Post#4-270:
เมื่อเช้าผมไปแวะทานข้าว...ก่อนที่จะไปรับการบำบัดที่โรงพยาบาล ซึ่งเกือบจะเป็นกิจวัตรประจำเช้าวันเสาร์ไปแล้ว
ระหว่างทานข้าว เกิดนึกเอะใจยังไงไม่ทราบ...ผมก็เลยตบกระเป๋ากางเกงเพื่อหาเงิน เพราะโดยปกติผมพกเป็นแบงค์ย่อยๆ
ปรากฏว่า ตรงตามที่เอะใจนั่นล่ะครับ -"-
คือไม่มีเงินสักบาทในกระเป๋า!
อาหารตรงหน้าลดความอร่อยลงไปเกือบครึ่ง...ในใจนึกว่า จะบอกเจ้าของร้านยังไงดี?
...
หลังกลืนคำสุดท้าย...ผมก็ยิ้มแหยๆ แล้วก็ลุกขึ้นไปบอกเจ้าของร้านด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ว่า "ขอโทษครับ...ผมลืมกระเป๋าเงิน ขอวิ่งกลับไปเอาที่โรงพยาบาลตรงข้ามนี้เองครับ"
โชคดีที่เจ้าของร้านมองเป็นเรื่อง "ขำๆ" แล้วก็อมยิ้มเสียแก้มปริ
ผมขอโทษเธออีกที...แล้วก็รีบวิ่งไปเอาเงินมาจ่าย
...
บังเอิญ...ที่ผมไม่ได้พึ่งมาทานครั้งแรก
บังเอิญ...ที่ร้านอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาล
บังเอิญ...ที่รู้ว่ายังมีกระเป๋าเงินที่เก็บไว้ในกระเป๋าทำงาน
บังเอิญ...ที่เจ้าของร้านน่ารัก
...
นี่เป็นเพียงความบังเอิญเล็กๆ หลายๆ เรื่องพร้อมๆ กัน ซึ่งกลายมาเป็นโชคดีของตาแก่ขี้ลืมคนหนึ่ง
และผมก็แน่ใจว่า เรื่องนี้จะทำให้ผมมีความรอบคอบและระมัดระวังเพิ่มขึ้นกว่าเดิม
แต่รู้อะไรมั๊ยครับ...ว่าจริงๆ การที่เราได้เกิดมาเป็นคนได้นั้น ต้องอาศัย "ความบังเอิญ" หลายๆ เรื่อง ที่ยิ่งใหญ่กว่า...มาประกอบกัน
แต่ก็ยังมีอีกหลายคนที่ยังไม่รู้ว่าความบังเอิญที่นำพาให้พวกเค้ามา "จุติ" บนผืนโลกนั้น...เป็นความโชคดีอย่างเหลือแสน
...
หรือว่าจริงๆ แล้ว "ความบังเอิญ" ไม่ได้มีอยู่จริงในโลก...แต่พระพรหมท่านกำหนดชะตาชีวิตของมนุษย์ทุกคนไว้หมดแล้ว?
แปลว่า เรานั่งๆ นอนๆ อยู่เฉยๆ...ปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม ไม่ทุกข์ไม่ร้อน ไม่อินังขังขอบกับชีวิต เป็นเรื่องถูกต้องตามที่ท่านกำหนดมาให้แล้ว งั้นสิ?
ผมว่า ก็น่าจะเป็นไปได้ล่ะครับ ว่าท่านคงจะกำหนดคร่าวๆ ให้แล้ว ว่าแต่ละคนจะต้องเกิดอย่างไร? และตายแบบไหน?
แต่ผมว่า ท่านคงอยากจะรู้เหมือนกันว่า จะมีมนุษย์สักกี่คนกันหนอ ที่ใช้ชีวิตหลังเกิดไปจนถึงวันที่ดินกลบหน้า ได้สวยงามมากกว่ากัน?
ก็ในเมื่อเราเลือกเกิดไม่ได้ และไม่อาจหลีกหนีความตายไปพ้น...
สิ่งเดียวที่จะทำให้เราแตกต่างจากมนุษย์ผู้อื่นได้...ก็คงมีแค่การใช้ชีวิตให้ถูกตามครรลอง กระมังครับ?
...
ขึ้นต้นด้วยการลืมกระเป๋าเงิน...ทำไมลงท้ายเรื่องพรหมลิขิตไปได้?
นั่นสิครับ...บางครั้งเรื่องเล็กๆ ที่สะกิดใจเรา ก็อาจต่อยอดความคิดไปได้ไกลเกินกว่าที่เราจะคาดถึง
...แม้ว่าเราจะเลือกเกิดไม่ได้...แต่วิธีคิดที่เป็นตัวกำหนดการใช้ชีวิตของเรา จะทำให้เราเดินทางไปสู่ที่ตายได้อย่างเต็มภาคภูมิครับ...ผมเชื่ออย่างนั้น...
#NoteToSelf:
- การเกิดเป็น "ชะตากรรม"...ส่วนการใช้ชีวิตก่อนตาย น่าจะเป็น "ทางเลือก"
- แม้คนเราเลือกเกิดไม่ได้...แต่คนเราเลือกตายอย่างน่าจดจำได้
- ถ้าวันนี้ยังเก่งเท่าเมื่อวาน ยังดีเท่าเมื่อวาน...พระพรหมท่านคงเวทนาเราอยู่ ว่า "มนุษย์เอ๋ย...มีโอกาสพิสูจน์ตนแล้วหนอ ใยเจ้าไม่ลงมือทำ"
Comments
Post a Comment