ล่ะ เจ้าของเงินนี่นา) ส่วนมืออาชีพก็อาจจะคิดไม่มากเท่ากับเจ้าของ หรืออาจจะถึงขั้นใช้เงินอีลุ่ยฉุยแฉก (บางคนเท่านั้นนะครับ)
ผมยืนยันได้ว่า ความเป็นเจ้าของไม่ได้เกี่ยวข้องกับขนาดขององค์กรเลย ไม่ว่าจะเป็นองค์กรเล็กหรือใหญ่ ความต่างของวิธีการบริหารองค์กรของมืออาชีพและเจ้าของจะต้องเกิดขึ้นเสมอ
โดยมากแล้ว ก็มักจะจบไม่สวย ต่างคนต่างต้องร้างลากันไปแบบทางใครทางมัน...
ผมอดคิดไม่ได้ว่า ถ้าต่างฝ่ายต่างยอมถอยเพื่อรักษากันและกันไว้ องค์กรคงจะก้าวหน้าได้อีกมาก...ลองคิดดูสิครับ ว่าองค์กรที่มีเจ้าของที่เข้าใจมืออาชีพ โดยมีมืออาชีพที่มีวิญญาณของเจ้าของ ร่วมกันบริหารน่ะ จะกลายเป็นองค์กรเทพระดับไหน
น่าเสียดายที่ส่วนใหญ่พอเจ้าของและมืออาชีพมารวมกัน แทนที่เก่งกับเก่งจะกลายเป็นเก่งกว่า กลายเป็นเราจะเจอภาพเจ้าของมืออาชีพขัดแย้งกับมืออาชีพที่รับไม่ได้กับวิธีของเจ้าของ
แทนที่จะทำให้ 1+1 เท่ากับ 3 ก็กลายเป็น 1+1 น้อยกว่า 2 ไปซะอย่างนั้น...
Comments
Post a Comment