Skip to main content

Post#4-127: ภาษีสังคม

Post#4-127:
ใครที่ทำงานมีรายได้เป็นของตัวเองแล้ว ก็มักจะหนีไม่พ้นค่าใช้จ่ายหนึ่ง ที่เราเรียกกันว่า "ภาษีสังคม"

ว่ากันให้ถูก มันก็คือค่าใช้จ่ายในการ "เข้าสังคม" นั่นเอง

ภาษีสังคมนั้นมาในหลากหลายรูปแบบ มีทั้งแบบที่จำเป็น และแบบที่ไม่ค่อยจะจำเป็นสักเท่าไหร่...ซึ่งผมว่า แบบหลังมีมากกว่าแบบแรกเยอะ

...

แบบที่จำเป็น ก็เช่น เงินบริจาค, เงินทำบุญ, เงินช่วยงานอวมงคล หรือเงินช่วยในงานมงคล ตลอดถึงการซื้อของขวัญหรือของฝากในงานเทศกาลต่างๆ

ส่วนแบบที่ไม่ค่อยจำเป็นนั้น ขึ้นอยู่กับนิยามของแต่ละคนครับ...ซึ่งสำหรับผมแล้ว มันมักมาในรูปแบบ "เห็นคนอื่นมี แล้วก็อยากมีบ้าง"

คุ้นๆ มั๊ยครับ กับเหตุผลที่บอกกับตัวเอง ว่าช่วงนี้เค้าฮิตใช้ Brand นั้น, คนอื่นเค้าก็มีกันทั้งนั้น, ยอมไม่ได้ถ้ายัยนั่นมี ฉันก็ต้องมี, ฯลฯ

...

แต่ไม่ว่าจะเป็นภาษีสังคมในรูปแบบไหน...ถ้า (ต้อง) จ่ายไป แล้วไม่ทำให้ตัวเองหรือคนรอบข้างต้องเดือดร้อน ก็คงจะอยู่ในระดับ "พอรับได้" ครับ

ผมเห็นมาเยอะ ทั้งพวกที่ซื้อ Brand Name แล้วก็ต้องพี่งพาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปทุกมื้อไปหลายๆ เดือน

ต้นเดือนไปกินอะไรหรูๆ เพื่อให้ได้ upload รูปลง Facebook หรือ IG...เอาว่าเงินเดือนหมดตั้งแต่ยังไม่พ้น week แรก ด้วยซ้ำ

หรือไม่ก็ออกรถใหม่แต่มีปัญหาในการผ่อน ลามหนักไปถึงขั้นไม่มีเงินเติมน้ำมัน

ตัวอย่างเยอะจนบรรยายไม่หมดจริงๆ ครับ

...

Warren Buffett ก็เคยแสดงทัศนะกับเรื่องนี้ไว้อย่างน่าฟังว่า "If you spend money on things you don't need, soon you'll have to sell the things you need."

แปลว่า "ถ้าคุณใช้จ่ายเงินให้กับสิ่งต่างๆ ที่ไม่จำเป็นสำหรับคุณ, ไม่ช้าคุณก็จำต้องขายสิ่งต่างๆ ที่จำเป็นไป"

ผมซาบซึ้งกับวาทะนี้ดี เพราะเคยตกอยู่ในวังวนแบบนี้มาแล้ว และไม่อยากให้ใครหลงเข้าไปในวังวนนี้เลย

...รู้แบบนี้แล้ว ยังคงไม่แน่ใจ ว่าเราควรจะใช้จ่ายเพื่อให้เรารู้สึกดี หรือจะใช้จ่ายเพื่อให้คนอื่นมองว่าเราดูดี อีกมั๊ยครับ?...

#ใช้เงินหรือเป็นทาสเงิน #จำเป็นต้องใช้หรือจำเป็นต้องโชว์ #คนอื่นมีทำไมเราต้องอยากมีตาม

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...