Skip to main content

Post#4-296: จิตวิญญาณแห่งองค์กร

Post#4-296:
เมื่อเช้าผมได้รับเชิญไปร่วมพิธีเปิดงาน "สหกรุ๊ปแฟร์" ซึ่งจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี ที่ศูนย์การประชุมแห่งชาติสิริกิติ์

ปีนี้ จัดตั้งแต่วันนี้ 29/06 ไปจนถึงวันอาทิตย์ที่ 02/07 เริ่ม 10 โมงเช้า ยาวไปจนถึง 2 ทุ่ม ทุกวัน

ก็นับเป็นโอกาสดีของผมจริงๆ ครับ เพราะได้เจอกับผู้หลักผู้ใหญ่มากหน้าหลายตา...ซึ่งหลายๆ ท่าน ผมไม่ได้เจอนานมาก

และก็ได้ประจักษ์กับตาตัวเอง ว่า "กลุ่มสหพัฒน์ฯ" นั้น มีความยิ่งใหญ่และครบเครื่องเพียงใด

...

ที่จริงแล้ว องค์กรที่ทำธุรกิจหลากหลายเหมือนกับกลุ่มสหพัฒน์ฯ ในประเทศไทยนั้น ก็มีอยู่ไม่น้อย

แต่ที่กลุ่มสหพัฒน์ฯ แตกต่าง และทำให้ผมทึ่งมากๆ ก็คือ ผู้บริหารและพนักงานจำนวนไม่น้อยเลย ที่มีอายุงานยาวนานเอามากๆ

เรียกว่า อายุงานระดับสิบปีหรือยี่สิบปีขึ้นไปนี่...ถือเป็นเรื่องสามัญเหลือเกินของพวกเค้า

...

จากที่ผมมีโอกาสได้รู้จักและสืบค้นข้อมูลดู...กลุ่มสหพัฒน์ฯ ไม่ใช่องค์กรที่ให้ค่าตอบแทนสูงสุด

และหากถ้า "เรื่องเงิน" ไม่ใช่ปัจจัยหลัก ที่จะทำให้คนเลือกจะอยู่กับองค์กรฯ แล้วล่ะก็...

ก็น่าสนใจว่า เหตุผลหรือปัจจัยใดกันหนอ ที่ทำให้กลุ่มสหพัฒน์ฯ มีเสน่ห์มากพอที่ดึงดูดผู้บริหารและพนักงานให้จงรักภักดีกับองค์กรได้ถึงเพียงนี้?

...

แม้ผมจะไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญโดยตรง...แต่ก็อยากจะสรุปว่า...ก็คงเป็นเพราะส่วนประสมหลายๆ อย่างในองค์กรฯ ที่ลงตัวพอดี

คงคล้ายๆ กับสุภาษิตที่ว่า "คับที่อยู่ได้...คับใจอยู่ยาก" กระมังครับ

และส่วนประสมหรือปัจจัยสำคัญที่ทำให้คนอยากอยู่กับองค์กรฯ ไปนานๆ ก็คงไม่ใช่อื่นใด นอกไปเสียจาก ศรัทธาที่พวกเค้ามีต่อ "ผู้นำองค์กร"

...


กลุ่มสหพัฒน์ฯ ถือกำเนิดจากท่านเจ้าสัวเทียม โชควัฒนา ผู้ซึ่งเปรียบเสมือนเป็น "คนต้นแบบ" ให้กับเหล่าเจ้าสัวและผู้นำองค์กรหลายๆ แห่งในประเทศไทย

มานั่งทบทวนดู ผมว่า หลักคิด, คำสอน และแนวทางในการทำงานของท่านนั่นเอง ที่กลายมาเป็น "วัฒนธรรมองค์กร" อันแข็งแกร่ง ของกลุ่มสหพัฒน์ฯ

และก็เป็น "วัฒนธรรมองค์กร" นั่นเอง ที่ทำหน้าที่เชื่อมใจคนของกลุ่มสหพัฒน์ฯ ไว้ด้วยกันได้อย่างแน่นเหนียว

...หากเราจินตนาการว่า "องค์กร" เป็นสิ่งมีชีวิตแล้วล่ะก็..."วัฒนธรรมองค์กร" ก็คือ "จิตวิญญาณ" นั่นล่ะครับ...

#NoteToSelf: 

  • เลือกองค์กร อย่ามองแค่เงิน แต่จงมองถึงโอกาสในการเรียนรู้เพื่อวันข้างหน้าของเราด้วย
  • ถ้าเลือกได้...แค่เลือก "งาน" คงไม่พอให้เราก้าวหน้า...แต่ต้องเลือก "หัวหน้างาน" ด้วยเช่นกัน ว่า "ดีพอให้เราเคารพ" และ "เก่งพอให้เราเรียนรู้" หรือไม่?
  • อยากมีจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง ก็ต้องเลือกองค์กรที่มีวัฒนธรรมที่ยอดเยี่ยม

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...