Skip to main content

Post#4-282: ท้องฟ้าหลังพายุ

Post#4-282:
หัวค่ำนี้ ผมมีนัดมาทานข้าวกับเพื่อนรุ่นพี่และเพื่อนที่รักกันมาก...ซึ่งไม่มีประเด็นอะไรคุยมากไปกว่าแค่ update ชีวิตกันและกัน

ทั้งเพื่อนผมและเพื่อนรุ่นพี่ ต่างก็ผ่านความเหนื่อยยากกันมามากพอควรแล้ว...ตอนนี้ก็เรียกได้ว่า semi-retire กลายๆ

ดังนั้น เรื่องที่คุยกันส่วนใหญ่ก็จะเกี่ยวเนื่องกับเรื่องเดือนนี้จะไปเที่ยวที่นั่น เดือนหน้าจะไปเที่ยวที่นี่...แล้วก็ต่างชักชวนกันให้วุ่นวาย

...

ผมฟังไปก็อมยิ้มไป...ไม่ได้มีความอิจฉาเลยครับ ได้แต่ยินดีและดีใจที่เพื่อนทั้งสองคนมีชีวิตที่ดีจัง...หลังจากผ่านความเหนื่อยยากมายาวนานอย่างที่ว่า

และผมเองก็ยึดเพื่อนทั้งสองคนนี้ เป็น Role Model ที่ผมจะศึกษาเส้นทางการต่อสู้และการใช้ชีวิต มาปรับใช้กับตัวเองบ้าง

เอาจริงๆ ก็คือเพื่อนทั้งสองคนนี้ เป็นแรงบันดาลใจให้กับผมมากเหลือเกิน...อีกทั้ง เป็นตัวอย่างที่เป็นรูปธรรม ว่า...

"หากอดทนฟันฝ่าพายุไปได้...เราย่อมจะเจอฟ้าสดใสแน่นอน"

...

เรามักเข้าใจไปเอง ว่าคนที่ประสบความสำเร็จ คือคนที่เป็น "ผู้ชนะ" มาตลอด...

ซึ่งวันหนึ่งที่เราตั้งใจศึกษาเส้นทางของคนที่ประสบความสำเร็จ...เราจะพบว่า มันไม่ใช่อย่างที่เราเข้าใจ

กว่าจะชนะ...พวกเค้าล้วนเคยแพ้พ่าย

กว่าจะยืนอย่างสง่าผ่าเผย...พวกเค้าเคยล้มลุกคลุกคลานมาไม่รู้กี่หน

กว่าจะยิ้มกว้างได้...พวกเค้าเคยร้องไห้มาแล้ว นับครั้งไม่ถ้วน

กว่าจะได้นั่งจิบกาแฟอย่างสบายใจได้ในทุกๆ เช้า...พวกเค้าล้วนเคยไม่มีแม้เวลาทานข้าว

...

เมื่อใครก็ตามที่ไม่เคยมีแม้สักขณะจิตที่จะ "ยอมแพ้" หรือ "ย่อท้อ"...ใครคนนั้นก็น่าจะคู่ควรกับคำว่า "สำเร็จ"

ที่น่าดีใจก็คือ "ใครก็ตาม" ที่ว่า...อาจเป็นคุณหรือผม หรืออาจเป็นใครก็ได้

ขอให้มุ่งมั่น, ขอให้ทุ่มเท, ขอให้ไม่รู้จักยอมแพ้หรือท้อถอย

ดังนั้น ต้องบอกตัวเองไว้ให้จงดี...ว่า ไม่ว่าพายุที่เรากำลังพยายามฝ่าออกไปจะหนักหนาสักเท่าไร...เราจะไม่ยอมแพ้

...เพราะตราบที่เราไม่ยอมแพ้...เราก็ย่อมจะมีโอกาสที่จะได้เจอท้องฟ้าอันสดใสที่ปลายทางอย่างแน่นอน...

#NoteToSelf: 

  • คนที่ประสบความสำเร็จ ไม่ใช่คนไม่เคยผิดพลาด...เค้าแค่ไม่เคยก้มหัวให้กับความผิดพลาด ต่างหาก
  • คนที่ประสบความสำเร็จ รู้ดีว่า ไม่ว่าจะต้องผ่านความสาหัสอะไรก็ตาม...เค้าจะไม่มีวัน "ยอมแพ้"
  • ไม่แปลกที่เราอาจจะต้องผ่านความล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน ก่อนที่จะได้พบกับความสำเร็จในบั้นปลาย...สำคัญที่ว่า เราล้มเหลวแบบมีอนาคตหรือไม่?

