Skip to main content

Post#4-144: ความชำนาญที่อาจเป็นหายนะ

Post#4-144:
หนึ่งในข้อควรระวังสำหรับใครก็ตามที่ทำอะไรซ้ำๆ อยู่บ่อยๆ ก็คือ "ความเคยชิน"

แม้ว่า "ความเคยชิน" ที่ว่า อาจจะนำไปสู่ความชำนาญหรือความคล่องแคล่วได้ก็ตาม...

แต่หากคนที่ทำงานนั้น ทำแบบขอไปที เพียงเพื่อให้งานเสร็จ...ก็จะได้แค่ความรวดเร็วในการทำงาน

หากทำงานเพียงแค่ให้เสร็จ โดยไม่มีการเฉลียวคิดถึงหนทางที่จะปรับปรุงงานให้ดีขึ้นแล้วล่ะก็...ถ้าจะเรียกว่า "ทำงานไปวันๆ" ก็คงไม่แรงเกินไป กระมังครับ?

...

หากเราได้รับมอบหมายให้ทำงานอะไรก็ตามที่มีลักษณะเป็นงาน Routine...อันดับแรก จึงควรเข้าใจให้ถ่องแท้ก่อนว่า เป้าหมายของงาน Routine นั้น คืออะไร?

เมื่อรู้เป้าหมาย แล้วจึงค่อยกำหนดขั้นตอนทำงานขึ้นมา...แรกๆ อาจจะยังไม่ลงตัวนัก แต่ก็จะดีขึ้นและเก่งขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป

แค่นี้ใครๆ ก็ทำได้...และแปลว่า ถ้าเราทำแค่นี้ เราก็เป็นได้แค่พนักงานทั่วไปนั่นเอง

ดังนั้น เราจึงน่าจะทำบางอย่างเพิ่มขึ้น!

...

บางอย่างที่ว่า ก็คือ การปรับปรุง

หลังจากกำหนดขั้นตอนแล้ว ก็ต้องลงมือทำ...เมื่อลงมือทำ ต้องคอยสังเกตอยู่ตลอดเวลา ว่าทำแล้ว ผลลัพธ์ยังตรงเป้าหมายอยู่มั๊ย?

ถ้ายังตรงเป้าหมายอยู่ แล้วจะทำให้ดีขึ้นกว่าเดิมได้มั๊ย?

...

วางแผนแล้วทำ ทำแล้วสังเกต สังเกตแล้วก็ปรับปรุง ปรับปรุงแล้วก็ทำแผน ทำแผนเสร็จก็ลงมือทำ...วนไปแบบนี้

ฟังดูเหมือนง่าย เพราะใครๆ ก็รู้...แต่ที่ยากก็คือ ทุกคนที่รู้ นั้นไม่ใช่ทุกคนที่ทำ

แปลว่า ถ้าเราลงมือทำจริง เราก็มีโอกาสเหนือกว่าคนอื่นทั่วไป...มันง่ายแบบนั้นจริงๆ ครับ

แต่ที่ยากน่ะ คือการเอาชนะใจตัวเอง ให้ลุกขึ้นมาทำ ต่างหาก

...

การที่เราทำอะไรซ้ำๆ บ่อยๆ จึงอาจก่อให้เกิด "ความชำนาญ"

เมื่อเราชำนาญในรูปแบบเดิมแล้ว จึงทำให้เกิด "ความเคยชิน"

แต่เมื่อเราเคยชินโดยไม่ติดปรับปรุงแล้ว...ความเคยชินที่ว่า ก็อาจนำเราไปสู่ความหายนะ ที่ชื่อ "ความดักดาน"

และความดักดานที่ว่า เราจะพบกับมันได้แน่นอน ใน "Comfort Zone"

...

ไม่ผิด...ที่เราจะทำอะไรอย่างใดอย่างหนึ่งจนเกิดเป็นความคุ้นเคยกับงาน...กลายเป็นความเชี่ยวชาญของเรา

แต่จงอย่าพอใจกับความเชี่ยวชาญที่มี จนละเลยการปรับปรุง...ต้องคอยเตือนตัวเอง โดยไม่เผลอไผล

จำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับ Kodak ได้มั๊ยครับ? ไหนจะ Nokia อีกล่ะ?

...เก่งแค่ไหน ใหญ่แค่ไหน ก็ยังล้มได้ จะเพราะอะไรล่ะครับ...ก็เพราะมัวแต่ "ดักดาน" อยู่ใน Comfort Zone นั่นไง...

#ComfortZoneคือหายนะของชีวิต #อย่ามัวหลงระเริงกับความสำเร็จในมือ #เคยชินได้แต่อย่าให้ถึงกับดักดาน #ความเคยชินหนึ่งเดียวที่ควรมีก็คือความเคยชินกับการปรับตัว

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...