Comments

Popular posts from this blog

Post#355: ทำได้ vs ทำเป็น

Post#355: ส่วนใหญ่แล้ว เรามักแยกแยะไม่ค่อยถูกว่า ระหว่าง "ทำได้" กับ "ทำเป็น" น่ะคล้ายกันแต่ไม่เหมือนกัน "ทำได้" แปลว่า ทำได้ ขอให้แค่เสร็จๆ ไป ไม่ต้องสนใจว่างานออกมาดีมั๊ย ส่วน "ทำเป็น" แปลว่า ไม่ใช่แค่สักแต่ลงมือทำ แต่ต้องทำให้ได้ดีด้วย ถ้ายังงงๆ ผมจะยกตัวอย่างเพิ่มให้นะครับ คนที่ขับรถได้ มีความสามารถในการทำให้รถเคลื่อนที่ไปได้ แต่อาจจะเป็นพวกที่ขับรถแบบไร้มารยาท, ขับรถอันตราย หรือขับรถเห็นแก่ตัว, ฯลฯ ส่วนคนที่ขับรถเป็นนั้น นอกจากสามารถบังคับให้รถเคลื่อนที่ได้แล้ว ยังใส่ใจคนที่ใช้รถใช้ถนนคนอื่นๆ ด้วย เรียกว่าขับรถอย่างมีคุณภาพและคุณธรรม ^^ ตีกอล์ฟได้ก็คือเหวี่ยงไม้ให้ลูกกอล์ฟไปข้างหน้า แต่ตีกอล์ฟเป็น นอกจากเหวี่ยงไม้ให้ลูกไปข้างหน้าแล้ว ยังต้องใส่ใจคนที่เล่นกอล์ฟอยู่รอบๆ ทั้งก๊วนเรา ทั้งต่างก๊วนด้วย พอเห็นความต่างชัดขึ้นมั๊ยครับ? ขับรถได้จึงต่างจากขับรถเป็น, เล่นกอล์ฟได้จึงต่างจากเล่นกอล์ฟเป็น ฉะนี้ ดังนั้น "ทำงานได้ " กับ "ทำงานเป็น" นั้น คล้ายกันแต่ไม่เหมือนกันแน่ๆ เอ...หรือว่าผมก็แค่ "โพสต์ได้...

Post#2-227: Corrective Action vs Preventive Action

Post#2-227: วันนี้ผมมีโอกาสดีได้เข้าร่วมประชุมกับบริษัทมหาชนแห่งหนึ่ง หลักใหญ่ใจความสำคัญของการประชุมก็คือการติดตามยอดขายของสินค้าสำคัญบางรายการ ซึ่งขายช้ากว่าปกติ ภาพหนึ่งที่สามารถใช้ประเมินความแข็งแกร่งขององค์กร ก็มักจะถูกสะท้อนผ่านการประชุมไล่ยอดขายนี่แหละครับ เพราะยอดขายถือเป็นเป้าหมายสุดท้ายขององค์กรที่แสวงหาผลกำไรทั้งปวง เมื่อไล่ยอดขายครั้งใด ก็มักจะพบสาเหตุของปัญหา และจะสามารถประเมินระดับขององค์กรและผู้บริหารได้จากวิธีการ response ต่อปัญหาที่พบ บางองค์กรเก่งในการแก้ปัญหาระยะสั้น แต่บางครั้งกลับไม่ได้มองไปถึงการแก้ปัญหาอย่างยั่งยืน และมีอีกหลายองค์กรที่ชวนคุยเรื่องการวางแผนป้องกันไฟไหม้ แทนที่จะหาวิธีดับไฟที่กำลังไหม้องค์กรอยู่ บ่อยครั้งที่การไม่ลำดับความสำคัญก่อนหลังในการแก้ปัญหา มักจะส่งผลเสียมากกว่าที่จะประเมินได้ ดังนั้น ทุกคนในองค์กรจึงต้องจัดการกับไฟที่ไหม้อยู่ตรงหน้า ก่อนที่จะมาวางแผนป้องกันไฟไหม้ ซึ่งปีก่อนผมก็พูดถึงเรื่องนี้ไปครั้งหนึ่งแล้ว (Post#224) และแน่นอนว่า ไม่ใช่เก่งแต่การดับไฟตะพึดตะพือ หากต้องวางแผนป้องกันไม่ให้ไฟไหม้ซ้ำๆ ซากๆ ด้วย หาไ...

Post#5-114: เพื่อนแท้ดีๆ คือเพื่อนดีแท้ๆ

Post#5-114: ค่ำนี้ ผมมีโอกาสได้ทานข้าวกับเพื่อนสนิทคนหนึ่ง ที่เคยทำงานร่วมทุกข์ร่วมสุขมาด้วยกัน อยู่พักใหญ่ๆ เอาจริงๆ ผมตกเป็นหนี้เพื่อนคนนี้ไม่น้อย ... เพราะเค้าคือคนที่ถ่ายทอดวิชาหลากหลายที่ผมนำมาใช้ต่อยอดในการบริหารงาน จนถึงทุกวันนี้ แม้จะเจอกันไม่บ่อย ... แต่ทุกครั้งที่เราได้เจอกัน ผมก็มักจะได้ idea ที่ดีๆ จากเพื่อนคนนี้ ไปต่อฝันปั้นงาน ได้ทุกที ... เอาจริงๆ เวลาได้ idea ใหม่ๆ ไม่ว่าจะสำหรับธุรกิจใหม่ หรือวิธีทำงานแบบใหม่ ... ผมจะดีใจมากเป็นพิเศษ แม้ว่า idea ที่ว่า จะยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ... แต่ที่สำคัญ มันทำให้สมองของเราได้โลดแล่นออกจาก Comfort Zone เดิมได้ เมื่อได้ออกจาก Comfort Zone เดิมๆ ... มันจึงเป็นเรื่องดีสำหรับชีวิต เพราะมันทำให้เราได้เรียนรู้เรื่องใหม่เพิ่มขึ้น ... เรื่องใหม่ๆ ที่เราเรียนรู้เพิ่มขึ้นนั้น แม้จะยังไม่อาจเกิดเป็นรูปเป็นร่าง หรือเป็นประโยชน์ในอนาคตอันใกล้ได้ ... ก็อย่าได้ดูแคลนไปครับ บ่อยครั้ง ผมพบว่า เรื่องบางเรื่องที่เราเรียนรู้มานานพอควรแล้ว กลับกลายมาเป็นประโยชน์ในอนาคตได้อย่างน่าอัศจรรย์ ...